Τα Χανιά τελικά είναι ένα σύνολο επιδιώξεων.
Αυτές τις επιδιώξεις συνταυτίζουµε και προχωράµε.
Καλή ή κακή πόλη δεν υπάρχει.
Τα Χανιά είναι ένα σηµείο αναφοράς.
Από εκεί ξεκινάµε όλοι και προχωράµε.
Πάντα, εµείς, οι πρόσκαιρα γλιτωµένοι, έχουµε τον χρόνο και την απόσταση να θεωρητικολογήσουµε λιγάκι.
Θα µου πείτε ότι αυτό είναι ένα υγιές σύµπτωµα της τοπικής δηµοκρατίας και πολύ καλύτερο από την απραξία και τις φιέστες.
Όταν θα σταµατήσουν και οι πρόσκαιρα γλιτωµένοι… να γλιτώνουν, θα το κάνουν άλλοι.
Πώς θα είναι ο κόσµος από ‘δω και πέρα;
Ποιος να ξέρει…
Τουλάχιστον µέσα σε αυτήν την αφόρητη προφητολογία (ένας προφήτης, µα τι προφήτης…), ας κρατήσουµε ως κόρη οφθαλµού την πόλη, το σηµείο αναφοράς µας.
Υπάρχει ένας ενστικτώδης φόβος.
Ας τον νικήσουν µε πράξεις και έργα ουσίας.
Ο πρώτος ενστικτώδης φόβος που ενεργοποιείται είναι αν αυτή η αλλαγή θα µας περιλαµβάνει, αν θα µας περιέχει η νέα συνθήκη που διαµορφώνεται.
∆ικαιολογηµένος φόβος.
Γιατί όλοι φοβούνται ότι… περισσεύουν, ότι οδηγούνται προς την έξοδο.
Τουλάχιστον, ας κάνουν κάτι γι’ αυτό.
Η πόλη δεν πρέπει να είναι χαµηλών προσδοκιών.
Πρέπει να µας αφορά όλους.
