13ο Δημ. Σχ. Χανίων
Τα Χανιά, ως τόπος πρέπει να είναι τόσο περήφανα για τον σφαιρικό μας καλλιτέχνη και Δάσκαλο της Τέχνης Γιάννη Π. Μαρκαντωνάκη, που τον “αποφανίζει” πολυποίκιλα στα έργα του και με τις πολυποίκιλες δράσεις του, όσο είναι αυτός περήφανος, ως Σελινιώτης του Ομαλού, για τον τόπο του, τον τόπο μας. Η πρώτη σκέψη που έκαμα, όταν έφτασε σ’ εμένα και “διεξήλθα” το υλικό που μου έστειλε η φίλη διευθύντρια του 13ου Δημ. Σχ. Χανίων Τριανταφυλλιά Γιαννουλάκη κι αναφέρεται σ’ αυτόν. Ότι παρόμοιες πρωτοβουλίες όπως αυτή του 13ου Δημ. Σχ. Χανίων θα πρέπει να βρει μιμητές, η δεύτερη σκέψη. Δεν αποπαίδισε ο τόπος μας από δοτικούς και μεταδοτικούς δασκάλους και καλλιτέχνες που επιμένουν χάριν των παιδιών να υπάρχουν, έχοντας ως σύνθημα τους τη φράση του Ντοστογιέφσκι που μας λέει ότι «η ομορφιά θα σώσει τον κόσμο», η τρίτη. Αισιοδοξία!
Σας χαιρετώ με αγάπη όλους!
Βαγγέλης Θ. Κακατσάκης
δάσκαλος – λογοτέχνης
Σημείωση: Έκθεση “ΔωμαΤΑ”, μικρή αναδρομική μεικτών τεχνικών με υλικά ανακύκλωσης του Γιάννη Π. Μαρκαντωνάκη στον “Χώρο Τέχνης Χανίων” (Παπαναστασίου 59) Δευτέρα – Παρασκευή, πρωινά ανοικτά 9-12 για εκπαιδευτικές ξεναγήσεις και απογευματινά 19.00- 21.30.
Ένας σπουδαίος αναγνωρισμένος καλλιτέχνης που τιμά την πόλη μας, είναι ο κ Γιάννης Μαρκαντωνάκης. Τα έργα του έχουμε την ευκαιρία να τα απολαύσουμε σε εξωτερικούς χώρους του νομού μας και στις εκθέσεις του. Υπάρχει όμως ένα ακόμα έργο του, που το φιλοξενεί το 13ο Δημοτικό Σχολείο Χανίων στην Ε2 τάξη. Θεωρούμε σκόπιμο να σας το παρουσιάσουμε. Η εκπαιδευτικός κα Κωνσταντινίδου Δέσποινα και οι μαθητές της εργάστηκαν για αυτό. Πρόκειται για μια πανέμορφη τοιχογραφία, την οποία φιλοτέχνησε ο κ Μαρκαντωνάκης και η οποία καλύπτει έναν ολόκληρο τοίχο. Το έργο αυτό έγινε με πολλή αγάπη, αποτυπώνοντας το σεβασμό του καλλιτέχνη για τα παιδιά.
Η εμπνευσμένη αυτή τοιχογραφία που μας δώρισε ο κ Μαρκαντωνάκης, χωρίς να λυπηθεί τον κόπο και το χρόνο του, παρουσιάζεται στη συνέχεια με φωτογραφίες, κείμενα και δημιουργίες των μαθητών μας. Είμαστε ευγνώμονες για αυτό το υπέροχο έργο που κοσμεί το σχολείο μας και που κοντά του θα μεγαλώσουν γενιές και γενιές των μαθητών μας.
Η διευθύντρια του Σχολείου
Τριανταφυλλιά Γιαννουλάκη
Οι μαθητές του 13ου Δημοτικού Σχολείου είχαν την ευκαιρία να συνομιλήσουν με τον εικαστικό κύριο Γ. Μαρκαντωνάκη για την έκθεση «ΔωμαΤΑ 22-23+» και όχι μόνο. Η έκθεση ήταν αφιερωμένη στον Αντόνιο Ταμπούκι, ο ποίος έφυγε από την ζωή πριν από 10 χρόνια. Ο «Χώρος τέχνης Χανίων» του κυρίου Γ. Μαρκαντωνάκη ήταν γεμάτος με έργα γλυπτικά, κολάζ από ανακυκλώσιμα υλικά. Με ενδιαφέρον παρακολούθησαν οι μαθητές τεχνικές μερικών από αυτές τις δημιουργίες. Συμμετείχαν στη δημιουργία του κολάζ με τα εκατομμύρια ρολόγια του πορτρέτου του Αντόνιο Ταμπούκι και προσπάθησαν να φτιάξουν το πορτρέτο του κύριου Γ. Μαρκαντωνάκη.
Η Υποδιευθύντρια του Σχολείου
Χριστοφία Μπουντρογιάννη
Ο κ. Μαρκαντωνάκης έχει κάνει ένα έργο τοιχογραφίας στη τάξη μας, το οποίο υπάρχει ένα γέρικο δέντρο σε ένα λόφο μιας πόλης. Επίσης ο καλλιτέχνης αυτός έχει δημιουργήσει, μεταξύ των άλλων, το Άγαλμα του Ίκαρου για τους αεροπόρους ,το άγαλμα “Κρητικός με σημαία Καγιαλές” και το Μνημείο Πεσόντων Λακκιωτών. Πιστεύουμε ότι αυτό το δέντρο αναφέρεται σε έναν άνθρωπο που δοκίμασε την τύχη του και έφαγε ένα φύλλο από ένα φανταχτερό πανύψηλο δέντρο και ξαφνικά άρχισε να βγάζει φύλλα από τα μαλλιά του και ρίζες από τα πόδια. Μετά από λίγο καιρό διαπίστωσε ότι δεν μπορούσε να περπατήσει γιατί οι ρίζες του είχαν μπει μέσα στο χώμα.
Όταν το κατάλαβε αυτό άρχισε να βγάζει χρυσούς καρπούς από τα φύλλα του .Έτσι άρχισε να γερνάει και με τον καιρό κατάλαβε ότι μπορούσε να μιλήσει με άλλα δέντρα, λουλούδια ,θάμνους , έντομα και ζώα .Επίσης μπορούσε να μιλήσει στους ανθρώπους που πίστευαν στην μαγεία .Και κάπως έτσι κατάλαβε ότι θα είναι για πάντα δέντρο.
Ευχαριστούμε τον κ. Γιάννη Μαρκαντωνάκη πού μπήκε στον κόπο και δημιούργησε αυτό το φαντασμαγορικό έργο την τάξη μας .
Μυρσίνη Ροβιθάκη και Τζωρτζίνα Φραγκιουδάκη
Το δέντρο που ξεφύτρωσε έτσι απλά
Το δεντράκι είχε μόλις είχε φυτρώσει ήταν πολύ ευαίσθητο και δεν μπορούσε να κάνει τίποτα μόνο του. Τους γονείς του τους έκοψαν από όταν γεννήθηκε. Σιγά σιγά μέσα στην κοντινή λίμνη εμφανίστηκαν νεκρά ψάρια και σκουπίδια. Επίσης, είχε μειωθεί η στάθμη του νερού. Γινότανε η κλιματική αλλαγή. Μετά από λίγο καιρό όλα είχαν ξεραθεί και στο χωριό είχε καυσαέριο. Είχαν κόψει όλα τα δέντρα. Η ομάδα των μαθητών του σχολείου μας προσπάθησε να φυτέψει λουλούδια δίπλα στη λίμνη. Τα λουλούδια δεν μπορούσαν να φυτρώσουν επειδή το χώμα ήταν μολυσμένο. Μετά που οι άνθρωποι ξεκίνησαν την ανακύκλωση. Αυτό βοήθησε τα φυτά και τα δέντρα να ζήσουν.
Τότε ήρθε στην τάξη μας ο κ Γιάννης Μαρκαντωνάκης για να μας ζωγραφίσει ένα δέντρο. Κουράστηκε πολύ και έφτιαξε μια τέλεια τοιχογραφία μέσα στην τάξη μας. Ένα γέρικο δέντρο και ένα λιβάδι. Το ζωγραφισμένο δέντρο στην τάξη μας τώρα είναι σαν μνημείο για την φροντίδα του περιβάλλοντος.
Γιάννης Κελαϊδής και Λάμπρος Μέγας
Ο γλύπτης Γιάννης Π. Μαρκαντωνάκης γεννήθηκε το 1952 στα Χανιά. Σπούδασε στην Ανώτατη Σχολή Καλών Τεχνών της Αθήνας. Το 1996 ανέλαβε καλλιτεχνικός διευθυντής του Εικαστικού Εργαστηρίου του Δήμου Χανίων, το οποίο μετείχε στο Δίκτυο Εικαστικών Εργαστηρίων του υπουργείου Πολιτισμού. Έχει βραβευτεί σε δύο πανελλήνιους διαγωνισμούς γλυπτικής: Το 1986 με το 1ο βραβείο για το Μνημείο Αντίστασης της Παναγίας Κεραμειών και το 1996 με το 1ο βραβείο για τον ανδριάντα του Σπύρου Καγιαλέ Καγιαλεδάκη, στο Ακρωτήρι Χανίων. Πολυπίκοιλες οι δράσεις του “Χώρου Τέχνης Χανίων” που έχει δημιουργήσει. Εφέτος για παράδειγμα, συμπληρώνοντας 33 χρόνια λειτουργίας (1989), ως καλλιτεχνικός-παιδαγωγικός οργανισμός, έχει προγραμματίσει και έχει αρχίσει να οργανώνει μια σειρά εκδηλώσεων, στη μνήμη του Αντόνιο Ταμπούκι, του σπουδαίου αείμνηστου συγγραφέα που αγάπησε με πάθος τα Χανιά…
