Ο γνωστός μας ο… Ακενατών!!!

Κάποτε έζησε,  βασίλεψε, διαφέντεψε τους πάντες  και τα πάντα!
Σοφός άνθρωπος ήταν ωστόσο, και παρά το νεαρό της ηλικίας του σύντομα αντιλήφθηκε πως οι πολλοί θεοί της χώρας του -με τους υπέρλαμπρους ναούς και τα πολυδάπανα ιερατεία τους- όχι μόνο δεν έκαναν καλό στο λαό, αλλά ανάγκαζαν το κάθε ανθρωπάκι να ζήσει μια ζωή στερημένη, προκειμένου να εξασφαλίσει την αιωνιότητα με μια ακριβή μουμιοποίηση και μια… «δια βίου», καλή θέση κάτω απ’ την άμμο…
Ο οραματιστής Ακενατών δεν κοίταζε χαμηλά, τους σκοτεινούς θεούς του ερέβους, αλλά… ψηλά!
Έβλεπε τον ήλιο που κάθε ξημέρωμα έφερνε φως, ζέστη και ζωή, στο λαό του, αποφάσισε ότι αυτός θα ήταν στο εξής ο μόνος θεός τους κι  έκανε τ’ αδύνατα δυνατά για να τον επιβάλει!
Κήρυξε με πείσμα τη νέα πίστη, μετέφερε τη διοίκηση, την αυλή, την πανέμορφη γυναίκα του Νεφερτίτη και τα πολλά κορίτσια του βαθειά στην έρημο, όπου έχτισε  λαμπρή πρωτεύουσα, οργανώθηκε, έγραψε  ύμνο στον καινούργιο θεό, οικοδόμησε και τον ανάλογο  ναό και μια νέα ζωή ξεκινούσε…
Εδώ βέβαια, θ’ αναρωτηθείτε τι δουλειά έχει ο Ακενατών μ’ εμάς. Ώρα λοιπόν να περάσουμε στο θέμα μας…
Ήσυχο βραδάκι στο σπίτι, με το «προσωπο-βιβλίο» στο φόρτε του, ν’ ανεβάζεις τα θέματα της ημέρας, να ρίχνεις βιαστικά μερικά «like», να συνομιλείς ταυτόχρονα στο ιδιαίτερο με τρεις φίλους! Στην κουζίνα να σιγοβράζει η σούπα του βραδινού, ο σύζυγος παραδίπλα βαθιά απορροφημένος στο ποδόσφαιρο στην τηλεόραση, η γιαγιά να έχει ανάψει τον θερμοσίφωνα και να ζητά να πλυθεί ξανά και η γριά σκύλα να έχει πιάσει την καλύτερη θέση κάτω απ’ το κλιματιστικό και ν’ απολαμβάνει…
Ευτυχισμένη οικογενειακή σκηνή;
Θα ήταν, αλλά -ας πούμε- πως ξαφνικά κόβεται το ρεύμα, οι οθόνες νεκρώνουν, ο βρασμός σταματά, πέφτει στο σπίτι παγωνιά, πανικός και σκότος!
Βλέπεις μας εγκατέλειψε έστω και προσωρινά -κάτι που γίνεται πολύ συχνά τώρα τελευταία- ο δικός μας… «θεός», το… ηλεκτρικό!
Θα μπορούσαμε άραγε να βρούμε  άλλον φθηνότερο και πιο φερέγγυο; Ίσως κάτι να γινόταν, αν δεν υπήρχε ο Ακενατών κι η Ιστορία που διδάσκει και μας αποκαλύπτει απ’ τα βάθη το χρόνου πως κι αυτός ακόμα ο παντοδύναμος Φαραώ, δεν τα κατάφερε! Πέθανε λίγο μετά, μαζί με τα κορίτσια του, που έβρισκαν ανεξήγητο τον θάνατο, το ένα μετά το άλλο! Κανείς δεν άκουσε τίποτα πια για την περίφημη Νεφερτίτη κι όταν ερήμωσε η νέα πρωτεύουσα κι επανήλθαν οι παλιοί, καλοί θεοί, πήρε για λίγο τον θρόνο ο γιος του, ο εξίσου γνωστός μας νεκρός απ’ τα 18 του, Τουταγχαμών…
Λίγο δύσκολο ν’ αλλάξουμε τον… «θεό» μας λοιπόν!
Γιατί πρέπει αυτό, να το αποφασίσουν πρώτα τα… ιερατεία!
Οπότε θα μας κόβουν το ρεύμα μέσα στο καταχείμωνο τακτικά και συστηματικά, μέχρι να μας αναγκάσουν να υποδεχτούμε μ’ ανοιχτές αγκάλες τον δικό τους, προκατασκευασμένο «θεό – σωτήρα», που βεβαίως, θα εμπορεύονται οι ίδιοι…