Ο “Κλεισθένης” στα Χανιά

Θαρρώ… πως η συνεννόηση την επαύριον των Δημοτικών Εκλογών είναι μια επιβαλλόμενη, πολιτική μόδα και ως μόδα θα παρέλθει και αυτή, μόλις αντιμετωπίσει την καταιγιστική πραγματικότητα.
Είναι αλήθεια ότι αρκετοί υποψήφιοι στα Χανιά δείχνουν μια ευκολία προσαρμογής στον “Κλεισθένη” ενώ κάποιοι αντιδρούν.
Συνήθως αντιδρούν αυτοί που αισθάνονται φαβορί, και διαβλέπουν μια μελλοντική δυστοκία στην άσκηση Διοίκησης με ισχυρές πλειοψηφίες.
Οφείλω να ομολογήσω, όμως, ότι ο “Κλεισθένης” είναι μια πραγματικότητα και οφείλουν όλοι να τον μελετήσουν και να προσαρμοστούν με μια ευελιξία και όχι με το “δέρμα του φιδιού”.
Γεννάται, από τα πράγματα, ένα ιδεολογικό ερώτημα.
Νοείται συνδιοίκηση στον Δήμο και αν ναι, με ποιους όρους διαφάνειας θα επιτευχθεί αυτή;
Αυτό είναι ένα θεμελιώδες, ιδεολογικό ερώτημα που θέτει τα αυτοδιοικητικά ζητήματα σε ένα νέο πολιτικό πλαίσιο.
Κανείς Δήμος, δεν μπορεί να λειτουργήσει χωρίς πολιτικό πλαίσιο, διότι είναι πρωτίστως πολιτικός οργανισμός.
Αυτό το βελούδινο διαζύγιο με μια ψυχρή πολιτική διοίκησης και επιμέρους πολιτικών συναινέσεων -σε επίπεδο προγραμματικής βάσης- αίρεται, εξανεμίζεται με τον “Κλεισθένη”.
Ο εισηγητής της κυβερνητικής πλειοψηφίας επιχείρησε οι δυνάμεις της Αριστεράς που υπολείπονται στην Αυτοδιοίκηση, να μπορούν να διαδραματίσουν έναν ρόλο την επόμενη ημέρα.
Ετσι υπολόγισε, άσχετα αν θα του βγει.
Γι’ αυτό και προχθές ο κ. Ηλιόπουλος δήλωσε ότι αισθάνεται πιο κοντά του τον κ. Γερουλάνο.
Σίγουρα δεν αισθάνεται καθόλου κοντά του (sic) τον κ. Μπακογιάννη. Θέλω να πω ότι το πολιτικό στρατήγημα του “Κλεισθένη” είναι ορατό.
Αυτό νομίζω σε δεύτερο χρόνο, απασχολεί και τους υποψηφίους των Χανίων, οι οποίοι σχεδιάζουν με έναν αφαιρετικό τρόπο.