Ο υδρογονάνθρακας κι εμείς

Mπορεί να αναρωτηθεί κάποιος «μα τι σχέση μπορεί να έχουμε εμείς με τον υδρογονάνθρακα;» «Σίγουρα όχι μια “σχέση ζωής”» η απάντησή μου!
«Και ποιος ο λόγος λοιπόν της αναφοράς σε αυτόν τον τύπο;» Μα ακριβώς επειδή δεν έχουμε καμία σχέση μαζί του!
Αντιθέτως θεωρώ απόλυτα λογική τη “σχέση ζωής” που έχουμε αναπτύξει με το υδάτινο στοιχείο σε τούτον εδώ τον τόπο· ειδικότερα με τη θάλασσα που ακόμη ανθίσταται στα νότια του νομού.
Τούτα τα καταγάλανα νερά του Λιβυκού Πελάγους, μα κι η πανάρχαια ιστορία εκείνων των τόπων· αυτά έστω(!) και λίγο τρέχουν στο DNA μας!
Κι ακόμη συγκινούν -κι όχι μόνο έμας- οι ανεξίτηλα γραμμένες “αναμνήσεις” μας από σχεδόν όλη τη νοτιοδυτική ακτογραμμή των Χανιών είτε την απολαύσαμε από τις κορφές των υψωμάτων, των βουνών, της μαδάρας ή την ζήσαμε στους κόλπους της!
Είναι η ίδια αίσθηση του ατέρμονου μπλε, διαφορετικού καθώς αποχρωματίζεται ή βαρυχρωματίζεται κάτω από το φως του ηλιάτορα ή υπό τη σκέπη των νέφαλων που το σκέπουν.
Ναι, θεωρώ ότι έχουμε σχέση με αυτή την εσωτερική διάσταση, σχέση βαθιά που εξέρχεται από τα έγκατα, από την ψυχή τούτου του τόπου! Ωστόσο, τούτες τις δύσκολες εποχές εμείς οι κάτοικοι αυτού του τόπου βρισκόμαστε σε σύγχυση βιώνοντας νέες πραγματικότητες – καλά σχεδιασμένες επιλογές που μας δίνονται από “τεχνοκράτες” που στα μάτια τα δικά μου, δεν έχω πειστεί πως… αγαπούν και θέλουν το καλό του τόπου!
Εξάλλου, έχω την αίσθηση ότι κι εμείς μέσα στο γενικό πανδαιμόνιο που επικρατεί, δεν έχουμε ακόμη αποφασίσει για το τι θέλουμε και τι ζητούμε σε ένα “πόλεμο” που έχει τεχνηέντως στηθεί και που κατατρώγει τις σάρκες μας σιγά – σιγά, μην αφήνοντας ίχνος ιστορικής αναθύμησης στα θολωμένα μας πια μυαλά!