Στοιχεία που είδαν πρόσφατα τη δηµοσιότητα αναφέρουν πως η δυναµικότητα των κλινών στη βραχυχρόνια µίσθωση έχει ξεπεράσει αυτή των ξενοδοχείων. Η είδηση είναι κορυφαίας σηµασίας για την εθνική οικονοµία αφού η πιο επιτυχής βιοµηχανία που έχουµε στη χώρα µας είναι ο τουρισµός. Ο κλάδος της βραχυχρόνιας µεταρέπεται πλεον σε κύριο πυλώνα του ελληνικού τουρισµού. Πρέπει να πάψει να αντιµετωπίζεται απο την κυβέρνηση και τους ξενοδόχους ως παρα-τουριστική δραστηριότητα και να αντιµετωπίζεται ως αξιοσέβαστος εταίρος στην τουριστική βιοµηχανία και όχι ως εχθρός στον οποίο φορτώνονται όλες οι κακοδαιµονίες και οι χρονίζουσες ανεπάρκειες του ελληνικού συστήµατος.
Η αγορά στον τοµέα της φιλοξενίας έχει αλλάξει εντελώς, κι αυτό πρέπει να το αποδεχτούν και να το χωνέψουν όσοι εµπλέκονται και κυρίως η Υπουργός τουρισµού που προωθεί ένα χωροταξικό σχέδιο που εξυπηρετεί τα συµφέροντα των µεγαλοξενοδόχων (και µάλλον φωτογραφίζει κάποια συγκεκριµένα απο αυτά). Τρία κύρια στοιχεία που χαρακτηρίζουν τη βραχυχρόνια είναι αυτά που επιδρούν σταδιακά στην αλλαγή του γενικότερου τουριστικού προϊόντος και θα πρέπει να ληφθούν σοβαρά υπόψην:
1) Μέσα απο την ενοικίαση καταλυµάτων εντός του αστικού ιστού στηρίζεται και αναπτύσεται σταθερά η τοπική αγορά και ανθούν δεκάδες επαγγέλµατα σε άµεση και έµµεση σχέση, αυξάνονται οι θέσιες εργασίας ,καταναλώνονται τοπικά προϊόντα, αναβιώνουν γειτονιές απο το διασκορπισµό των επισκεπτών σε ευρύτερες οικιστικές ζώνες. Το αρνητικό είναι ότι δηµιουργείται υπερτουρισµός, µε ορατές συνέπειες στο βιωτικό επίπεδο των µόνιµων κατοίκων (κυκλοφοριακό, ρυπάνσεις, αύξηση ενεργειακής κατανάλωσης κλπ). Ο υπερτουρισµός, παρότι είναι πρόβληµα που δηµιουργήθηκε µέσα απο την πάροδο των χρόνων λόγω της ανεξέλεγκτης χωροταξικής ανάπτυξης των ξενοδοχειακών υποδοµών και η βραχυχρόνια έχει κι αυτή το ποσοστό της στη δηµιουργία του, µπορεί να αντιµετωπιστεί τώρα, ακριβώς απο το νέο µοντέλο που δηµιουργεί η βραχυχρόνια. Αρκεί να υπάρξουν οι κατάλληλες παρεµβάσεις που θα ισορροπήσουν την αγορά.
2) Μέσα απο τη δραστηριότητα βραχυχρόνιας που αναπτύσσεται ΚΑΙ στην ενδοχώρα δηµιουργούνται οι προϋποθέσεις για την ανάπτυξη του αειφόρου τουρισµού που είναι αυτή τη στιγµή το µεγάλο στοίχηµα της παγκόσµιας τουριστικής βιοµηχανίας – απέναντι στο παρωχηµένο και στρεβλο-αναπτυξιακό µοντέλο του µαζικού τουρισµού (sea & sun branding και υπερανάπτυξη παραθαλάσσιων περιοχών, all inclusive πακέτα, ανεξέλεγκτες ξενοδοχειακές επενδύσεις, διαφθορά στο κύκλωµα αδειοδότησης ξενοδοχείων, ανεξέλεγκτη πρόσβαση σε περιοχές φυσικού κάλους). Η αύξηση της ζήτησης που δηµιουργείται για καθοδηγούµενες περιηγήσεις στην ύπαιθρο και για περισσότερες πολιτιστικές εµπειρίες, όσο κι αν εκνευρίζει κάποιους, οδηγεί στην αύξηση µιας τάσης locality, όπου το τοπικό στοιχείο και η παραδοσιακή ταυτότητα αναδεικνύεται και αναζωογονείται. ∆ηµιουργούνται νέες ευκαιρίες για εναλλακτικό και αγροτικό τουρισµό και ταυτόχρονα αποκεντρώνεται το συνολικό τουριστικό προϊόν αµβλύνοντας τις επιπτώσεις του υπερτουρισµού.
3) Η µαζική ενασχόληση των ανθρώπων µε τη βραχυχρόνια µπορεί να δηµιουργεί ένα νέο µοντέλο φιλοξενίας, αποδοµεί όµως τα επαγγελµατικά κριτήρια µε τα οποία θά πρεπε να πορεύεται ως ωφείλει οποιοσδήποτε παραγωγικός κλάδος της οικονοµίας.
Η ελλειπής γνώση της τουριστικής αγοράς, η άγνοια βασικών κανόνων της επαγγελµατικής τουριστικής φιλοξενίας, η παντελής έλλειψη σε όρισµένες περιπτώσεις αισθητικών κριτηρίων, η άγνοια των κριτηρίων για τη διαµόρφωση ισορροπηµένης τιµολόγησης και η έλλειψη θεσµικής οργάνωσης, δηµιουργεί προβλήµατα στον ανταγωνισµό και εγκυµονεί ποιοτικούς κινδύνους που µπορεί να συµπαρασύρουν ολοκληρη την τουριστική βιοµηχανία της χώρας µας. Γι αυτό απαιτείται, εκτός απο τη θεσµοθέτηση ελάχιστων κριτηρίων για τη λειτουργία καταλυµάτων και η πρώθηση µιας κουλτούρας επιµόρφωσης και στην καλύτερη περίπτωση, εκπαίδευσης των διαχειριστών πάνω σε βασικές αρχές των τουριστικών επαγγελµάτων.
Η ενίσχυση των θεσµικών οργάνων που έχουν δηµιουργηθεί απο κάποιους “µερακλήδες” και επαγγελµατίες στη βραχυχρόνια είναι ένα πρώτο βήµα που πρέπει να γίνει για την καλύτερη εκπροσώπησή µας σε εθνικό επίπεδο.
Η δηµιουργία πρωτοβάθµιων και δευτεροβάθµιων οργανώσεων του κλάδου (ενώσεις, σύλλογοι, επιµελητήρια) σε καθε τουριστική πόλη και περιφέρεια της Ελλάδας είναι το πιο σηµαντικό: θα αλλάξει τους κανόνες, όχι µόνο προς ώφελος των δραστηριοποιούµενων στον κλάδο που επιτέλους θα αποκτήσουν φωνή και εκπροσώπηση σε τοπικό επίπεδο. Αυτοί οι θεσµοί θα πρέπει να αναλάβουν την ευθύνη της επιµόρφωσης, της εκπαίδευσης καιτ ης πληροφόρησης των εµπλεκόµενων στον κλάδο, ώστε να µπεί σε µια τάξη µε ποιοτικά και ποσοτικά κριτήρια.
Η διαµόρφωση µιας πολιτικής που θα λαβει υπόψην τα τρία αυτά στοιχεία, δεν µπορεί παρά να ωφελήσει το κοινωνικό σύνολο. Γιατί µόνο η θέσπιση των κανονων και η οργάνωση και θεσµοθέτηση φορέων (αντί για τη φοροεπίθεση που εξαπέλυσε η κυβέρνηση και η οποία θα έχει τα αντίθετα απο τα επιδιωκόµενα αποτελέσµατα) θα δώσει λύσεις στο µεγάλο πρόβληµα που δηµιούργησε η ανεξέλεγκτη ανάπτυξη της βραχυχρόνιας µίσθωσης: το στεγαστικό.
*Ο Γ. Γυπάκης είναι ιδιοκτήτης και επαγγελµατίας διαχειριστής ενοικιαζοµένων διαµερισµάτων – καταλλυµάτων βραχυχρόνιας µίσθωσης και πρώην δηµοσιογράφος
