Ο καιρός και τα γρανάζια του μυαλού

Ο χιονοσκέπαστος καιρός των τελευταίων ημερών μπορεί να με έκλεισε στο σπίτι άθελά μου, αλλά λειτούργησε, δόξα τω θεώ, σαν λαδάκι στα γρανάζια του μυαλού μου.
Το βοήθησε να πάρει στροφές και να δουλέψει, να κρίνει όλα όσα βλέπουμε και ακούμε γύρωθέ μας καθημερινά,  να επεξεργαστεί τα δεδομένα αυτών και να ψάξει ευκολότερα και να βρει τα ζητούμενα…
Το χιόνι είναι καλή κρυψώνα. Για όσους θέλουν να μας πλανέψουν! Αλλά εμείς δε μασάμε! Και καθώς στις μέρες μας ευδοκιμούν, δυστυχώς, οι ξερόλες, οι ψεύτες και οι “ιμιτασιόν” και σπανίζουν οι σώφρονες και οι φιλαλήθεις και οι γνήσιοι, ας τους απομονώσουμε κι ας χαρούμε, φίλοι μου,  τα δώρα του θεού στη ζωή μας, όπως  την ψυχοσωματική υγεία και την αληθινή αγάπη!
Η επίδειξη σωματικής δύναμης, καλοί μου άνθρωποι, προς κάποιον πιο αδύναμό σου δεν είναι μαγκιά. Μαγκιά είναι η άδολη αγάπη κι η ανιδιοτελής αλληλοβοήθεια, το λέω και απευθύνομαι πρώτ’ απ’ όλους σε σας, τα σε κάθε στιγμή του βίου μας “μαγκάκια του γλυκού νερού”, που θέλετε να έχετε τον πρώτο και τον τελευταίο λόγο στη ζωή μας ως “προστάτες και κηδεμόνες”!
Τα εύκολα χρόνια, το ξέρετε όλοι – έτσι δεν είναι;, περνάνε γρήγορα, τα δύσκολα, όμως,  δύσκολα! Για το λόγο αυτό, ας κλείσω με ένα  απόσπασμα από την Καθολική Επιστολή του Ιακώβου (β, 15-16) που σας μετάφρασα:  “Εάν υπάρχουν γυμνοί αδελφός ή αδελφή μας και δεν έχουν την καθημερινή τους τροφή και πει κάποιος από σας σε αυτούς “Άντε ειρηνικά ζήστε και ζεσταθείτε και χορτάστε” χωρίς όμως να τους δώσετε ό,τι έχουν ανάγκη τα σώματά τους, ποιο το όφελος των λόγων σας;”