Στην καθημερινή ζωή, συναντούμε δύο τύπους ανθρώπων. Τον γρηγορούντα και τον ραθυμούντα.
Οι δυο αυτοί ανθρώπινοι τύποι είναι διαμετρικά αντίθετοι μεταξύ τους. Και είναι εκείνοι που διαφοροποιούν δύο ανθρώπους μεταξύ τους εάν τυχόν έχουν αυτοί κοινή καταγωγή, παιδεία και οικονομική κατάσταση, ίδια ηλικία και φύλο.
Ο γρηγορών, από τη μια, είναι μόνιμα σε εγρήγορση. Και πνευματική και ψυχική, δίχως, όμως, να στερείται των απολαύσεων της ζωής. Δηλαδή βρίσκεται σε συνεχή επαγρύπνηση και έχει το νου του και τα τρέχοντα τα οποία για να αντιμετωπίσει εργάζεται διαρκώς αφενός και τα μελλούμενα και με διορατικότητα προετοιμάζεται έγκαιρα για τον τρόπο επίλυσής τους αφετέρου με την αλήθεια και τη διδαχή από τα τυχόν παθήματά του αρωγούς.
Ο ραθυμών, από την άλλη, βρίσκεται μονίμως σε αδράνεια. Αντιμετωπίζει με ψυχική απάθεια και πνευματική σιγή το καθετί που έρχεται και παρέρχεται στη ζωή του. Δεν κάνει τίποτα ούτε για να ξεπεράσει τα τωρινά, ούτε για να βρει από πριν τρόπους να υπερφαλαγγίζει όσα πρόκειται να έρθουν, αλλά είναι παραδομένος στην τεμπελιά και την αεργία και την εφημερολαγνεία όσων τον τέρπουν.
Πολλοί λένε ότι στην εποχή μας, παρά την φαινομενική ατομική προκοπή και κοινωνική ευημερία, πολλά είναι τα εμπόδια που ορθώνονται καθημερινά εμπρός μας, που σχετίζονται και με την καλλιέργεια της ψυχής μας και με τον τρόπο επίτευξης των στόχων και πραγμάτωσης των ονείρων μας μέσα σε μιαν κοινωνία.
Και ο μόνος τρόπος για να υποσκελίσει ο σύγχρονος άνθρωπος τα εμπόδια αυτά και ερχόμενος κοντά στους συνανθρώπους του άδολα και ανιδιοτελώς είναι να βρισκόμαστε όλοι σε επαγρύπνηση κάθε στιγμή, χωρίς να παρασυρόμαστε από τη λατρεία και το κυνήγι κάθε ψεύτικου και εφήμερου (δόξα, χρήμα, δύναμη π.χ.)…