“Καληνύχτα, Κεµάλ. Αυτός ο κόσµος δεν θα αλλάξει ποτέ. Καληνύχτα”. Ένα τραγούδι διαχρονικό ο “Κεµάλ”, γράφτηκε από τον Μάνο Χατζιδάκι κατά την παραµονή του στην Αµερική στα τέλη της δεκαετίας του ’60 και αποτελεί ένα από τα πιο αγαπηµένα του µεγάλου Έλληνα συνθέτη.
Η πρώτη εκτέλεση του τραγουδιού σε αγγλικό στίχο περιλαµβάνεται στον δίσκο “Reflections”, έπειτα από τη συνεργασία του συνθέτη µε το συγκρότηµα New York Rock & Roll Ensemble.
Επιστρέφοντας στην Ελλάδα, ο Μάνος Χατζιδάκις αποφασίζει το 1993 να εκδώσει το δίσκο στα ελληνικά και συνεργάζεται µε τον ποιητή και στιχουργό Νίκο Γκάτσο, ο οποίος γράφει τους στίχους για τα τραγούδια του δίσκου.
Το τραγούδι στα ελληνικά ερµηνεύει η Αλίκη Καγιαλόγλου και ο ίδιος ο Μάνος Χατζιδάκις κάνει τον αφηγητή στην αρχή. Στη συνέχεια το τραγούδι ερµήνευσε πλειάδα καλλιτεχνών, όπως η Μαρία Φαραντούρη, ο Βασίλης Λέκκας, ο Αλκίνοος Ιωαννίδης, η Σαβίνα Γιαννάτου κ.ά.
Με τον αγγλικό του στίχο επανεκτελέστηκε από το ελληνικό συγκρότηµα ποπ – εναλλακτικής ροκ µουσικής Raining Pleasure, οι οποίοι το 2004, αποδεχόµενοι την πρόταση του θετού γιού του Μάνου Χατζιδάκι και της Έλλης Πασπαλά, ηχογράφησαν σε στούντιο στη Γερµανία το θρυλικό άλµπουµ “Reflections”.
Ποιος ήταν όµως ο Κεµάλ που αναφέρεται στο τραγούδι του Χατζιδάκι; Την απάντηση δίνει ο ίδιος σε αφήγησή του:
«Στη Νέα Υόρκη το χειµώνα του ΄68, συνάντησα ένα νέο παιδί είκοσι χρονών που το λέγανε Κεµάλ. Μου τον γνωρίσανε. Τι µεγάλο και φορτισµένο από µνήµες όνοµα για ένα τόσο όµορφο και νεαρό αγόρι, σκέφθηκα. Είχε φύγει απ’ τον τόπο του µε πρόσχηµα κάποιες πολιτικές του αντιθέσεις. Στην πραγµατικότητα, φαντάζοµαι, ήθελε να χαθεί µέσ’ στην Αµερική.
Του το είπα. Χαµογέλασε.
– ∆έχεστε να σας ξεναγήσω; Αρνήθηκα ευγενικά. Προτιµούσα µόνος. Κι έτσι σαν γύρισα στο σπίτι µου τον έκανα τραγούδι, µουσική. Ο Γκάτσος εκ των υστέρων, γράφοντας τους στίχους στα ελληνικά, τον έκανε Άραβα πρίγκιπα να προστατεύει τους αδυνάτους. Κάτι σαν µια ταινία του Έρολ Φλιν του ΄35.
Η Πελοπόννησος (τόπος καταγωγής του Γκάτσου), από τη φύση της αδυνατεί να κατανοήσει την αµαρτωλή ιδιότητα των µουσουλµάνων Τούρκων, που µοιάζουν σαν ηλεκτρισµένα σύννεφα πάνω απ’ τον Έβρο, ή σαν χαµένα και περήφανα σκυλιά. Το µόνο που αφήσαµε ανέπαφο στα ελληνικά είναι εκείνο το “Καληνύχτα Κεµάλ”. Είτε πρίγκιπας άραψ είτε µωαµεθανός νεαρός της Νέας Υόρκης, του οφείλουµε µια “καληνύχτα” τέλος πάντων, για να µπορέσουµε να κοιµηθούµε ήσυχα τη νύχτα. Χωρίς τύψεις, χωρίς άχρηστους πόθους κι επιθυµίες. Κατά πως πρέπει σ΄ Έλληνες, απέναντι σ΄ ένα νεαρό µωαµεθανό- όπως θα έλεγεν κι ο φίλος µας ο ποιητής ο Καβάφης»…
Έτσι λοιπόν κατέληγε ο Χατζηδάκις, µε την φράση «καληνύχτα Κεµάλ, αυτός ο κόσµος δεν θα αλλάξει ποτέ», αφού «µε φωτιά και µε µαχαίρι πάντα ο κόσµος προχωρεί».
Αρκετά χρόνια αργότερα, το 2000, παρενέβη διορθωτικά στον Χατζηδάκι ο Ρασούλης µε τους ακόλουθους στίχους δικού του τραγουδιού “Αυτός ο κόσµος µπορεί να αλλάξει Κεµάλ / θέλει σωστοί χιλιάδες να ναι στους τροχούς / να ‘ναι ψυχή η νύφη και γαµπρός ο νους”.
Καλές ακροάσεις µέχρι την επόµενη ιστορία µε ρεφρέν!
