Γιατί άραγε οι ηλικιωµένοι επιµένουν και έχουν όρεξη να ενηµερώνουν τους νεότερους για τα βιώµατά τους και για όλες τις παροιµίες και συνήθειες που iζούσανε όταν ήτανε νέοι την παλιά εποχή; Ο λόγος είναι σηµαντικός για τη νέα γενιά που όλα αυτά τα αγνοεί ενώ είναι χρήσιµα για την οικογένειά τους και για το όποιο επάγγελµα θα ακολουθήσουν.
Οφείλουµε να τους κάνουµε να πιστέψουν ότι ειδικά οι παροιµίες είναι τα ισχυρά θεµέλια για την καλή τους πρόοδο σε όλα. Εµείς λένε οι ηλικιωµένοι φέρνουµε ευθύνη γι’ αυτό όπου βρεθούµε σταµατούµε και καλούµε τους νέους να αφιερώσουν λίγο χρόνο για να τους πούµε µε κάθε λεπτοµέρεια έστω τις πιο χρήσιµες και όταν τελειώσουν τις υπόλοιπες. Όταν βλέπουµε ότι έχουν όρεξη να τις µάθουν ανοίγει και η δική µας και µε χαµόγελα τους ενηµερώνουµε για ότι επιθυµούν.
Έτσι σε κάποιο στέκι του καφέ σε προάστιο της πόλης µας βρεθήκανε δύο ηλικιωµένοι και δίπλα τους ήτανε αρκετοί νεότεροί τους. Όλοι µαζί γίνανε µια παρέα και µεταξύ σοβαρών και αστείων αρχίσανε να πιούνε µε όρεξη τους καφέδες που είχανε παραγγείλει. Αυτή τη φορά πρώτοι πήρανε το λόγο οι νέοι και ρωτούσανε τους ηλικιωµένους διάφορα από τα παλιά για να τους ενηµερώσουν που δεν τα γνωρίζουν.
Στη συνέχεια ο µεγαλύτερος από τους νέους ρώτησε τους ηλικιωµένους για την παροιµία που την λέγανε τα παλιά χρόνια αλλά ακόµα την λένε και σήµερα τι εννοεί όταν λένε: ο κόρακας κοράκου µάτι δεν βγάζει. Αµέσως ο ένας ηλικιωµένος απάντησε: την εποχή µας είπε είχε πολλούς κοράκους και λιγότερα από τα άλλα πτηνά οπότε αυτοί κυριαρχούσανε σε όλα και είχανε το φόβο τους για να µην τους επιτεθούν και τους φέρουν τον θάνατο. Υπόψιν ότι ο κόρακας είναι σαρκοφάγο πτηνό και προσπαθεί να βρει τροφή από άλλα πτηνά από ερπετά και από ζώα που έχουν πεθάνει γι’ αυτό και το κρέας τους δεν αποτελεί τροφή για τον άνθρωπο. Στην περίπτωση που θα εντοπιστούν πεθαµένα πτηνά και ζώα έχουν συµµετοχή πολλά σαρκοφάγα και το µέρος αυτό γεµίζει από αυτά και γίνεται ο χαµός από τις φωνές τους για να διεκδικήσουν την τροφή τους.
Στην περίπτωση αυτή όταν ένας κόρακας βρεθεί µπροστά στα πεθαµένα πτηνά ή ζώα εκείνο που προτιµά πρώτα για τροφή του είναι τα µάτια τους και µετά προχωρά εις το υπόλοιπο σώµα τους. Όµως έτυχε µια φορά να βρεθεί και ένας κόρακας πεθαµένος. Πήγε ο ζωντανός κοντά του τον κοίταξε και απέφυγε να βγάλει το µάτι του για να το φάει, ούτε έφαγε και το κρέας του αλλά προχώρησε στα άλλα ζώα. Όλα αυτά τα είχα ακούσει από τον παππού µου και µου µείνανε στη µνήµη µου γι’ αυτό τα θυµάµαι και σας τα λέω. Αυτά είναι και η αιτία που βγήκε η παροιµία να την λένε όλοι: «ο κόρακας κοράκου µάτι δεν βγάζει.» Όµως δεν σταµάτησε µόνο εκεί αλλά µεταφέρθηκε µετά και εις τον άνθρωπο να την λένε ως διδακτική στις συµπεριφορές του εκεί που εργάζεται και υπηρετεί και ανάλογα αν τον βλάπτει ή αν τον ωφελεί.
Επειδή κουράστηκε να οµιλεί τον λόγο πήρε και ο δεύτερος για να τους πει διάφορα παραδείγµατα από την παροιµία: «ο κόρακας κοράκου µάτι δεν βγάζει» που είχανε συµβεί από την αρχή της νέας εποχής και είπε ότι: «εγώ ξέρω πολλά αλλά όλα που έχουν συµβεί στο τέλος έχουν το ίδιο νόηµα της παροιµίας. Όµως θα σας πω µόνο για ένα που δυστυχώς ποτέ δεν το περίµενα γιατί είναι µέσα από το χώρο της εκκλησίας. Ένας λοιπόν που εκπροσωπούσε ένα χώρο αυτής υπέπεσε σε µία σοβαρή πράξη κατά τα λεγόµενα των ενοριτών της που δεν έπρεπε και έβλαψε αλλά και στενοχώρησε όλο το σύνολο των κατοίκων της περιοχής αλλά και έδωσε το κακό παράδειγµα εις τον δικό του χώρο. Αµέσως αυτό το κάνανε γνωστό στον προϊστάµενο του για να πάρει θέση και να αποκαταστήσει την αδικία. Έτσι κάλεσε ορισµένους κατοίκους και ένα από τον δικό του χώρο. Όλοι του είπανε την αληθινή πραγµατικότητα ενώ ο συνεργάτης του κάτι το διαφορετικό µε σκοπό να τον υποστηρίξει. Μετά από µια εβδοµάδα εδόθηκε η απάντηση ότι δεν έχουν συµβεί όπως τα είπανε οι ενορίτες και πίστεψε τον συνεργάτη του και ότι στο µέλλον θα είναι όλα καλύτερα. Μετά όλοι στεναχωρηθήκανε που δεν τους πίστεψε και αυτοί µειώσανε τις παρουσίες τους στην εκκλησία. Όµως ένας από αυτούς είπε δυνατά προς όλους. Ο κόρακας ποτέ δεν βγάζει το µάτι του άλλου κόρακα.
Σήµερα οι νέοι της µικρής ηλικίας έχουν άγνοια για την παρούσα παροιµία όπως και για πολλές άλλες γιατί τώρα δεν διδάσκονται στα σχολεία όπως γινότανε τα περασµένα χρόνια. Όµως όσο µεγαλώνουν ενηµερώνονται από τους γονείς τους, από τους µεγαλύτερους που κάνουν παρέα και από τους υπεύθυνους στα επαγγέλµατα και τις υπηρεσίες που εργάζονται. Επίσης σήµερα επικρατεί περισσότερο να λέγεται από ορισµένους για κάθε υπεύθυνο της πολιτείας όταν θα κάνει λάθη και δεν δέχεται τιµωρίας όπως προβλέπεται για όλους. Τότε βρίσκουν την ευκαιρία να τους υπενθυµίζουν την παροιµία εκείνη που τους ταιριάζει.
* O Γιάννης Τσακπίνης
είναι Συνταγµατάρχης (Π.Β.) ε.α.
