Συνεχίζομε να ζούμε τον εφιάλτη του κορωνοϊού. Κάτι πρωτόγνωρο για όλην την ανθρωπότητα. Ο Γάλλος Πρόεδρος Emmanuel Macron είπεν γι΄αυτό το θέμα: «Είμαστε σε πόλεμον» (βλ. Alain Rebetez, «Après la crise, rien ne sera plus comme avant», «La Tribune de Genève, 20 Μαρτίου, 2020). Αυτό το είπε Γάλλος και οι Γάλλοι ξέρουν τι θα πη «πόλεμος» αφού έκαμαν τόσους.
Η κατάσταση είναι τρομακτική. Χιλιάδες νεκροί, δισεκατομμύρια ζημιές. Άρχισε o ιός στην Κίνα αλλά λόγω της κατάστασης στον πλανήτη μας, μεταδόθηκε αστραπιαία σ’ όλον τον κόσμον. Η παγκοσμιοποίηση, οι διεθνείς συγκοινωνίες.
Ακόμη, βεβαίως, είμαστε στην αρχήν. Πρώτα πρέπει να επιζήσουμε. Ας μην το ξεχνούμεν αυτό. Ο ιός είναι θανατηφόρος. Ας ελπίσομεν ότι θα βρεθή εμβόλιον το συντομότερο δυνατόν. Και φαρμακευτική βοήθεια προς θεραπείαν.
Μετά, για όσους επιζήσουν, θα έχουν να αντιμετωπίσουν την κατάσταση που θα δημιουργηθεί. Ο κόσμος δεν θα είναι όπως πριν. Αεροπορικές εταιρείες θα κλείσουν. Μετά τους δίδυμους πύργους (11/9/2001) χρεοκόπησαν η Swissair και η Sabena. Μετά την κρίση του 2008-2009 καμιά δωδεκαριά αεροπορικές εταιρείες είχαν την ίδιαν τύχην.
Οι σχέσεις μεταξύ των κρατών ίσως να διαφοροποιηθούν. Η οικονομία του κόσμου θα πάθει ίσως καίριον πλήγμα. Αυτήν την φοράν έχομεν αεροπορικές εταιρείες σε μεγάλη δυσκολίαν ακόμη και στην Ευρώπην, όπως η Alitalia και η Tarom.
Τί θα κάνομε, λοιπόν, μετά τον κορωνοϊό; Θα κλείσομεν τα σύνορά μας και θα προσπαθήσομε να βρούμε λύση στα προβλήματα και τις αγωνίες μας; Γιατί, αντί να μας ενώσει η καταστροφή, μας δίχασεν περισσότερον και οι Μεγάλες Δυνάμεις κατηγορούν η μία την άλλην. Οι δε επιστήμονες βρίσκονται σε απόγνωση και προσπαθούν. Ο κρατικός μηχανισμός έγινεν πανίσχυρος. Και οι ατομικές ελευθερίες αναγκαστικά(;!) εξαφανίστηκαν. Πού πάμε;
