Τελευταίως τα εγχώρια μέσα ενημέρωσης απασχόλησαν την επικαιρότητα με λεπτομερή τρόπο, ότι οι αρχαιότητες έγιναν εργαλείο αντιπαράθεσης, δηλαδή η τσιμεντοποίηση του βράχου γύρω από τον Παρθενώνα και το Ερεχθείον. Η εργαλειοποίηση των αρχαίων μνημείων είχε αρχίσει με κινηματογραφικά γυρίσματα σε αρχαιολογικούς χώρους και με φωτογραφήσεις από επώνυμο οίκο μόδας με κίνητρο οικ/κά συμφέροντα.
Οι αρχαιολογικοί χώροι είναι ιεροί, αποτελούν την εθνική μας ταυτότητα και οφείλουμε να τους συντηρούμε, χωρίς να τους παραμορφώνουμε με υλικά σύγχρονης τεχνολογίας. δεν πρέπει να τους αγγίζουν αδαείς. Υπάρχουν και ζουν στο δικό τους χώρο. Η Ακρόπολη και άλλα αρχαία δεν μπορεί να, μετατρέπονται σε σκηνικά, για να ικανοποιούνται οι πάσης φύσεως παραγωγοί. Αυτά τα μνημεία τα έχει, “ιεροποιήσει” η ελληνική κοινωνία μέσα από αιώνες. Επανειλημμένως η ιερότητα των γλυπτών έχει μετατραπεί σε δημόσια διαμάχη με πολιτικό περιεχόμενο, λόγω φωτογράφησης από επώνυμους οίκους για προβολή των προϊόντων τους. Εγιναν φαινόμενα “βεβήλωσης” με φωτογραφήσεις για κυκλοφορία περιοδικών, για διαφήμιση ακριβών αυτοκινήτων Ι.Χ. μέχρι, που οι κίονες του Παρθενώνα παρέπεμπαν σε μπουκάλια αναψυκτικών παγκοσμίου κυκλοφορίας.
Και ερχόμαστε στο απαίσιο τσιμεντάρισμα του χώρου μεταξύ των αρχαίων μνημείων, που όχι μόνο κάνει “μπαμ” στα μάτια των επισκεπτών, αλλά το βλέπουν οι κίονες και οι Καρυάτιδες και ντρέπονται. Τρίζουν τα κόκκαλα όχι μόνο των Ικτίνου, Καλλικράτη και Φειδία, των δημιουργών, αλλά και όλων των δουλοφρόνων, σκλάβων που δούλεψαν στον Ιερό Βράχο να φτιάξουν αυτά τα αριστουργήματα του Παρθενώνα, ο οποίος για πολιτικοοικονομικούς λόγους δεν περιελήφθη στα επτά θαύματα του κόσμου.
Υπάρχουν πολιτικοί και άλλοι επίσημοι στη χώρα μας που χαμπάρι δεν παίρνουν για το τι σημαίνουν για την πατρίδα αυτά τα αρχαία οικοδομήματα, πως αυτή η χώρα υπάρχει λόγω ύπαρξης των αρχαίων γραπτών και γλυπτών της. Το θλιβερό είναι ότι λίγοι αισθάνθηκαν ντροπή για την ανοσιότητα και ασχήμια, που δεν ξέρουμε τίνων ξένων συμφέροντα ικανοποίησε. Η ανήκουστη αυτή αισθητική επιβάλλεται επί ενδιαφερομένων και αδιαφόρων.
Το μόνο που εύχεται κανείς είναι όταν φύγει κάποτε η υπουργός, που φαίνεται πως έχει ιδίαν ικανότητα να αντιλαμβάνεται την ομορφιά και το μεγαλείο των αρχαιοτήτων (!) και την αντικαταστήσει κάποιο σοβαρό πρόσωπο, να διώξει την ασχήμια του τσιμέντου, να ξανάρθει η αρχική φυσιογνωμία του δαπέδου, να δούμε τι σημαίνει “πέτρα και φως”.
Ο βράχος αποτελεί αναπόσπαστο τμήμα του Παρθενώνα και του Ερεχθείου. Γιατί διαδόθηκε απ’ το Υπουργείο, ότι “τηρήθηκε ευλαβικά η αρχή της “αναστρεψιμότητας”; Λέγεται ότι πριν την ασφαλτόστρωση τοποθετήθηκε ανθεκτική πλαστική ύλη, ώστε εφ’ όσον απαιτηθεί να είναι ανώδυνη, η αφαίρεση του σκυροδέματος. Εκ τούτου συνάγεται, ότι στο Υπουργείο ήσαν γνωστόν ότι οι παρεμβάσεις θα προκαλούσαν θέμα μέσα κι έξω απ’ την Ελλάδα και όταν έφθανε ο “κόμπος στο χτένι” να επανέφεραν τα πράγματα ως είχαν.
Με αυτά και άλλα η κ. υπουργός άνοιξε ένα επιπλέον μέτωπο, που το εκμεταλλεύεται η αντιπολίτευση και τίθεται ζήτημα για τη συμπεριφορά του πρωθυπουργού έναντι των υπουργών του, οι πράξεις της οποίας ευαισθητοποιούν την κοινή γνώμη.
