Μπορεί να πέρασαν ακόμη έξι μήνες με περιοριστικά μέτρα και η χώρα μας να “άνοιξε” κάποιες οικονομικές δραστηριότητες λίγο πριν την έναρξη του τουρισμού, όμως το “άνοιγμα” φέρνει μαζί του και κινδύνους, αν δεν επιδείξουμε την απαιτούμενη προσοχή.
Είναι λογικό, οι πολίτες να νοιώθουν πλέον κάποια “χαλάρωση” και να αξιοποιούν τις ελευθερίες που έχουν. Ωστόσο οι κίνδυνοι είναι υπαρκτοί και παραμονεύουν, με δεδομένο μάλιστα ότι το επιδημιολογικό φορτίο στη χώρα μας εξακολουθεί να είναι αυξημένο, γεγονός που προκαλεί και έντονη ανησυχία τις τελευταίες ημέρες σε κυβέρνηση και ειδικούς.
Κι εδώ “έρχεται” η ατομική μας ευθύνη, η οποία, στη δύσκολη και πρωτόγνωρη τούτη διαδρομή του ενός χρόνου και… της πανδημίας που βαδίζουμε, “διασταυρώνεται” παράλληλα και με τους δρόμους της συλλογικής, της πολιτικής και της επιστημονικής ευθύνης.
Απαιτείται η συμβολή όλων μας για να μην επιστρέψουμε στο σημείο απ’ όπου ξεκινήσαμε, για να μην κάνουμε ξανά την ίδια διαδρομή, που έφερε τα πάνω κάτω στη ζωή μας.
