Ο κόπος της αγάπης και ο Θεός

Μέσα στον καθημερινό ορυμαγδό των ειδήσεων που κατακλύζουν πανταχόθεν την ζωή μας, ας σταθούμε σε κάποιες που αν και περνούν στα “ψιλά” θα έπρεπε να αποτελούν παραδείγματα για μίμηση. Για μίμηση όχι μόνο από τη νέα γενιά που έχει ανάγκη σωστών προτύπων αλλά και από όλους μας που χρειαζόμαστε στους δύσκολους καιρούς μας κοινωφελείς οδοδείκτες.
Πριν από λίγους μήνες, ταξιτζής στην Κρήτη βρήκε στο ταξί του ένα πορτοφόλι με μερικές εκατοντάδες ευρώ. Δεν το κράτησε για τον εαυτό του, αλλά, αν και μεροκαματιάρης, το παρέδωσε στις Αρχές, για να βρεθεί εκείνος που το είχε χάσει.
Αρχές του τρέχοντος καλοκαιριού στην Καλαμάτα διοργανώθηκε εθελοντική αιμοδοσία από συλλόγους της περιοχής. Μαζεύτηκαν εικοσιτρείς φιάλες αίματος ανθρώπων με προορισμό συνανθρώπους τους που αργά ή γρήγορα θα τις χρειαστούν.
Τα περασμένα Χριστούγεννα, μια 60χρονη γυναίκα έπεσε στο λιμάνι της Πάτρας και κινδύνεψε να πνιγεί. Με κίνδυνο και της δικής του ζωής , βούτηξε αμέσως στη θάλασσα ένας λιμενικός υπάλληλος, την ανέσυρε και την έσωσε από βέβαιο πνιγμό.
Όλα τα περιστατικά που ανέφερα έχουν κάτι κοινό. Το καλό και την ανιδιοτέλεια που φωλιάζουν άδολα στις ψυχές κάποιων ανθρώπων και με τα οποία μαλακώνει και γλυκαίνει ο κόπος που εκείνοι δέχονται και υπομένουν ευλογημένοι από το θεό χάριν της αγάπης τους για το συνάνθρωπό μας. Ο κόπος αυτός, λοιπόν, ας είναι το αήττητο εφόδιό μας κόντρα στα κάθε λογής καθημερινά μικρομέγαλα εμπόδια, αφού και συμβαδίζει με το “Θέλεις αγαπά τον πλησίον σου ως σεαυτόν” των κηρυγμάτων  του Ιησού Χριστού (ευαγγέλιο Μάρκου, ιβ, 31) και – όπως γράφει ο Απόστολος Παύλος (προς Εβραίους επιστολή, στ, 10) – “δεν είναι άδικος ο θεός να ξεχάσει το έργο σας και τον κόπο της αγάπης την οποία δείξατε στο όνομά του”…