“Ο γάμος του Αλεξάνδρου του Μεγάλου και της Ρωξάνης”

Β’ μέρος
Στην παρακείμενη αίθουσα, την οροφή της οποίας κοσμεί μια εξίσου ματαιόδοξη τοιχογραφία με την απόδοση του ωροσκοπίου του παραγγελιοδότη, στην πλέον περίφημη νωπογραφία νύμφες της θάλασσας πάνω σε θαλάσσια κήτη με αρχηγέτη τη Γαλατεία, αναζητούν τη φυγή μπρός στα φλογερά βέλη του έρωτα των αρρένων θαυμαστών τους.
Λαμβάνοντας κανείς υπόψιν τα παραπάνω, ελάχιστα εντυπωσιάζει το γεγονός ότι στα ιδιαίτερα δώματα που βρίσκονται στο piano nobile, ο Κίτζι σε μια κίνηση δηλωτική της ακραίας αυταρέσκειάς που τον χαρακτήριζε, θα επιδιώξει να συγκριθεί ούτε λίγο ούτε πολύ με το Μεγάλο Αλέξανδρο. Ανάμεσα στα άλλα ανδραγαθήματα του αρχαίου στρατηλάτη που καλύπτουν τους τοίχους της κρεβατοκάμαρας, δε θα μπορούσε βέβαια να απουσιάζει και εκείνο το επεισόδιο που θα ταίριαζε με τον πλέον αρμονικό τρόπο στον εν λόγω χώρο:
O γάμος του Αλεξάνδρου με τη Ρωξάνη, αποτελεί μια δημιουργία του ακολούθου του Ραφαήλ, Σόδομα. Η Ρωξάνη, το όνομα της οποίας (rokhsana) στα αραβικά σημαίνει «πηγή φωτός», είχε υπάρξει η πανέμορφη κόρη του σατράπη της Παραιτακηνής (του σημερινού Τατζικιστάν) Οξυάρτη. Αν και οι ιστορικοί αποδίδουν την πραγματοποίηση του γάμου αυτού στο πλαίσιο της εξυπηρέτησης πολιτικών σκοπιμοτήτων, η αμοιβαία ερωτική έλξη μοιάζει να είχε συμβάλει καταλυτικά στην τέλεση της απόφασης αυτής, με δεδομένο ότι η Ρωξάνη ήταν κατά κοινή ομολογία η πιο όμορφη γυναίκα σε όλη την Ασία (μαζί με την κόρη του Δαρείου Στάτειρα, την οποία ο Αλέξανδρος έμελλε επίσης να κάνει γυναίκα του). Καμία αμφιβολία δε χωρά ωστόσο, ότι στο πρόσωπο της θελκτικής ημίγυμνης θηλυκής οπτασίας που συστρέφει ναζιάρικα το σώμα της ενώπιον του προτεταμένου χεριού του Μακεδόνα βασιλιά, ο Αγκοστίνο Κίτζι-Αλεξάνδρος που κυριαρχεί με την αρχοντική, στητή κορμοστασιά του στον κεντρικό άξονα της σύνθεσης του Σόδομα, θα αναγνώριζε με βεβαιότητα το ερωτικό αντικείμενο του δικού του πόθου, τη Φρατζέσκα Ορντεάσκι. Η αναπάντεχη αυτή συσχέτιση του ιστορικού γαμήλιου επεισοδίου με αληθινά γεγονότα, εμπνευσμένα από τη ζωή του παραγγελιοδότη, καθιστά τους σημερινούς θεατές της σκηνής που παρεισφρύουν καθ’ αυτόν τον τρόπο απρόσκλητοι στα αλλοτινά ιδιαίτερα δώματα του πανίσχυρου παπικού τραπεζίτη, σε ακούσιους ηδονοβλεψίες.