Ο γιατρός – θύμα της απρόκλητης επίθεσης στην Σπλάντζια μιλά στα “Χ.Ν.” για τα γεγονότα

Για δολοφονική επίθεση από την οποία επέζησε χάρις στην επέμβαση ενός ζευγαριού ηλικιωμένων κάνει λόγο ο γιατρός Δημήτρης Μακρέας που μιλάει στα «Χ.Ν.» για την απρόκλητη επίθεση που δέχθηκε το βράδυ της Τετάρτης στην Σπλάντζια.
Ο γιατρός νοσηλεύεται στο Νοκομομείο Χανίων με
κρανιοεγκεφαλική κάκωση και ένα αιμάτωμα υποσκληρίδιο μόλωπες σε διάφορα σημεία του σώματος, κάταγμα κρόταφου. Έχει κάνει δύο αξονικές και θα κάνει και τρίτη, ενώ η κατάσταση της υγείας του δεν εμπνέει ανησυχία. Ο γιατρός αναγνώρισε τρεις από τους νεαρούς που του επιτέθηκαν με βάση φωτογραφίες που του επιδείχθηκαν και σε βάρος των οποίων αναμένεται να ασκηθεί δίωξη για κακουργηματική επίθεση.
«Ήμουν μαζί με τη γυναίκα μου στο στέκι μεταναστών, μετά τη συναυλία που είχαμε κάνει η μουσική ομάδα «Γιαρ Αμάν» στο Γυαλί Τζαμισί με τραγούδια από την κοινή παράδοση των λαών της Ελλάδας και της Τουρκίας. Φεύγοντας από εκεί κατέβηκα τη σκάλα και τότε μπήκε ένα φίλος μετανάστης σε κατάσταση μεγάλης αναστάτωσης καθώς όπως μας είπε πριν από λίγο τον είχε τραμπουκίσει μια ομάδα νεαρών. Βγήκαμε μαζί από το στέκι και περπατήσαμε 10 μέτρα μέχρι τη γωνία Δασκαλογιάννη και Χατζ. Νταλιάνη. Η Ομάδα των νεαρών ήταν σε μια απόσταση και με είδαν που ήμουν με τον μετανάστη, ο οποίος είναι φίλος μου και παίζει μουσική μαζί μας στο μουσικό σχήμα «Γιαρ Αμάν». Και κάποιος άλλος κόσμος που βγήκε από το «Στέκι» τους φώναξε να φύγουν και εκείνοι τότε κινήθηκαν προς τα στενά της Σπλάντζιας. Προσωπικά δεν είχα καμία αντιπαράθεση μαζί τους, ούτε τους είπα, ούτε μου είπαν το οτιδήποτε. Το μόνο μου «έγκλημα» ήταν ότι ήμουν δίπλα στο παιδί που είχαν τραμπουκίσει» δηλώνει στα «Χ.Ν.» ο γιατρός.
ΑΠΡΟΚΛΗΤΗ ΕΠΙΘΕΣΗ
Συνεχίζοντας την περιγραφή των γεγονότων σημειώνει πως  «φεύγοντας μαζί με τη γυναίκα μου για να πάρουμε το αμάξι μας που ήταν πιο κάτω στη Δασκαλογιάννη, είδα ένα από αυτούς τους νεαρούς να μιλάει στο κινητό και να είναι στη μέση του δρόμου να με δείχνει και να λέει «ναι, ναι, αυτός είναι». Μου λέει η γυναίκα μου «σε έδειξαν». Δεν πέρασε από το μυαλό μου τι μπορεί να συμβεί και συνεχίσαμε να περπατάμε. Μετά από 10 μέτρα μια ομάδα τριών ατόμων ανέβαινε τη Δασκαλογιάννη και φαίνονταν ότι είχαν κακή πρόθεση. Δεν μπόρεσα να κάνω κάτι! Λίγο πριν φτάσουν οι τρεις σε εμένα, έρχεται από πίσω ο τύπος που μιλούσε πριν στο τηλέφωνο, και χωρίς να προηγηθεί τίποτα άλλο με κτυπάει με ένα ξύλινο στυλιάρι στο πίσω μέρος του κεφαλιού. Τα έχασα, γύρισα και τον είδα να κρατάει το στυλιάρι και ταυτόχρονα μου επιτέθηκαν οι άλλοι 3 κλοτσώντας και γρονθοκοπώντας με. Έπεσα κάτω και συνέχισαν να με κτυπούν. Ευτυχώς ένα ζευγάρι ηλικιωμένων άρχισαν να φωνάζουν και αυτοί σταμάτησαν. Εκεί που μπόρεσα να σηκωθώ ήλθε ένας από αυτούς που τον αναγνώρισα επίσης στις φωτογραφίες που μου έδειξε η αστυνομία και μου έριξε μια μπουνιά στο πρόσωπο ρίχνοντας με στο έδαφος όπου και κτύπησε το κεφάλι μου στην άσφαλτο.
Κατάλαβα ότι έχω κτυπήσει πάρα πολύ γιατί είχα μούδιασμα και πόνο σε όλο το σώμα».
ΒΙΑΙΟΤΗΤΑ
Σύμφωνα με τον γιατρό πρόκειται για ξεκάθαρη δολοφονική επίθεση. «Όταν έρχεται ένας τύπος από πίσω και σε κτυπάει με το ξύλο στο κεφάλι πως να το χαρακτηρίσεις; Έρχεται μια ομάδα ατόμων με τους οποίους δεν έχει ανταλλάξει λέξη και σε βαράνε με το στυλιάρι στο κεφάλι. Είναι φανερό ότι είχαν έλθει στην πόλη να δείρουν,να κτυπήσουν, και εγώ ήμουν το -τυχαίο ελπίζω- θύμα τους, επειδή ήμουν δίπλα στον μετανάστη. Είμαι σοκαρισμένος. Τι έχουν αυτοί οι άνθρωποι στο μυαλό τους; Αυτό θέλουν να κάνουν στη ζωή τους ; Να είναι τραμπούκοι και δολοφόνοι να βρίσκουν έναν άνθρωπο και να τον σαπίζουν στο ξύλο. Δεν το χωράει το μυαλό μου ότι 20-25 παιδιά βγαίνουν έξω και στήνουν παγανιά για να σκοτώσουν κόσμο. Ακόμα και την ώρα που με έδειξε ο τύπος δεν μπορούσα να φανταστώ ότι θα γίνουν τέτοια πράγματα, δεν μπορούσα να φανταστώ ότι θα μου την πέσουν στυλιάρια».
Το τραγικό της υπόθεσης είναι κάποιοι από τους νέους που αναγνώρισε ο γιατρός είναι κάτοικοι Ακρωτηρίου Χανίων, όπου σε αγροτικό ιατρείο υπηρετεί εδώ και χρόνια ο Δ. Μακρέας και είναι ιδιαίτερα αγαπητός. «Από ότι μου είπαν είναι και κάτοικοι Ακρωτηρίου. Τι να πω; Είναι τραγικό! Μπορεί να έχω περιθάλψει τους γονείς, τους παππούδες, τους συγγενείς τους!».