Ο Κωπηλάτης

Εξω απ’ το παράθυρο τ’ αγιάζι…
Μέσα… η ψυχή μου ξεπαγιάζει..
Καί μιά θάλασσα οι σκέψεις στο μυαλό μου.
Κωπηλάτης δίχως βάρκα στο γυαλό μου…..

Εξω απ’ τό παράθυρο το κρύο…
Μέσα απ’ το παράθυρο θηρίο!!
Περιμένοντας ν’ ανθίσουν… τα καλάμια,
Μα ωστόσο με τυλίγουν τα πλοκάμια.

Οταν μια φωνή θα τους τρομάξει
Θα γυρεύουν να ξεφύγουν με τ’ αμάξι..
Τα λιμάνια τά πουλήσαν!! Μάνα!!
Πούλησαν και τα αεροπλάνα!!!

Οι πρωτοί κακοί; μάς πουλήσανε!
Οι δεύτεροι ναι!! μάς ξεπουλήσανε!
Καί τώρα σέ τί διαφέρει;
Μόνο οι ξένοι κοιτούν τι συμφέρει…

Παρακευή ξημερώματα πάλι!
Η αυγή όπου νά ‘ναι προβάλει!
Μα ο ήλιος θαμπός λυπημένος
Γιατί είναι κι αυτός πουλημένος…