Ο Γενάρης και οι γιορτές του

Μαρία Βογιατζάκη – Ντούζα

Καλοί μου φίλοι, καλό Σαββατοκύριακο!

Για τον Γενάρη και τις γιορτές του ο λόγος στον σημερινό Παιδότοπο, δεύτερο της νέας χρονιάς. Για τον Αγιο Βασίλη, για τα Αγια Θεοφάνεια και για τον δικό μας, τον ταπεινό Αγιο του Συρικαριού Κισσάμου Νικηφόρο τον Λεπρό, που γιορτάζει στις 4 του μήνα, ειδικότερα. Ξεναγός μας η γνωστή στους αναγνώστες της στήλης και από τα αφιέρωμά της στην Παναγία, τη Μεγάλη Μάνα (βλ. Παιδότοπο 10 Αυγούστου 2019) αγαπητή φιλόλογος – ποιήτρια Μαρία Βογιατζάκη – Ντούζα. Εχει έναν δικό της ξεχωριστό τρόπο να παρουσιάζει με τα ποιητικά της κείμενα και τις κειμενο-εικόνες της όλα αυτά που της “μιλούν και της “ζητούν… δημοσιότητα, η εκ Πλακαλώνων Κισσάμου ορμώμενη κυρία Μαρία. Απίστευτο και σε ποσότητα το έργο της Και τέσσερις σελίδες να ήταν ο Παιδότοπος δεν θα έφταναν για να παρουσιαστούν οι γιορτές του Γενάρη, όπως αυτή τις παρουσιάζει για παράδειγμα. Κατάπολλα τα ευχαριστώ μου και γι’ αυτήν τη συνεργασία, καλή μου φίλη!

Σας χαιρετώ με αγάπη! Βαγγέλης Θ. Κακατσάκης δάσκαλος

Ο Γενάρης και οι γιορτές του Είμαι ο Ιανουάριος, πρώτος στη φαμελιά μου κι απ’ το θεό τον Ιανό, το πήρα τ’ όνομά μου Με λένε όμως Κλαδευτή, με λένε και Πρωτάρη, Γατομηνά και Γελαστό, Τρανό και Καλαντάρη Γιορτές πολλές στο διάβα μου έχω, να σας χαρίσω κι Αρχιμηνιά κι Αρχιχρονιά εγώ θα τραγουδήσω Τον Άγιο Βασίλειο σας φέρνω, να γιορτάστε και να νηστέψτε τω(ν) Φωτώ(ν) σας λέω, μην ξεχάστε Τ’ Άγια Θεοφάνεια και τ’ Άι Γιαννιού η χάρη 6 κι 7 γιορτάζονται, ανήμερα Γενάρη Σας φέρνω στις 17 τον Άγιο Αντώνη κι ίσως κρατώ στις πλάτες μου, να ρίξω λίγο χιόνι Στις 18 μου η μέρα μου, μια ώρα μεγαλώνει και τ’ Άγιου Αθανάσιου η χάρη ξημερώνει Στις 20 έχω τη γιορτή τ’ Αγίου Ευθυμίου κι εσείς θα μπείτε όλοι σας, στην αγκαλιά του κρύου Τους Τρεις Ιεράρχες, Δάσκαλους, γιορτάζει η Εκκλησία εις τις 30 ανήμερα και κλείνουν τα σχολεία Κι αν σας παγώνω το κορμί, ζεσταίνω τις ελπίδες και στα μισά μου-πιθανώς-θα φέρω Αλκυονίδες Πολλές δουλειές οι γεωργοί, έχουνε να τελέψουν και οι γυναίκες τα ζεστά θα υφάνουν και θα πλέξουν Κι ακόμα ένα θα σου πω, «Το μπάνιο σου όταν κάνεις, σ’ όλους τους μήνες π’ έχουν “ρο”, ζεστό νερό να βάνεις».

Ο Αγιος Νικηφόρος ο λεπρός Σε Κισσαμίτικο χωριό, που ‘ναι το Συρικάρι γεννήθηκε ο Αγιος, με καρτερίας χάρη Ορφάνεψε πολύ μικρός κι από τους δυο γονείς του, μα βρήκε καταφύγιο στο σπίτι του Υψίστου Η λέπρα τον εμόλυνε κι έφυγε μ’ ένα πλοίο στην Αίγυπτο, μα η αρρώστια του εγίνηκε θηρίο Ο ιερέας Ανθιμος τον έστειλε στη Χίο κι εκεί έμεινε έγκλειστος εις το λεπροκομείο. Εκεί εκάρη μοναχός, μ’ υπομονή εζούσε με προσευχή και άσκηση, μα και θαυματουργούσε. Νικόλαο(Τζανακάκη) το λέγανε το πρώτο όνομά του και Νικηφόρο το ‘πανε, μετά από την κουρά του. Η ασθένεια κάποια στιγμή, του στέρησε το φως του, μα ολημερίς κι ολονυχτίς τον φώτιζε ο Θεός του Απάγγελε τροπάρια, π’ είχε αποστηθίσει, την ώρα π’ η ασθένεια τον είχε βασανίσει. Όταν στη Χίο έκλεισε το εκεί λεπροκομείο, στην Αγία Βαρβάρα Αθηνών (Λοιμωδών), ετέλεψε τον βίο. Η ασθένεια τον Άγιο είχε παραμορφώσει, μα είχε πάντα μια ευχή εις τους πιστούς να δώσει, που πλήθος επισκέπτονταν τα ταπεινό κελί του, να ‘χουν την ευλογία του, να πάρουν την ευχή του. Στα 74, στις 4 Γενάρη (1964) κοιμήθηκε ο Αγιος, μα η δική του η χάρη, έγινε πιο πολύ γνωστή από τα θαύματά του, μα και γιατί ευωδίαζαν τα άγια λείψανά του. Φτωχός, λεπρός και ταπεινός, μα η σεμνή ζωή του κι η αγάπη του στον Κύριο, άγιασαν την ψυχή του. Στον τόπο που γεννήθηκε, στ’ όμορφο Συρικάρι, λαμπρός ναός του χτίστηκε, της Κίσσαμος καμάρι Εις την Ελλάδα υπάρχουνε ναοί του μόνο δύο, ο ένας εις την Κίσαμο κι ο άλλος εις τη Χίο. Κοντά στην εκκλησία του, το πατρικό του στέκει, για να θυμίζει ο ταπεινός μια θέση άγια έχει πλάι στον Παντοκράτορα, που πάντα δικαιώνει ψυχή, που είναι ταπεινή και τηνε στεφανώνει” Το «Κύριε Ιησού Χριστέ, ελέησόν με», που έλεγε ο Άγιος συχνά, ας το θυμίζουμε κι εμείς σ’ Εκείνον ταπεινά.

Τα Αγια Θεοφάνεια Τα Άγια Θεοφάνεια, είναι τρανή Γιορτή, μέρα που ζήτησε ο Χριστός, από τον Πρόδρομο (Ιωάννη), στον Ιορδάνη ποταμό να βαφτιστεί Την ώρα που γινότανε η Βάπτιση, το Άγιο Πνεύμα με μορφή περιστεριού, κατέβηκε απ’ τους ουρανούς και κάθισε, πάνω στην Άγια Κεφαλή του Ιησού Κείνη την ίδια όμως τη στιγμή, ακούστηκε απ’ τον ουρανό Θεού φωνή, φωνή του Επουράνιου Πατέρα, που έφτασ’ ως τη γη ‘κείνη τη μέρα “ο Γιος μου ο αγαπημένος είναι Αυτός, Αυτός είναι ο Γιος μου ο εκλεκτός” Άγιασαν όλα τα νερά στη Βάφτισή Του κι όποιος βαφτίζεται, λυτρώνει την ψυχή του Λέγεται Θεοφάνεια, αυτή η τρανή Γιορτή, γιατί ο Θεός ακούστηκε και φάνηκε στη γη.

Οποιος κι αν είσαι, σ’ αγαπώ Αγιε Βασίλη μου […] Αν είσα Αγιος Βασίλειος ή είσαι ο Santa Claous, ή και ακόμα ένας απλός παππούλης, που αγαπά δωράκια να μοιράζει, εγώ το ίδιο σ’ αγαπώ κι ας μην περιμένω, δώρο δικό μου να κρατάς Αγάλλεται η σκέψη μου και μόνο που σε βλέπω, γιατί το ξέρω… Αμέτρητες στο σάκο σου ελπίδες, μα… και ανεκπλήρωτα όνειρα ΠΑΝΤΑ θα κουβαλάς.