Ο καθορισμός της τιμής των αγαθών

Η επιστήμη της οικονομίας εδώ και κάποιους αιώνες δεν έχει αλλάξει τις βασικές αρχές της. Την τιμή των αγαθών καθορίζει η προσφορά και η ζήτηση. Όσο καλή ποιότητα κι αν έχει το προϊόν, αν η ζήτησή του είναι χαμηλή το ίδιο χαμηλά θα παραμείνει και η τιμή του. Εάν πουλάτε κάποιο είδος σαπάκι αλλά με αναφορά στον εγωϊσμό και την καταξίωση του ανθρώπου μπορείτε να το πουλήσετε σε τιμές που θα απορείτε και σείς ο ίδιος. Πολλές φορές ο αέρας ο ακοπάνιστος μπορεί να τρέξει την τιμή του στα διεθνή χρηματιστήρια πολύ ακριβότερα από αυτή των ράβδων του χρυσού, και δεν είναι ασύνηθες φαινόμενο. Οι ποδοσφαιρικές ντρίπλες του Γκαρίντσα στοίχιζαν πολύ περισσότερο από δέκα αυτοκίνητα της πανάκριβης  εταιρείας Rolls Royce.
Προ ημερών αγόρασα ένα από τα αριστουργήματα του γνωστου Γάλλου συγγραφέα Romain Rolland, ίσως το καλύτερό του, το γνωστό βιβλίο Jean Christophe. Είναι ενός όγκου περίπου 2.500 σελίδων σε έξ τόμους και η τιμή του άγγιξε, αλλά δεν ξεπέρασε το ποσό των 27 ευρώ. Το αγόρασα μετρητοίς αν και θα μπορούσα να το πάρω στην ίδια τιμή με 24 άτοκες μηνιαίες δόσεις, δηλαδή με 1, 13 ευρώ τον μήνα. Φθηνή δεν σας φαίνεται η τιμή αν σκεφθεί κανείς το μέγεθος της χαράς αν όχι της ευτυχίας που θα νοιώσει κανείς μέσα στους τρείς μήνες που θα απαιτηθούν για να το διαβάσει? Ναι, αυτή είναι η αλήθεια, λιγότερο από ενάμιση ευρώ τον μήνα για ηρεμία, μόρφωση, συγκίνηση, σκέψεις, ερωτήματα, αναζητήσεις, σκιρτήματα ευτυχισμένες νύχτες, αναπολήσεις και εσωτερικές αναζητήσεις. Δεν πρέπει να κάνω λάθος, λίγα είναι τα χρήματα των 27 ευρώ, πολύ λίγα και η προστιθεμένη αξία στην ψυχή του κάθε αγοραστή του βιβλίου απειράριθμη, δυσθεόρατη, ανυπολόγιστη. Ο αγορανομικός έλεγχος των ψυχών έτοιμος να κατεβάσει τον πέλεκυν επί του υπερβολικού κέρδους.
Την ίδια ώρα πληροφορούμαι δια της πληροφορούσας αρχής της τηλεόρασης ότι ο ποδοσφαιριστής της Barcelona Iniesta πήρε μεταγραφή για ομάδα της Κίνας με αμοιβή (παρακαλώ δέστε σφιχτά τις ζώνες της καρδιάς σας) 37 εκατομμύρια ευρώ κάθε πρώτη Ιανουαρίου.  Δηλαδή, 37 εκατομμύρια την πρώτη του μηνός, τον άλλον χρόνο άλλα 37 κι ύστερα άλλα 37. Όχι ντομάτες, ούτε μπανάνες, 37 εκατομμύρια ευρώ σε χαρτονομίσματα της αρεσκείας της αυτού εξοχότητος του άσσου ποδοσφαιριστού. Αυτές είναι μαγκιές για κείνους και εγκλήματα για μας που τα διαπράττουμε.  Τα χρήματα αυτά δεν κόβονται από έναν παλιό καλοχτισμένο πέτρινο τοίχο, από τις τσέπες των πολιτών δίνονται, και μάλιστα με ιδιαίτερη χαρά και χειμαρώδη ψυχική αγαλλίαση. Δεν προλαβαίνουμε να χαιρόμαστε. Πληρώνουμε και σκάζουμε από ένταση ευτυχίας, φουσκώνει το στήθος μας από υπερηφάνεια και βαθύ στοχασμό. Σκέψου τα τακουνάκια που θα κάνει ο Iniesta, τις προσποιήσεις, τις σέντρες που θα κάνει και τις κεφαλιές που θα διεκδικήσει. Τρελαίνομαι. Από ανοησία. Δεν με παρηγορεί τίποτα, αισθάνομαι χαμένος κι απροστάτευτος μπροστά στο αφρισμένο κύμα των αδιανόητων οπαδών, των ενθουσιασμένων παραφρόνων και των κτηνωδώς παραληρούντων θεατών της ποδοσφαιρικής συνάντησης. Τριάντα επτά εκατομμύρια ευρώ για  τα λακτίσματα της μπάλας και τις υλακές των φιλάθλων. Το θηριοτροφείο εκπαίδευσης των γεννηθέντων και πιστοποιηθέντων ανθρώπων σε λειτουργία πλαστογράφησης των δημοτολογίων του κόσμου.
Όταν έρθει ξανά η ώρα του πολέμου θα ξέρω  καλά τώρα ποιος θα φταίει. Θα φταίω εγώ, θα φταίτε εσείς, θα φταίνε τα παιδιά μας που μας έμοιασαν  στον πιθηκισμό της εύκολης διασκέδασης. Τότε θα είναι όμως αργά, οι βόμβες θα έχουν απελευθερωθεί από τις καταπακτές των αεροπλάνων και όλοι μαζί θα ευχόμαστε για πολλοστή φορά  ποτέ πιά πόλεμος. Την ζωή όμως δεν την καθορίζουν οι ευχές αλλά οι ανόητες πράξεις.