Κύριε διευθυντά,
όταν ο άνθρωπος πράξει το σωστό με θάρρος και αυτοπεποίθηση, δεν έχει να φοβηθεί πως θα ρεζιλευτεί ή πως θα χάσει πόντους στην εκτίμηση των άλλων, οι άνθρωποι εκτιμούν τις δυνατές σωστές αποφάσεις -μόνο όποιος δείξει αβεβαιότητα ή πράξει μόνο το μισό του σωστού, γεννά υποψίες στους άλλους πως το σωστό ίσως και να μην είναι σωστό.
Τώρα που η κυβέρνηση πιέζει με αυστηρούς περιορισμούς τους ανεμβολίαστους να εμβολιαστούν, παρακολουθούμε πως πολλοί από τους ως τώρα ανεμβολίαστους δεν δείχνουν ιδιαίτερα εξοργισμένοι, σαν να περίμεναν μια διέξοδο για να επιλέξουν να εμβολιαστούν, θα πουν πως η κυβέρνηση δεν τους άφησε περιθώρια αν και οι ίδιοι ακόμα θεωρούν τα εμβόλια άχρηστα και επικίνδυνα.
Ίσως η πίεση στους ανεμβολίαστους πρέπει να γίνει ακόμα πιο έντονη: Στην Αυστρία ισχύει μόνο εμβολιασμένοι και νοσήσαντες σε εστίαση, ξενοδοχεία και εκδηλώσεις.
Στην επιβολή περιορισμών για ανεμβολίαστους, δεν πρέπει να υπάρχει εξαίρεση για καμία κοινωνική ομάδα, η κάθε εξαίρεση δίνει περιθώρια για μια γενική αμφισβήτηση του όλου εγχειρήματος.
Επιτέλους πρέπει να γίνει με “φουλ τις μηχανές” αυτό που πρέπει να γίνει, να χτιστεί το τείχος ανοσίας μέσω αρκετών εμβολιασμών, αλλιώς θα μείνουμε στάσιμοι στο κοινωνικό και οικονομικό χάος, το υγειονομικό σύστημα και οι γιατροί θα βρίσκονται πάντα στα όρια της κατάρρευσης, οι κακοί δείκτες κρουσμάτων θα κάνουν την Ελλάδα λιγότερο ελκυστική για τουρίστες από χώρες με καλύτερους δείκτες, πολλές δεκάδες άνθρωποι θα συνεχίσουν να πεθαίνουν κάθε μέρα ενώ θα ζούσαν, μετά από ένα απλό και ακίνδυνο τσίμπημα στο χέρι. Με τις “μηχανές στο ρελαντί” ποτέ δεν φτάνεις στον προορισμό σου.
Μια κυβέρνηση που θα λύσει το τεράστιο πρόβλημα αυτής της πανδημίας, έχει μόνο να κερδίσει. Μια διστακτική, φοβική κυβέρνηση που θα κάνει κύκλους μέσα στην φουρτουνιασμένη θάλασσα, έχει μόνο να χάσει.
Καλύτερα ένα τέλος με τρόμο (στην φαντασία τους) για τους ως τώρα ανεμβολίαστους, παρά τρόμος (θανατηφόρος) δίχως τέλος για όλους.
Γιώργος Κιαγιάς
