Η πολυθεματική έκθεση σύγχρονης τέχνης που έγινε στην Αθήνα σε διάφορους χώρους από τις 8 Απριλίου έως τις 17 Ιουλίου του 2017, παράλληλα με το Κάσελ της Γερμανίας από τις 8 Ιουνίου έως τις 16 Σεπτεμβρίου (πόλη του κρατιδίου της Εσσης μεταξύ Φρανγκφούρτης και Ανόβερο).
Στην Αθήνα μια θεματική της ήταν αφιερωμένη στο έργο του Γιάννη Χρήστου, ενός συνθέτη όχι και τόσο γνωστού όσο θα έπρεπε και αυτό γιατί ήταν περισσότερο ένας φιλόσοφος της μουσικής παρά συνθέτης-μουσικός.
Τα έργα του δεν συναντιώνται σε τίποτα με έργα άλλων συνθετών. Είναι μια ιδιαίτερη μουσική πρωτοποριακή που δεν ψυχαγωγεί δεν διασκεδάζει αλλά προβληματίζει καλώντας τον ακροατή σε μια αυστηρά προσωπική φιλοσοφική αναζήτηση μέσα από ήχους που έρχονται από το παρελθόν και το μέλλον ταυτόχρονα.
Κάποια από τα έργα του μάλιστα έχουν ειδικές απαιτήσεις από τους μουσικούς όπου όχι μόνο παίζουν τη μουσική σύνθεση αλλά κάνουν και κάποιες θεατρικές κινήσεις, εμπλουτίζοντας έτσι το έργο ακόμη περισσότερο.
Εκανε πολύ καλά λοιπόν η Documenta 14 που αφιέρωσε μια θεματική της σε αυτόν τον μεγάλο συνθέτη. Το μουσικό του ύφος ήταν απόλυτα συμβατό με το περιεχόμενο της έκθεσης και έδωσε την ευκαιρία στο κοινό της να γνωρίσει το έργο του και με συναυλία στο ΜΜΑ στις 25/5 καθώς και μια μικρή έκθεση στο ΩΑ.
Ο Γιάννης Χρήστου γεννήθηκε στις 8 Ιανουαρίου του 1926 στην ελληνική συνοικία του Καΐρου και μεγάλωσε στην Αλεξανδρούπολη. Ηταν γόνος ευκατάστατης οικογένειας. Από μικρή ηλικία φάνηκε η κλίση και το ταλέντο του στη μουσική, αφού άρχισε μαθήματα πιάνου σε ηλικία 6 ετών. Σπούδασε στα καλύτερα αγγλόφωνα σχολεία της Αλεξάνδρειας ενώ παράλληλα συνέχισε μαθήματα πιάνου στην διάσημη Ελληνικής καταγωγής πιανίστρια Τζίνα Μπαχάουερ. Κατόπιν σπούδασε οικονομικά στην Αγγλία, στη συνέχεια πήγε στην Ιταλία για μουσικές σπουδές, κυρίως σύνθεση. Το 1960 στις εθνικοποιήσεις του Νάσερ η οικογένεια Χρήστου όπως και σχεδόν όλες οι ελληνικές οικογένειες θα εγκαταλείψουν την Αίγυπτο. Αρχικά οι Χρήστου έμειναν για κάποια χρόνια στη Χίο. Κατόπιν εγκαταστάθηκαν μόνιμα στην Αθήνα όπου ασχολήθηκαν αποκλειστικά με τη σύνθεση μιας και τα οικονομικά του επιτρέπουν να μην εργάζεται σε έμμισθη εργασία για βιοπορισμό.
Το συνθετικό του έργο χωρίζεται σε περιόδους με έργα όπως Λατινική Λειτουργία, η Μουσική του Φοίνικα, Πράξης και Μετάπραξης, η Κυρία με τη Στριχνίνη, Οιδίπους Τύραννος, Εναντιοδρομία καθώς και πολλά άλλα που αποτελούν το έργο του. Δεν το τελείωσε όμως ποτέ…
Στις 8 Ιανουαρίου του 1970 ο Γιάννης Χρήστου έχασε τη ζωή του σε τροχαίο στην Αθήνα. Μια απώλεια πολύ σημαντική για τον ελληνικό πολιτισμό και αυτό γιατί η συνθετική του δεινότητα ήταν πολύ μεγάλη φτάνοντας μέχρι τις εσχατιές της μουσικής τέχνης. Επίσης πολύ πρόσφατα και η ΕΛΣ παρουσίασε έργα του συνθέτη στην πειραματική της σκηνή στη νέα αίθουσα πλέον, στο Ιδρυμα “Σταύρος Νιάρχος” με πολύ μεγάλη επιτυχία δίνοντας έτσι τη δυνατότητα και στο κοινό της ΕΛΣ να γνωρίσει αυτόν τον μεγάλο δημιουργό. Ηταν μια σημαντική συγκυρία για τον μεγάλο συνθέτη η Documenta 14 καθώς και η ΕΛΣ για να γίνει κάπως γνωστό το έργο του, το οποίο παραμένει κατά ένα μεγάλο μέρος σχεδόν άγνωστο και είναι κρίμα!
Ο Γιάννης Χρήστου υπήρξε ένας μεγάλος συνθέτης έφυγε όμως πολύ νωρίς και είχε πολλά ακόμη να δώσει παρ’ όλα αυτά θα μείνει ως ο συνθέτης που άλλαξε το περιεχόμενο της μουσικής μετατρέποντας τη μουσική σε ηχο-τοπία.
ΥΓ. Το κείμενο είναι αφιερωμένο (αναδρομικά) στην Παγκόσμια Ημέρα Μουσικής
