Ήταν πολύ ενδιαφέρον το πρόσφατο ντοκιμαντέρ για τον Ινδιάνο Αρχηγό!
Αυτόν τον πολεμιστή με την μακραίωνη ιστορία και τις ευθύνες να βαραίνουν την πλάτη του, που αντιστάθηκε μέχρι αυτοθυσίας και παραδόθηκε τελευταίος, υπό όρους τους οποίους -όπως είναι φυσικό- οι κατακτητές δεν τήρησαν!
Χρόνια αρχηγός φυλής, κατέληξε να ζει φυλακισμένος στην ίδια του την πατρίδα, περιορισμένος σε καταυλισμό. Του απαγορευόταν να προσεύχεται στα πνεύματα των προγόνων του, να τραγουδάει πολεμικά τραγούδια, να μετακινείται, να κυνηγάει βουβάλια…
Δεν είχε τι να φάει, δεν εύρισκε τις πρώτες ύλες για τον ρουχισμό και τη σκηνή του, δεν μπορούσε να απευθυνθεί στους θεούς του για παρηγοριά…
Του πήραν ακόμα και τα παιδιά του και τα έβαλαν σε ειδικό σχολείο, όπου δεν τους επιτρεπόταν ούτε τη γλώσσα τους να μιλούν!
Απογυμνωμένος απ’ τα πάντα, αναγκάσθηκε ο αρχηγός, για λίγες πενταροδεκάρες να γίνει “διασκεδαστής”, όλων, όσων μέχρι πρότινος, γενναία πολεμούσε!
Να λαμβάνει μέρος σε μνημειώδεις παραστάσεις της εποχής, που εξυμνούσαν την εποποιία της… κατάκτησης της Δύσης!
Να μπαίνει στην αρένα πάνω στο άλογο, σαν γνήσιος πολεμιστής αλαλάζοντας…
Να κυνηγάει λευκούς και άμαξες…
Να κραδαίνει το τσεκούρι, να πολεμάει σώμα με σώμα…
Να υποδύεται δηλαδή το εαυτό του, σ’ αυτές τις φρικτές αναπαραστάσεις των πραγματικών αγώνων του!
Και να ταπεινώνεται ξανά και ξανά!
Γιατί βέβαια, ποτέ δεν θα νικούσε ο μεγάλος αρχηγός!
Δικός του ρόλος ήταν τώρα να… παίζει τον Ινδιάνο!
Τον κακό Ινδιάνο…
Σαν κι αυτόν λοιπόν, κι εμείς!
Με καινούργιες αλλαγές κι εξαφανίσεις επαναστάσεων κι αγώνων του έθνους μας στα διδακτικά βιβλία των παιδιών μας!
Παντελής λήθη, δηλαδή!
Γιατί έτσι ορίζουν οι καλές σχέσεις μεταξύ των “φίλων” της παγκοσμιοποίησης, γιατί έτσι επιβάλλουν κι απαιτούν τα ζητούμενα και τα προαποφασισμένα…
Απ’ το βιβλίο ποικίλης ύλης της συγγραφέως «68 ΞΕΧΩΡΙΣΤΕΣ ΙΣΤΟΡΙΕΣ» του 2011
