Πιεζόμενος λογικά και συναισθηματικά από τις φονικές πλημμύρες στην Γερμανία έχω να γράψω τα ακόλουθα:
Oι φοιτητές ανά την υφήλιο σε τμήματα που διδάσκεται Φυσική Γεωγραφία μαθαίνουν τα αυτονόητα…ορισμένα από αυτά τα γνώριζε και κάθε αγρότης αλλά και κάθε σκεπτόμενος πολίτης των παλιότερων γενεών: κάθε ποτάμι και κάθε ρέμα θέλει και αυτό τον χώρο του..
Επιστημονικά το ίδιο ακριβώς εννοούμε όταν αναφερόμαστε στα τμήματα ενός ποτάμιου συστήματος: κάθε ποταμός έχει τις όχθες και την κοίτη του στην οποία ρέει κατά το μεγαλύτερο μέρος της «ζωής του» το νερό που αποστραγγίζεται από μια περιοχή, αλλά και την πλημμυρική του πεδιάδα, δηλαδή την περιοχή που εκτείνεται εκατέρωθεν της κοίτης, πέραν από τις όχθες και στην οποία τα νερά της κοίτης υπερχειλίζουν ανα τακτά ή μη χρονικά διαστήματα, εξαρτόμενα από την ποσότητα των βροχοπτώσεων στην ευρύτερη περιοχή. Σε πεδινές περιοχές οι ποταμοί σχηματίζουν μαιάνδρους. Ένα μεγάλο τμήμα από τις όχθες των μαιάνδρων βρίσκεται εντός πλημμυρικής πεδιάδας. Τέλος εκτός από το νερό κάθε ποτάμι κουβαλάει και στερεά, την λεγόμενη στερεοπαροχή του ποταμού που αποτελείται από οργανικά και ανόργανα υλικά.
Τις τελευταίες δεκαετίες ημιμαθείς επιστήμονες(?), τεχνοκράτες της κακίας ώρας και ανεύθυνοι πολιτικοί επέτρεψαν την ευρύτατη χρήση των πλημμυρικών πεδιάδων πολλών ποταμών. Αυτόν τον κακό σχεδιασμό, αυτήν την πολιτική εξυπνάδα(;), κατά την άποψή μου πολιτική αλαζονεία, την μετατρέπουν σε μανία της Φύσης, δίνοντας τροφή στο θηρίο του καταστροφισμού, που το συντηρούν μεθοδικά τα ΜΜΕ. Όσο και να φαίνεται περίεργο ο καταστροφισμός που εκπέμπεται καθημερινά χωρίς συνοδά τεκμήρια από το πρωί μέχρι το βράδυ είναι απόλυτα αντιεπιστημονικός τρόπος προσέγγισης γεγονότων και καταστάσεων και ανάγεται σε ορολογίες που συνδέονται όπως θα διαβάσετε στην συνέχεια με την εξέλιξη της «γεωεπιστημονικής σκέψης».
Οι όροι «καταστροφισμός» και «ομοιομορφισμός» προτάθηκαν το 1837 από τον William Whewell στο βιβλίο του «Ιστορία των επαγωγικών επιστημών» (History of the inductive sciences) για να περιγράψει τις δύο ηγετικές σχολές της θεωρητικής γεωλογικής σκέψης την εποχή του.
Ο καταστροφισμός, που ήταν και η παλαιότερη θεωρητική άποψη καταγόταν από την σύμπλευση θρησκείας και γεωλογικής γνώσης που στις αρχικές αυτές περιόδους ήταν σαφέστατη. Ο καθηγητής Θεολογίας στο Δουβλίνο James Ussher (1581-1656) στηριζόμενος στην γενεαλογία της Βίβλου (Αβραάμ γέννησε Ιακώβ, Ιακώβ γέννησε Σάρα κτλ) υπολόγισε την ηλικία του Κατακλυσμού και συνεπώς της Γης, ακριβώς στις 23 Οκτωβρίου του έτους 4004 π.Χ., μια ηλικία που ήταν για τους επόμενους αιώνες τυπωμένη και σε εξώφυλλα της Βίβλου. Ο John Ray (1627-1705) ένας από τους πιο προσεχτικούς και πειθαρχημένους επιστήμονες της εποχής του (πατέρας της αγγλικής βοτανικής) θεωρούσε δεδομένο ότι η ερμηνεία στη Γένεση αντανακλά τα πραγματικά γεγονότα που συνέβησαν κατά τη δημιουργία του κόσμου και εκτός αυτού, ότι ο τωρινός κόσμος είναι προσωρινός και θα εξαφανιστεί σε μια μεγάλη καταστροφή, την ημέρα της κρίσεως. Έτσι λοιπόν ο καταστροφισμός στηριζόμενος σε σωρεία επιστημονικών στοιχείων της εποχής ήταν μια ευρέως αποδεκτή θεωρία και γενικότερη αντίληψη για αρκετούς αιώνες, ανάμεσα στους πρωτοπόρους της διαμόρφωσης της επιστημονικής σκέψης.
Σύμφωνα με τη θεωρία του καταστροφισμού το ανάγλυφο της γης διαμορφώθηκε κατά τη διάρκεια μιας μεγάλης καταστροφής που συμπεριλάμβανε ένα κατακλυσμό και πολλούς σεισμούς, μεγάλες κατολισθήσεις, πλημμύρες κτλ. και της οποίας τα αίτια δεν προσδιορίζονταν. Μεγάλοι σεισμοί διάνοιξαν χαράδρες οι οποίες στη συνέχεια με την έντονη διάβρωση που προκλήθηκε από τα ορμητικά νερά των πλημμυρισμένων ποταμών μετατράπηκαν σε ώριμες κοιλάδες. Στο τέλος των πλημμυρών αποτέθηκαν παχιές ιζηματογενείς σειρές με τα υπολείμματα των οργανισμών που θανατώθηκαν, ενταφιάστηκαν και μετατράπηκαν στη συνέχεια σε απολιθώματα, η οργανική προέλευση των οποίων δεν αμφισβητούνταν πλέον κατά την περίοδο αυτή.
Ο Baron Georges Léopold Chrétien Frédéric Dagobert Cuvier (1769-1832) θεωρείται ο κύριος αντιπρόσωπος του καταστροφισμού και ταυτόχρονα πατέρας της σύγχρονης παλαιοντολογίας. Αρχή του ήταν ότι οι συνθήκες στη Γη κατά τη διάρκεια του παρελθόντος ήταν τόσο διαφορετικές από αυτές που υπάρχουν σήμερα ώστε καμία σύγκριση να μην είναι εφικτή: άποψή του ήταν ότι σεισμοί, ηφαιστειακές εκρήξεις, ανύψωση βουνών και πλημμύρες που συνέβησαν στο παρελθόν ήταν πολύ εντονότερες σε κλίμακα από οποιαδήποτε αντίστοιχα γεγονότα που παρατηρούνται στην εποχή μας και ότι τα γεωλογικά φαινόμενα ήταν συχνά τόσο βίαια και καταστροφικά ώστε πολλές φορές εξαφάνιζαν όλους τους ζωντανούς οργανισμούς σε ορισμένες περιοχές.
Κόντρα σε αυτήν την αντίληψη ο στρωματογράφος Sir C. Lyell (1797 – 1875) στο σύγγραμμά του Principles of Geology, δέχεται μια συνεχή και ομοιόμορφη διαδικασία εξέλιξης του γήινου φλοιού και ότι οι εξωτερικές και εσωτερικές διεργασίες που αναγνωρίζονται σήμερα, λειτουργούν αδιάλειπτα και με τους ίδιους ρυθμούς σ’ όλο το διάστημα της γεωλογικής ιστορίας της γης.
Ο Lyell τεκμηρίωσε και επέκτεινε τον ομοιομορφισμό διατυπώνοντας την αρχή του ακτουαλισμού σε μία εμβληματική φράση: «Το παρών είναι το κλειδί του παρελθόντος, άρα και του μέλλοντος»
Η βασική αυτή αρχή του ακτουαλισμού έγινε αποδεκτή από την συντριπτική πλειοψηφία των επιστημόνων και καθόρισε όχι μόνο την «σκέψη/αντίληψη» της σύγχρονης επιστημονικής κοινότητας αλλά στην εποχή της επηρέασε καθοριστικά την διατύπωση της ποιο επαναστατικής επιστημονικής θεωρίας: της εξέλιξης των ειδών του Δαρβίνου, που με την σειρά της αυτή έβαλε τις βάσεις για την διατύπωση της επίσης ανατρεπτικής Θεωρίας των Τεκτονικών Πλακών που ισχυροποιήθηκε σε παγκόσμιο επίπεδο από μια εργασία που άντλησε στοιχεία από την Μεσόγειο, με επίκεντρο τον χώρο του Αιγαίου (MCKENZIE, D. Plate Tectonics of the Mediterranean Region. Nature 226, 239–243 (1970).
Και για να επανέλθουμε:
Οι καταστροφικές αυτές πλημμύρες αποδεικνύουν ότι η ανθρωπόκαινος γεωλογική εποχή (Anthropocene ), ήτοι η απόλυτη κυριαρχία τους ανθρώπου στην Φύση (ευτυχώς) αργεί…
Η Φύση δεν ήταν και δεν είναι εκδικητική, τα προβλήματα που προκύπτουν οφείλονται στην συντριπτική πλειοψηφία τους σε κακό (ανθρώπινο, τεχνικό, πολιτικό) σχεδιασμό…
Ο κάθε ανορθολογικός σχεδιασμός στηριζόμενος από πολιτικό ταρλατανισμό δεν μπορεί να χρεώνεται στην Φύση!!
