Μία βροχερή μέρα, Δευτέρα 3 Δεκεμβρίου, στο καφενείο του φίλου κι παλιού μου συμμαθητή, του Γιάννη Μελά, πίνοντας το καφέ μου πήρα το ημερολόγιο του χωριού μου. Ένα ημερολόγιο του πολιτιστικού συλλόγου του Κεφαλά, που όλα τα μέλη του Συμβουλίου του Κεφαλά, από τον Πρόεδρο έως το απλό μέλος,, θεωρούνται άξιοι συγχαρητήριων για την υπέροχη προσπάθεια. Παίρνοντας αφορμή από αυτό το ημερολόγιο θα ήθελα να παραθέσω στις εντυπώσεις μου, αλλά και να κοινοποιήσω κάποιες σκέψεις μου για το χωριό μου, τον Κεφαλά Αποκορώνου.
Το ημερολόγιο, λοιπόν παρουσιάζει τα μνημεία του Κεφαλά, τα γραφικά δρομάκια και τις φανταστικές παραλίες. Οι παραλίες αυτές με εξαίρεση τον Ομπρόγυαλο έχουν δύσκολη πρόσβαση, αλλά όσοι έχουν κολυμπήσει σ’ αυτές γνωρίζουν την αξία τους. Σ’ αυτό το σημείο, θα ήθελα να συγχαρώ προσωπικά τον δήμαρχο Αποκορώνου, κ. Κουκιανάκη για τη δημιουργία του Καταδυτικού Κέντρου στον Ομπρόγυαλο, καθώς θα βελτιωθεί αισθητά όλη η περιοχή.
Σ’ αυτό το ημερολόγιο βλέπει κανείς τις πανέμορφες εκκλησίες όπως είναι η εκκλησία του του Αγίου Αντωνίου, του Αγ. Γεωργίου, του Τίμιου Σταυρού, του Μιχαήλ Αρχαγγέλου, της Κοιμήσεως της Θεοτόκου, που είναι κι η πολιούχος του χωριού μου. Τις περασμένες δεκαετίες στη γιορτή της Κοιμήσεως της Θεοτόκου, στις 15 Αυγούστου, στηνόταν το μεγαλύτερο πανηγύρι του νομού Χανίων. Τρεις μέρες σε τρία διαφορετικά καφενεία διασκέδαζε ο κόσμος, με σημαντικά ονόματα της Κρητικής μουσικής να έχουν αφήσει το στίγμα τους, παραδείγματος χάρη, Κολιακούδης, Σηφογιώργης, Μανιάς, Μουντάκης, Κακλής, Πλακιανός και η Ασπασία Παπαδάκη.
Ξεφυλλίζοντας κάποιος το ημερολόγιο βλέπει τα ιστορικά μνημεία, όπως είναι το τουρκικό σπίτι, τον Ανεμόμυλο, τα Πηγάδια, το μνημείο των ηρώων πεσόντων που δεσπόζει στη κεντρική πλατεία του χωριού. Το μνημείο βοηθά στη καλλιέργεια της ιστορικής μνήμης και συνείδησης, για να μη ξεχνά κανείς όσους αγωνίστηκαν για την ελευθερία δίνοντας το αίμα τους. Φυσικά, από το ημερολόγιο δε θα μπορούσε να απουσιάζει το άγαλμα του Καπετάν Μαθιού Μυλωνογιάννη, του γνωστού οπλαρχηγού.
Επιπροσθέτως, θα ήταν παράληψη να μην αναφερθώ στο Λαογραφικό Μουσείο του Κεφαλά, που έχει γίνει μία φιλότιμη προσπάθεια από όλους τους κατοίκους του χωριού. Σ’ αυτό το μουσείο εκτίθενται αρκετές φωτογραφίες, έπιπλα που χρονολογούνται από τις αρχές του 20ου αιώνα, κομμάτια υφαντικής τέχνης, αλλά κι ο κλασσικός αργαλειός.
Η Δημοτική Σχολή Κεφαλά είναι η τελευταία μου μνεία, καθώς τόσες αναμνήσεις κυριαρχούν στη μνήμη μου; Τι να θυμηθεί κανείς; Το μάθημα που γινόταν κάτω από τη λεμονιά; Το κυνηγητό με τα υπόλοιπα παιδιά; τις χριστουγεννιάτικες γιορτές; Αθώα χρόνια μίας περασμένης εποχής. Τα περισσότερα παιδιά στο σχολείο μεγαλώναμε σε αντίξοες συνθήκες, με φτώχεια κι στέρηση, αλλά όμως είχαμε λάβει σωστή ανατροφή από τα σπίτια μας.
Σ’ αυτό το σημείο θεωρώ χρέος μου να αναφερθώ στους δασκάλους που είχα σ’ αυτό το δημοτικό, τις αείμνηστες Ελένη Ζολινδάκη και Βασιλική Παπαδογιάννη, αλλά κι τον αγαπημένο μου δάσκαλο Γιάννη Μοσχονά. Αυτός ο σημαντικός άνθρωπος, ένας πρωτοπόρος δάσκαλος για εκείνη την εποχή, συνάμα όμως αυστηρός και δίκαιος για τους μαθητές του. Πέρα από τις γνώσεις που μου μεταλαμπάδευσε, με “έκανε” Παναθηναϊκό αν κι ο ίδιος ήταν Ολυμπιακός. Εκείνος μαζί με τη σύζυγο του Ρούλα Ζολινδάκη – Μοσχονά, οικογενειακή φίλη της μητέρας μου, με στήριξαν ηθικά αρκετά όταν ήμουν μικρό παιδί. Τελευταίο αφήνω τον φίλο μου Δημήτρη Σταυρουλάκη, που μου παρέδωσε το απολυτήριο Δημοτικού και με βοήθησε στην εισαγωγή μου στο εξατάξιο Γυμνάσιο των Χανίων, όπου συνάντησα πάλι καθηγητές από τον Κεφαλά, τους κ. Βουτετάκη κι κ. Τσαφαράκη.
Κάτοικοι από το χωριό μου, έχουν συνεισφέρει στις τέχνες, την επιστήμη, την ιατρική κυρίως στη πατρίδα μας, καθώς ήταν αμέτρητοι όσοι πολέμησαν για την ελευθερία του τόπου μας.
Κλείνοντας θα ήθελα πω, ότι νιώθω αρκετά χαρούμενος και περήφανος που το Δημοτικό Γηροκομείο Χανίων, που ιδρύθηκε από το Κεφαλιανό Δήμαρχο τον Γιάννη Μουντάκη το 1930. Αλλος Δήμαρχος από τον Κεφαλά, ήταν ο γνωστός Μανώλης Μουντάκης, που ήταν μαζί με τον Ελευθέριο Βενιζέλο στην Ενωση της Κρήτης με την Ελλάδα αλλά κι θεμελίωσε το κτήριο της Δημοτικής Αγοράς Χανίων το 1911. Ο Νίκος Μουντάκης ήταν άλλος ένας Δήμαρχος από τον Κεφαλά τη δεκαετία του 1950.
Αυτός είναι ο Κεφαλάς που αξίζει όλοι να επισκεφτούν και να γνωρίσουν.
Γεώργιος (Γεωργίου & Παρασκευής) Κουκλάκης
Δημοτικός Σύμβουλος Χανίων
Πρόεδρος Δημ. Γηροκομείου Χανίων
πρώην Αντιδήμαρχος Χανίων
