Τα φοβάστε τα αγάλματα; «Μα όχι!» θα μου πείτε. «Αυτό μας έλειπε τώρα δα, να φοβόμαστε και τ’ αγάλματα;» Λογικό!
Η γιαγιά μας όμως, τα φοβόταν! Με το που έμπαινε στο στενάκι που οδηγούσε στο επιβλητικό νεοκλασικό, την έπιανε τρέμουλο. Έδινε θάρρος στον εαυτό της, μα μόλις έφθανε στη στοά όπου τη περίμεναν τ’ αγάλματα -πελώρια στο μέγεθος, να την κοιτούν σοβαρά-σοβαρά από ψηλά με τα χέρια σηκωμένα προς το θόλο ή απλωμένα προς το μέρος της- την καταλάμβανε…πανικός!
Κι αν ζωντάνευαν και την άρπαζαν; Κι αυτό να μην γινόταν, όλοι αυτοί οι ίσκιοι τους, που την ακολουθούσαν μέχρι τη πόρτα της δασκάλας, δεν ήταν επικίνδυνοι τάχα μου; Έπαιρνε δρόμο η γιαγιά, έβγαινε στη λεωφόρο και στο λεπτό έφθανε στο σπίτι της, που ήταν εκεί κοντά.
«Πάλι δεν πήγες στο μάθημα των Γαλλικών;» ρωτούσε η προγιαγιά το δωδεκάχρονο τότε κοριτσάκι της. «Γιατί παιδί μου, που έχεις την καλύτερη δασκάλα;» «Φοβάμαι τ’ αγάλματα!» Φόβος αξεπέραστος! Ακόμα κι όταν τη πήγαινε και τη γύριζε η μητέρα της οι φόβοι ήταν πάντα εκεί. Ό,τι κι αν της έλεγαν έκλαιγε κι αρνιόταν να πάει στο μάθημα. Με αποτέλεσμα να μην μάθει Γαλλικά, κάτι που μετάνιωνε μια ζωή.
«Ο φόβος των αγαλμάτων…», έλεγε στα κατοπινά χρόνια στα εγγόνια της, «μου στέρησε τη δυνατότητα να προχωρήσω στη ζωή. Αν είχα μάθει την γλώσσα, ίσως να είχα γίνει και δασκάλα Γαλλικών που είχαν μεγάλη πέραση τότε! Μου έκοψαν την πορεία μου…ψεύτικοι φόβοι! Μην φοβάστε παιδιά μου τ’…αγάλματα. Δεν βλάπτουν κανένα! Αρκεί λίγο φως για να δεις τι πραγματικά είναι! Λίγο φως που διαλύει κάθε ίσκιο…Εξάλλου πόσα και πόσα πράγματα γύρω μας δεν φαντάζουν τρομακτικά ενώ δεν είναι;»
Καλά τα έλεγε η γιαγιά! Ας λάβουμε στα υπόψιν τις διδαχές της, τώρα που -λόγω του τρίτου κύματος της επιδημίας- πολλές περιοχές της χώρας μπήκαμε στο «βαθύ κόκκινο»!
Τώρα που οι περιορισμοί γίνονται αφόρητοι, χάθηκε πια η υπομονή κι η λογική και μύριοι φόβοι μας κατακλύζουν, ας σταθούμε λίγο κι ας αναρωτηθούμε: Αληθινοί, υπαρκτοί, δικαιολογημένοι είναι όλοι οι φόβοι μας;
Ή μήπως οι περισσότεροι είναι αβλαβή…αγάλματα κι ίσκιοι σε σκοτεινές στοές που μας καθυστερούν, μας ταλαιπωρούν και μας πάνε πίσω;
