Δημοσιεύματα στον χανιώτικο Τύπο για το “θέμα” που προέκυψε μετά το “φευγιό” του τέτοιες ημέρες το 1967
Γιατί ο Σαλής σήμερα; Σε αυτό το ερώτημα προσπαθούσα να απαντήσω για πολλές ημέρες, αμφιταλαντευόμενος για την αιτία που με ώθησε να καταπιαστώ εν μέσω Αποκριάς με τον θάνατο ενός μαύρου βαρκάρη που όταν πέθανε -τέτοιες ημέρες πριν από 47 χρόνια- δεν ετάφη, αλλά «τον πέταξαν όπως ακριβώς τα σκυλιά και τον σκέπασαν όχι με λουλούδια αλλά με την μπολτόζα», όπως γράφει ο Μιλτιάδης Βαρδάκης στην εφ. “Αλήθεια” της 6ης Μαρτίου του 1967!
Ισως να ευθύνεται απλά η… επικαιρότητα, αφού τότε όπως και σήμερα δεν έχουμε πάψει να κρίνουμε τον διπλανό μας με βάση το χρώμα, το θρήσκευμα ή τη… διαφορετικότητά του! Ισως πάλι και να μην είναι ο παραπάνω λόγος…
Ο θάνατος και η ταφή του Σαλή εκείνη την εποχή είχε απασχολήσει αρκετούς Χανιώτες οι οποίοι με επιστολές και άρθρα τους στον τοπικό Τύπο (“Παρατηρητής”, “Αλήθεια”, “Εθνική φωνή” κ.λπ.) έκαναν ακόμη και εκκλήσεις προς τον μητροπολίτη για παραχώρηση ενός κομματιού γης «στην άκρη του Αγίου Λουκά για να τον θάψουν», όπως διαβάζουμε σε άρθρο με υπογραφή Μ.Λ.Σ. και στο οποίο αναφέρεται ότι ο Σαλής «μαζύ με το “Φάρο” ήταν το σύμβολο του παλιού γραφικού χανιώτικου λιμανιού».
Εξάλλου όλοι ανεξαιρέτως οι αρθρογράφοι – επιστολογράφοι αναφέρονται σε περιστατικά στα οποία ο Σαλής βοηθούσε όσους είχαν ανάγκη παρότι ο ίδιος ήταν φτωχός!
Ο Μ. Βλς. με επιστολή του στην “Εθνική Φωνή” αναφέρει: «Ενας απλός άνθρωπος του Θεού ήταν κι αυτός που, ενώ δεν ήταν χριστιανός, είχε την καλοσύνη κλεισμένη στην ψυχή του». Στο τέλος της επιστολής μάλιστα προτείνει «να βρεθούν μερικοί Χανιώτες να συλλέξουν χρήματα για να γίνη ένας τάφος τουλάχιστον […]». Επιπλέον προτρέπει την εφημερίδα «να ανοίξη μια στήλη για τον τάφο του Σαλή» σημειώνοντας ότι «σας στέλνω πρώτος 100 δραχμές κι όσοι θέλουν ας ακολουθήσουν το παράδειγμά μου».
Το αρχικό μου ερώτημα νιώθω ότι τελικά απαντήθηκε… διαβάζοντας πληθώρα δημοσιευμάτων της εποχής εκείνης και όχι μόνο, αλλά και τα όσα αναγράφονται στο πίσω μέρος της φωτ. που παραθέτουμε: ο Σαλής ήταν «τίμιος, εργατικός. Πιστός, μεγάλος φιλάνθρωπος… “ψυχούλα”» σημειώνει ο αείμνηστος Μιχάλης Γρηγοράκης…
Ο καλόκαρδος Σαλής των φτωχών
Δημοφιλή άρθρα
3 Comments
Αφήστε ένα σχόλιο
Εντός εκτός και επί τα αυτά
Μικρές αγγελίες
Μόνιμες στήλες
Ο Μ. Βλς. είναι ο Δημήτρης Βλησίδης! Πρέπει να λέγοντε τα πράγματα με το όνομα τους, ιδιαίτερα όταν πρόκειται για πράξεις ανθρωπιάς. Οι πράξεις ανθρωπιάς σήμερα χρησιμοποιούνται κατά κανόνα για την προβολή μας. Ακόμα και ο αρθρογράφος της εποχής τότε τον ήξερε σαν Σαλή του λιμανιού και όχι όπως εγώ που ήταν φίλος μου. Ήταν ένας άνθρωπος που αγαπούσε τον άνθρωπο, ιδιαίτερα τα παιδιά το έδειχνε με τις πράξεις του. Δεν ήταν λογοτέχνης και δεν χρειαζόταν να ακούσει κανείς τα λόγια του, σήμερα γίνεται το αντίθετο χρησιμοποιούμε την γλώσσα και από αυτό θέλουμε να μας κρίνουν οι άλλοι . Υπάρχει μια σελίδα του Σαλή στο Facebook, πριν λίγες μέρες δεν είχε τα 500 like, κάθε καφενείο σε μερικές εβδομάδες ξεπερνά τις δυο χιλιάδες. Σε ευχαριστώ που προσπάθησες να ασχοληθείς με τον φίλο μου!
Είναι ευτυχία τα παιδικά μου χρόνια να είναι δεμένα με τον λατρεμένο μου Σαλή!Τρεις αγκαλιές που μου χάριζαν πολύ πολύαγάπη.Ο θείος Γιάννης Πετράκης ,η θεια Ευλαμπια ,ο θείος Σάλής ,που παντα είχε καραμέλες και λουκουμια για μένα.Αν και μεγάλωσα αρκετά πολλές φορες νοιοθω το ζεστό του χερι να με κρατά ,να μου μιλά,να περπατάμε στο λιμανι.Εγώ τον έζησα λιγα καλοκαίρια.Δεν θα τον ξεχάσω ποτε.Τα Χανιά που τον μεγαλοσαν,και ενοιοσαν ,και γνώρισαν το μεγαλείο της ψυχής αυτου του Μοναδικού ανθρώπου,ας μην τον ξεχάσουν Ποτε!
Μακάρι να υπήρχαν και σήμερα ΑΝΘΡΩΠΟΙ σαν το
Σαλή