Ο.Η.Ε. και παγκόσμιο δημόσιο χρέος

Ψήφισμα συζητήθηκε την περασμένη εβδομάδα στον Ο.Η.Ε. να δρομολογηθεί στο προσκήνιο ανάληψη διεθνούς πρωτοβουλίας αντιμετώπισης αναδιάρθρωσης του δημοσίου χρέους χωρών, που βρίσκονται υπό το βάρος διαχείρισής του με αφορμή την κρίση της Αργεντινής από τις αρχές του 2000 και ύστερα. Η απόφαση συνίσταται στην ανάγκη, όπως οφειλέτες και πιστωτές συμπράξουν, με καλή πίστη, να βρουν αμοιβαία συμφωνία επίλυσης αυτού του τεράστιου παγκοσμίου προβλήματος.
Το ψήφισμα εγκρίθηκε με 136 “ναι”, 6 “όχι” και 41 αποχές μεταξύ των οποίων ήταν και η χώρα μας. Η γραμμή της κυβέρνησης Σαμαρά – Βενιζέλου ήταν η Ελλάδα να απέχει της ψηφοφορίας για να μην ενοχληθούν οι δανειστές.
Η κυβέρνηση Τσίπρα είχε αντίθετη γνώμη και θα ψήφιζε υπέρ, αλλά η υπηρεσιακή της κας Θάνου αποφάσισε την αποχή. Εάν προχωρήσει αυτή η πρωτοβουλία του Ο.Η.Ε. και επιτευχθεί κάποια συμφωνία, θα είναι “υπέρ της κοινωνικής ειρήνης, της οικονομικής σταθερότητας και της ανάπτυξης”.
Οπως αναφέρεται σε δημοσίευμα του “Reuters”, αν και το ψήφισμα δεν είναι δεσμευτικό, «είναι πολιτικά φορτισμένο και αναμένεται ν’ ασκήσει πιέσεις στο διεθνές χρηματοπιστωτικό σύστημα». Αναγνωρίζεται, ωστόσο, το «δικαίωμα κάθε ανεξάρτητου κράτους να χαράσσει τη μακροοικονομική του πολιτική, συμπεριλαμβανομένης και της αναδιάρθρωσης του χρέους της». Ομως χώρες που απέρριψαν το ψήφισμα, όπως οι Η.Π.Α., υποστηρίζουν ότι τέτοιες συμφωνίες επιτείνουν την αβεβαιότητα στην παγκόσμια αγορά.
Δεν είναι η πρώτη φορά που αποφάσεις του Ο.Η.Ε. ψηφίζονται “για την τιμή των όπλων” προκειμένου να δικαιολογείται η ανάγκη ύπαρξης και διατήρησής του και αφορά έναν παγκόσμιο γίγαντα με χάρτινα πόδια. Και τούτο διότι υπάρχει το πανίσχυρο όργανό του το Συμβούλιο Ασφαλείας, που μπορεί να του δένει τα χέρια σε κάθε του απόφαση λόγω βέτο ενός εκ των πέντε μονίμων μελών του.
Ο Ο.Η.Ε. ιδρύθηκε απ’ το 1945 μετά τη διακήρυξη του Λονδίνου το 1941 και διατυπώθηκε το σχέδιο του καταστατικού του στην Ουάσιγκτον απ’ τους εκπροσώπους ΗΠΑ, ΕΣΣΔ, Μ. Βρετανίας και Κίνας (Οκτ. 1944) μετά τη διάσκεψη της Γιάλτας (Φεβρ. 1945). Εγινε για την προάσπιση των δικαιωμάτων των αδυνάτων, αλλά έμεινε στα χαρτιά, διότι ουδέποτε προστατεύθηκε η ανθρώπινη αξία. Για του λόγου το αληθές υπάρχουν οι πόλεμοι στην Κορέα και στο Βιετνάμ, οι συρράξεις στην Ασία, Αφρική και χώρες του Μαγκρέμπ, οι “ανθρωπιστικές” επιχειρήσεις στη Γιουγκοσλαβία και η επέμβαση στο Ιράκ. Κόπτονται για τα ανθρώπινα δικαιώματα, αλλά οι ελπίδες για έναν ειρηνικό κόσμο με ανθρωπισμό διαψεύδονται. Τις διακηρύξεις και τις συμβάσεις δεν τις σέβονται και δεν τις υλοποιούν στην πράξη αυτοί, που με τις υπογραφές τους δεσμεύουν εκείνους, που δεν θέλουν να τις εφαρμόσουν.
Τα πράγματα έχουν αλλάξει κάπως και δεν αποκλείεται ο Μπαν Κι Μουν στη δεύτερη θητεία του, λήγει 31-12-2016, με το ψήφισμα αυτό να ανοίξει νέους δρόμους για το θέμα του διεθνούς χρέους. Να δημιουργηθεί μια διεθνής επιτροπή λογιστικού ελέγχου, να ξεκαθαρίσει ποιο θεωρείται πραγματικό χρέος και ποιο επαίσχυντο και εν πάση περιπτώσει όλα τα υπερχρεωμένα κράτη σε ποιους χρωστάνε και ποιοι είναι αυτοί που κρύβονται πίσω απ’ το διεθνές χρηματοπιστωτικό σύστημα. Προς το παρόν όλα αυτά αποτελούν ευχολόγια που δεν πραγματοποιούνται.