Κύριε διευθυντά,
στα κοινωνικά της εφημερίδος σας, τα Χανιώτικα Νέα, την Παρασκευή 13 Απριλίου είδα το 3ετές συναπάντημα του Γιάννη Κλωνιζάκη.
Η φωτογραφία του, μες στο αγέροχο εκείνο βλέμμα του, μου θύμισε τους αγώνες του ενάντια της δικτατορίας. Ήταν ένας Χανιώτης ήρωας…
Αναρωτιέμαι πάλι. Γιατί δεν τίμησε η πόλη των Χανίων, η Δημοτική Αρχή, τον Χανιώτη ήρωα Γιάννη Κλωνιζάκη; Ασφαλώς, δεν θεωρώ ότι αμφισβητείται η ηρωικότητα του. Το ότι όμως δεν δόθηκε το όνομα του σε μια οδό, είναι λυπηρό και απογοητευτικό.
Δεν μπορώ να καταλάβω πόσο δύσκολο ήταν, να ονομαστεί, όπως και παλαιότερα πρότεινα, η οδός Αλέκου Πανγούλη και Γιάννη Κλωνιζάκη. Δύο ήρωες, συνοδοιπόροι στους αγώνες, δύο ήρωες, που έδωσαν την ψυχή τους, το σώμα τους, τη ζωή τους όλη, για τον ίδιο σκοπό.
Ο ένας έρχεται στη θύμισή μας, κάθε φορά που περνάμε την οδό “Αλέκου Παναγούλη”. Είναι ένας ελάχιστος φόρος τιμής. Γιατί να μην ισχύει το ίδιο και για τον Γιάννη Κλωνιζάκη; Τιμή όλων των Χανιωτών, είναι που είχε ένα Χανιώτη ήρωα, που τον ανταμώναμε στο δρόμο και τον χαιρετούσαμε. Τιμή ήτανε και για μένα, που αν και είμαι Μακεδόνισσα, νοιώθω Χανιώτισα μετά από 47 χρόνια διαμονής στα Χανιά, πόσο μάλλον για τους βέρους Χανιώτες. Τον ζήσαμε και σαν δήμαρχο αξιόλογο της πόλης. Τίποτε από όλα αυτά δεν αναγνωρίζει η Δημοτική Αρχή -που εδώ και τρία χρόνια, έφυγε ο Γιάννης, Πέμπτη 16 Απριλίου του 2015- και δεν τον τίμησε; Η αδράνεια αυτή και η αδιαφορία, μου θυμίζει την άρνηση ενός μικρού παιδιού που πεισμώνει και αρνείται γιατί δεν έφαγε την λιχουδιά που ήθελε και αρνείται να συμορφωθεί στη θέληση των γονιών του.
Θα πάψω να θέτω ερωτηματικά αν κάποιος, δημοσίως, αρμόδιος, δώσει κάποια απάντηση, γιατί δεν τιμήθηκε ο Γιάννης Κλωνιζάκης.
Σίγουρα η πολιτεία οταν χάνεται ένας ήρωας, εκφωνεί λόγους, συλλυπείται όπως και στον πρόσφατο χαμό του ήρωα σμηναγού Γιώργου Μπαλταδώρου και παλαιότερα και του Κώστα Ηλιάκη και τόσων άλλων παλληκαριών.
Μετά όμως ποια τιμή δίδεται; Ποιά τιμή δόθηκε στον Γιάννη Κλωνιζάκη;
Καμιά μέχρι τώρα, απ’ ό,τι γνωρίζω. Είναι λυπηρό και απογοητευτικό να ξεχνάμε τους ήρωές μας, οι οποίοι θα έπρεπε να είναι φωτεινά παραδείγματα για τα νέα παλληκάρια. Να μαθαίνουν ότι οι ήρωες θυσιάζονται για την πατρίδα…
Γιάννη Κλωνιζάκη, όσο και αν κάποιοι δεν σε τίμησαν, πολλοί είμαστε εμείς που σε ζήσαμε, σε θυμώμαστε και σε ευχαριστούμε για την ελευθερία που μας χάρισες.
Μαριάννα Μαυροματάκη
