Ο Γιούνκερ χωρίς μάσκα

Iσως να είναι η τελευταία φορά, που ο Γιούνκερ ο κυριότερος εταίρος του διευθυντηρίου των Βρυξελλών και πρόεδρος της Κομισιόν επισκέφθηκε την Ελλάδα, ο οποίος αντί να ξεκαθαρίσει τα πράγματα, εν όψει της εξόδου απ’ το μνημόνιο, μάλλον τα μπέρδεψε, προκαλώντας αντιπαραθέσεις. Είχε δηλώσει, ότι δεν υπήρξε «υπέρμαχος μιας πολτικής λιτότητας τυφλής και άκριτης». Δεν ρωτήθηκε, γιατί ως φιλέλληνας δεν έγινε διώκτης αυτής της πολιτικής. Ομολόγησε, ότι αισθάνεται «βαθειά συμπάθεια, ή ακόμα και αγάπη, για τον ελληνικό λαό!». Αυτό έλειπε, να μην το αναγνώριζε, αφού είναι ο πιο “δημοφιλής” Ευρωπαίος πολιτικός στην Ελλάδα, που έχει τιμηθεί πολλές φορές με βραβεία, που και ο ίδιος δεν τις θυμάται.
Εξελέγη, απ’ την ευρωπαϊκή ελίτ, να εξισορροπήσει τις αντίρροπες δυνάμεις στην Ευρώπη και τον έστελναν επαλειλημμένως στην Ελλάδα, να μας συμβουλεύει, να είμαστε πειθαρχημένοι στα προγράμματα λιτότητας, που μας επέβαλαν, για να μπορέσουν, όταν το αποφάσιζαν, να μας αφήσουν μόνους μας, να πορευθούμε. Δεν ξέχναγε δε, να επαναλαμβάνει το «πόσο μας αγαπάει»!
Οταν μπήκαμε στην περιπέτεια των μνημονίων, έστειλαν πρώτη φορά τον Ολι Ρεν, να μας καθησυχάσει από τα δεινά που μας περίμεναν, ο οποίος μιλώντας στη βουλή, ευχήθηκε «καλό κουράγιο»! Τώρα στο τέλος του προγράμματος στήριξης θα ήταν παράληψη, να μην έκλεινε την αυλαία ο κομισάριος Γιούνκερ. Τι να πρωτοθυμηθούμε γι’ αυτόν τον άνθρωπο, που η ελληνική πολιτεία τον περίεβαλλε με όλες τις τιμές, σαν να το ‘κανε για να τον καλοπιάνει και ο οποίος όσες φορές κι αν μίλησε για την Ελλάδα, ήταν ωμότατος, λες και το ‘κανε από πρόθεση, σαν να είχε τελείως άγνοια των ελληνικών πραγμάτων.
Αφ’ ότου ήταν πρόεδρος της Ευρωζώνης, μας επισκεπτόταν τακτικά, έδειχνε κρυψίνοια, έλεγε κι αυτός ανοησίες όπως όλοι οι Ευρωπαίοι εις βάρος μας. Αν και φέρει μέρος της ευθύνης για το ελληνικό ζήτημα, δεν αναγνωρίζει, ότι η συνταγή τους απέτυχε. Καλλιέργησε το μακιαβελικό του πρεστίζ, μη αποδεχόμενος τις αδυναμίες του, πιστεύοντας στη θεωρία, που λέει, ότι «άμα οι ενέργειές μας δεν αρέσουν στο λαό πρέπει ν’ αλλάξουμε το λαό»! Τελευταίως, αναφερόμενος στο θέμα της κοινής περιπολίας στο Αιγαίο με την Τουρκία για τον περιορισμό του μεταναστευτικού, που το ‘χαμε απορρίψει, εξανέστη απορώντας: «που ζούμε, να τσακωνόμαστε τώρα για 10 χιλμ. θαλασσίου πλάτους»!
Τώρα απεφάνθη, ότι ναι μεν την 20 Αυγούστου τελειώνει το πρόγραμμα, αλλά δεν πρόκειται να μας κάνουν προληπτικά μέτρα στήριξης. Μετά την 20/8 θα υπάρχει μεταρρυθμιστική συνέχεια, που θα είναι υπό παρακολούθησιν. Δεν είπε ποιο θα είναι το είδος της εποπτείας. Ο Σεντάνο, ο νέος Ντάϊσελμπλουμ, μίλησε για έξοδο κατά το πρότυπο της Πορτογαλίας, που συνίσταται σε απλή εποπτεία, αλλά για μας θέλει «αυξημένη εποπτεία». Αυτό ο κ. Τσακαλώτος το λέει «αυξημένη παρακολούθηση».
Γιατί όμως ο κ. Τσίπρας ομιλεί περί «καθαρής εξόδου»; Δεν τον είχε ενημερώσει ο κ. Τσακαλώτος για την «αυξημένη παρακολούθηση»; Αν ναι, δεν θα μιλούσε με τόση επιμονή για «καθαρή έξοδο». Δεν είναι η μόνη φορά, που συμβαίνει διαφοροποίηση μεταξύ Τσίπρα, και του επικεφαλής των “53+”. Οταν ο πρ/ργος μιλούσε στη ΔΕΘ αναπτύσσοντας το οικ/κο πρόγραμμα, όλοι ήσαν παρόντες, εκτός απ’ τον κ. Τσακαλώτο, που ανέλυε τις οικονομικές θέσεις του στον Πειραιά σε διαφορετικό μήκος κλίματος απ’ του πρ/ργου .
Με την επίσκεψη Γιούνκερ εμφανίστηκε η αντίφαση μεταξύ «καθαρής εξόδου» του κ. Τσίπρα και «αυξημένης παρακολούθησης» του κ. Τσακαλώτου, απ’ την οποίαν συμπεραίνεται, ότι κάτι συμβαίνει μεταξύ των δύο ανδρών, που προς το παρόν δεν είναι ορατό, που θα οδηγήσει.