Το περιστατικό περιγράφει ο λίαν γνωστός στην εποχή του δημοσιογράφος Φώκος Κουντουριώτης στο βιβλίο του “Εξήντα Χρόνια Δημοσιογραφία”, Αθήνα, 1975.
Κατά τη διάρκεια του Α’ Π.Π. ο γνωστός, μετέπειτα Βενιζελικός Αξιωματικός Σταμάτης Χατζημπέης, από την Κρήνη της Μ. Ασίας, νεώτατος κατατάσσεται εθελοντής στο 44ο Σύνταγμα Πεζικού, που είχε έδρα τη Χίο.
Με δική του πρωτοβουλία εγκαθιστά στο ερημονήσι Γούνι, που βρίσκεται πολύ κοντά στις Τουρκικές ακτές, τον καλόγερο Εφραίμ, καταγόμενο από τη Σάμο.
Μετά από κάποια χρόνια οι Τούρκοι αποφάσισαν να καταλάβουν τη νησίδα του Εφραίμ. Απεβίβασαν ολόκληρο λόχο, για να εκδιώξουν, τον μοναδικό κάτοικο της νησίδος, ο οποίος ήταν ο ηρωικός καλόγερος Εφραίμ.
Μ’ ένα τέχνασμα, ο Εφραίμ αντιμετώπισε αποτελεσματικά τον λόχο των Τούρκων. Έβαλε λοιπόν τα 5-6 ντουφέκια που διέθετε, πίσω από ισάριθμες αυτοσχέδιες πολεμίστρες του σπιτιού του. Όταν επετίθεντο οι Τούρκοι, ο Εφραίμ εχειρίζετο διαδοχικά τα πέντε έξι ντουφέκια του. Οι επιδρομείς εσάστισαν. Το τέχνασμα του Εφραίμ τους έκανε να υποθέσουν ότι ο καλόγερος Εφραίμ δεν ήταν ο μόνος υπερασπιστής της νησίδος. Οι Τούρκοι δίσταζαν να προχωρήσουν, γιατί είχαν ήδη νεκρούς και τραυματίες. Αλλά οι σφαίρες του ατρόμητου καλόγερου εξαντλήθηκαν και μια τουρκική σφαίρα χτύπησε τον ηρωικό καλόγερο κατάστηθα. Πέρασαν ακόμα πολλές ώρες ακόμα για να καταλάβουν οι Τούρκοι το σπίτι του νεκρού καλόγερου.
Σημειώνει ο Φ. Κουντουριώτης, “ο γενναίος Σαμιώτης ιερωμένος, έφυγε από τον κόσμο με την ικανοποίηση ότι προτού πεθάνει μπόρεσε να κάνει αυτό που είχε αποφασίσει και προαναγγείλει στους φίλους του. Όταν τον συμβούλευσαν να φύγει από το Γούνι, πριν αποβιβασθούν οι Τούρκοι στο νησάκι, οπότε ο καλόγερος δε θα γλύτωνε τη σφαγή, ο Εφραίμ είπε, με τη συνηθισμένη του αταραξία.
– Αυτό το περιμένω ότι θα συμβεί κάποτε, μα δεν έχω καθόλου σκοπό να το κουνήσω από το νησί μου. Ξέρω πως όταν οι Τούρκοι αποφασίσουν να πάρουν το Γούνι, θα το πάρουνε. Νάσαστε όμως βέβαιοι οτι θα πληρώσουνε πολύ ακριβά την κατάληψή του!”
Αυτό το πνεύμα, αυτό το φρόνημα, αυτή η αντίληψη του φτωχού καλόγερου από τη Σάμο, έχει ανάγκη η Ελλάδα των ημερών μας. Και τα έχει!
