Οι Ευρωπαίοι του Νότου βρίσκονται πάντα σε αντιδιαστολή με τους Ευρωπαίους του Βορρά και τους άλλους Ευρωπαίους.
Το πρώτο παράδειγμα -τραγικό- η περίπτωση της Ελλάδας. Η αντιπαράθεση μεταξύ της τελευταίας και των θεσμών, του Δ.Ν.Τ., της Επιτροπής και της Ε.Κ.Τ. Η διαμάχη και ο πόλεμος ενάντια στην Ελλάδα, που ακόμη συνεχίζεται, ο κ. Σόιμπλε και οι απειλές του για έξοδο της Ελλάδας από τη ζώνη του ευρώ και της ίδιας της Ευρωπαϊκής Ενωσης (Ε.Ε.).
Η διαμάχη δεν έχει τελειώσει ακόμη.
Το παράδειγμα επίσης της Κύπρου: είμαστε λένε «καλοί μαθητές», αλλά με ποιο κόστος;
Τρομακτικές θυσίες από τον κόσμο, μια εξοντωτική φορολογία, που καμιά φορά γίνεται αυτοσκοπός και καταστρέφει την ανάπτυξη, η μετανάστευση των καλύτερών μας στοιχείων, με αποτέλεσμα έλλειψη εξειδικευμένων χειρών: ενώ υπάρχει τεράστια ανεργία για τους ανειδίκευτους.
Μεγάλες επίσης χώρες του Νότου βρίσκονται σε δεινή θέση και σε αντιπαράθεση με τις Βρυξέλλες. Παράδειγμα, η δεύτερη μεγαλύτερη οικονομία της Ευρώπης, η Ιταλία. Ο νεαρός της πρωθυπουργός, Matteo Renzi, 41 χρονών, προσπαθεί να την εκμοντερνίσει.
Την έχει φαίνεται απαλλάξει από τον Μπερλουσκονισμό και προσπάθησε να κάμει μεταρρυθμίσεις, όπως π.χ. η ελάττωση της δύναμης της Γερουσίας. Παρ’ όλες, όμως, αυτές τις προόδους, η Ιταλία βρίσκεται σε πολλά θέματα σε αντιπαράθεση και με τους υπόλοιπους Ευρωπαίους σε μερικές περιπτώσεις, όπως και με τις Βρυξέλλες (Βλ. π.χ. «Matteo Ranzi (MR), ou le retour du Risque Italien» (Ο MR ή η επιστροφή του Ιταλικού Κινδύνου»), Κύριον Άρθρον, Le Monde, 22 Ιανουαρίου, 2016, σελ. 20).
Η κατάσταση στην πραγματικότητα δεν είναι τόσο ρόδινη. Το χρέος της χώρας βρίσκεται στο 135% του Α.Ε.Π. Μια χρεοκοπία της Ιταλίας θα οδηγούσε ολόκληρη την Ευρώπη σε κατάρρευση.
Δεν θα συγκρινόταν με την περίπτωση της Ελλάδας (ενθ.).
Άλλο σημείο στο οποίο η χώρα βρίσκεται σε αντιπαράθεση με τις Βρυξέλλες είναι το θέμα των μεταναστών.
Η πολιτική του κ. Renzi, επίσης σ’ αυτό το θέμα, τον φέρει σε αντίθεση με τις αρχές της Ευρώπης. Μιλά για μεταρρυθμίσεις στην Ε.Ε., ούτως ώστε εξτρεμιστικά κινήματα, όπως το Εθνικό Μέτωπο (Ε.Μ.) των Le Pens στη Γαλλία, να μην κυριαρχήσουν.
Όμως στην ίδια την Ιταλία, η Ligue du Nord της άκρας δεξιάς όπως και άλλες εξτρεμιστικές οργανώσεις ανθούν.
Η Ε.Ε., όπως και η Ιταλία, βρίσκονται σε δύσκολη θέση.
Νέοι άνθρωποι με νέες ιδέες, όπως ο κ. Renzi, είναι χρήσιμοι, άλλα χρειάζονται ριζικές μετατροπές σ’ όλην την υποδομή της Ένωσης για να μπορέσει να αποδώσει.
Αυτό, όμως, είναι ένα μεγάλο θέμα που δεν μπορεί να συζητηθεί σ’ ένα σύντομο σημείωμα.
*Ο δρ Χρίστος Αχιλλέως Θεοδούλου είναι δικηγόρος, διδάκτωρ Πολιτικών Επιστημών και Διεθνών Σχέσεων
