• «Με το χρυσό αγαλματίδιο στο χέρι, ο πρωταγωνιστής της ταινίας Joker, Χοακίν Φοίνιξ βρήκε την ευκαιρία για να στείλει ένα ισχυρό μήνυμα στον κόσμο, για την υπεράσπιση των ζώων -και όχι μόνο- που αποτελούν θύματα εκμετάλλευσης και κακοποίησης εκ μέρους των ανθρώπων».
(Ο Τύπος, 10-2-20) (1)
ΚΑΘΕ φορά που ανεβαίνουμε στο Ακρωτήρι για το αεροδρόμιο ή για βόλτα, διαπιστώνουμε πόσο εχθρικοί γίναμε απέναντι στη φύση και τα πλάσματά της:
-Κάποτε υπήρχαν μωβ, ροζ και άσπρα κυκλάμινα. Σήμερα σπανίζουν!
-Κάποτε υπήρχαν βράχοι και χώματα με αγριόχορτα και χοχλιούς. Bλέπαμε πουλιά, ελαιόδεντρα, πράσινες εκτάσεις. Ακούγαμε κελαϊδίσματα πουλιών και το σύρσιμο της σαύρας. Η φύση γέμιζε αρώματα, βόμβους εντόμων, ενώ το διάχυτο φως λάμπρυνε τη μέρα. Νιώθαμε την Άνοιξη να έρχεται μέσα από το “ξύπνημα” της Φύσης. Σήμερα, ακούμε τον ξερό ήχο των αεροπλάνων, αναπνέουμε μολυσμένο αέρα, ενώ στα αυτιά μας ήχεί το αένανο βουητό των αυτοκινήτων.
-Κάποτε υπήρχαν χωράφια με κόκκινες παπαρούνες, κίτρινα σπάρτα, αγριομολόχες, ασφοδήλους, αγριοράδικα, αγκαθωτούς θάμνους, μελισσόχορτα, ασπαλάθους, ζιγαρδέλια, κοτσύφια. Σήμερα γεμίσαμε από περίεργους “κρότους”, εταιρίες ενοικίασης αυτοκινήτων, “πάρκινγκ”, βενιζινάδικα και διαφημίσεις. Όλα στο όνομα του “αγίου” Τουρισμού και της “οσίας” Ανάπτυξης!
ΕΝΑΣ πανέμορφος κόσμος, αυτός της άγριας φύσης, γλιστράει μέσα από τα τα χέρια μας και χάνεται. Όχι μόνο στο Ακρωτήρι, παντού. Τη θέση του παίρνει μια ψυχρή μίζερη και άχαρη καθημερινότητα. Με κυρίαρχη εικόνα τη συνεχή ταπείνωση της φύσης από τα “έργα αξιοποίησής” της. Αλλά, η καταστροφή του ενός κόσμου- του φυσικού- δεν θα συμπαρασύρει και τον δικό μας, τον “πολιτισμένο”; Οι άγνωστες ιώσεις που γεννάει το βίαιο σπάσιμο της διατροφικής αλυσίδας, ή οι βίαιες κλιματικές αλλαγές που εμείς επιφέρουμε, δεν οδηγούν άραγε και στο δικό μας αφανισμό;
… ΑΡΧΕΣ του Μάρτη, λοιπον, και η αυριανή ημέρα (3/3)- ημέρα αφιερωμένη στην άγρια χλωρίδα και πανίδα – μόνο τυχαία δεν είναι. Εκεί στο μεταίχμιο χειμώνα και άνοιξης, τότε που “ξυπνούν” τα πλάσματα του θεού από τη χειμερία νάρκη τους, ή αναδύονται από το νεκρωμένο έδαφος τα ενδημικά φυτά, τότε -λέμε- που όλα εκκολάπτονται κι αρχίζει να ζωντανεύει η “άγρια ζωή” (wild life) “γιορτάζουμε” τη μέρα τους.
ΜΙΛΑΜΕ για “Άγρια Ζωή” (ζώα, δάση, φυτά, πουλιά, ενάλιος κόσμος) και λησμονούμε πως η λέξη “αγριότητα” είναι κατά πολύ πιο ήπια στα όντα της Φύσης από ότι στο ανθρώπινο είδος- με τους ιστορικούς εξοντωτικούς πολέμους του. Τα λεγόμενα “άγρια ζώα” σκοτώνουν για να φάνε. Εμείς σκοτώνουμε, είτε από σπορ (θήρα), είτε για να κυριαρχήσουμε στους άλλους· ή και να τους εξολοθρεύσουμε τελείως (ληστρικοί πόλεμοι, πόλεμοι γενοκτονιών). Και για μεν τη δική μας ζωή, είμαστε εμείς υπεύθυνοι. Για τη ζωή όμως, φυτών και ζώων γιατί να μην είναι μόνη υπεύθυνη η Φύση που, ως “Μητέρα” όλων, με την σοφή οικονομία της, ρυθμίζει αρμονικά τα πάντα -όπως το λέει κι ο Μάρκος Αυρήλιος; Γιατί να μη της επιτρέπουμε να συνεχίσει;
ΟΣΟ ΗΜΑΣΤΑΝ παιδιά διαβάζαμε κι ονειρευόμασταν έναν κόσμο αρμονικό στον οποίο τα πλάσματα του Θεού (στεριά, αέρα, θάλασσα) θα συνυπάρχουν ειρηνικά με τον άνθρωπο. Τα βιβλία του Τζακ Λόντον, του Ιούλιου Βερν και πολλών άλλων συγγραφέων, μας βοηθούσαν να καταλάβουμε τη ζωή, την ψυχοσύνθεση και τη συμπεριφορά των ζώων, αλλά και τη χρησιμότητα φυτών, δέντρων και βοτάνων. Πόσα είναι τα φάρμακα που μας προσφέρει η Φύση; Πόσες φορές δεν προστρέχουμε σ΄αυτήν; Πόσα μυστικά ζωής δεν κρύβουν τα παρθένα δάση (3) ή τα βάθη των ωκεανών;
ΜΕΓΑΛΟΙ σήμερα και ζώντας σε τσιμεντουπόλεις, μακριά από το χώμα και τα καλά της Φύσης, επαιρόμαστε με την τεχνολογία και την επιστήμη πως γινόμαστε αυτάρκεις! Και πως εμείς είμαστε (ποιος άραγε μας έχρισε;) οι αφέντες του πλανήτη! Προηγούμενοι αιώνες (βιομηχανικές “επαναστάσεις”, πετρέλαιο, ακραίος καπιταλισμός, απληστία) μας έπεισαν πως η φύση δεν είναι χώρος καταλλαγής και ειρηνικής συμβίωσης ποικίλων εμβίων όντων, αλλα ένα πεδίο συνεχούς πολέμου και εκμετάλλευσης. Πως η Φύση αποτελεί αστείρευτη πηγή πλουτισμού για τον άνθρωπο! Μόνο τώρα δυστυχώς, αργά πια για αναστροφή του κακού, αντιλαμβανόμαστε ότι και τα άλλα έμβια όντα έχουν, ή πρέπει να έχουν, τα ίδια δικαιώματα με εμας “επί γής”.
ΕΙΝΑΙ στο χέρι μας να αντιληφθούμε πως η μόλυνση και οποιαδήποτε καταστροφή του “ζωικού” και “φυτικού” περιβάλλοντος, οδηγούν όχι μόνο στη γενοκτονία πολλών ειδών της χλωρίδας, της πανίδας και της ενάλιας ζωής, αλλά τελικά και στη δική μας (28/2/20)
ΣΗΜΕΙΩΣΕΙΣ:
-(1) Ο βραβευμένος με Όσκαρ α΄ανδρικού ρόλου (Joker) Ισπανός ηθοποιός στην ομιλία του είπε μεταξύ άλλων: «Πιστεύω ότι έχουμε αποσυνδεθεί πολύ από τον φυσικό κόσμο. Αν είμαστε ένοχοι για κάτι είναι ότι έχουμε αναπτύξει μια εγωκεντρική θέαση του κόσμου- την πεποίθηση ότι είμαστε το κέντρο του σύμπαντος…”
-(2) Η Παγκόσμια Ημέρα “Αγριας Ζωής” (World Wild Life Day) καθιερώθηκε από τον ΟΗΕ (2013), για να ευαισθητοποήσει τον κόσμο και να τον κινητοποιήσει προκειμένου να σταματήσει το έγκλημα που συντελείται σε βάρος της φύσης. Σύμφωνα με τον ΟΗΕ, το 12% του συνόλου των πτηνών του πλανήτη και το 10% των φυτών και των ζώων της Γης απειλούνται με εξαφάνιση, λόγω της ανθρώπινης επέμβασης και της υποβάθμισης των βιοτόπων. Επεπλέον, οι επιστήμονες προειδοποιούν ότι μέχρι το 2050 θα έχει εξαφανιστεί το ένα τρίτο (1/3) της πανίδας από τη Γη εξαιτίας και της κλιματικής αλλαγής. Οι Έλληνες ΦΙΛΟΙ της ΦΥΣΗΣ/Naturefriends Greece/, μας λένε πως:
– Η Ελληνική Χλωρίδα αποτελεί χρόνια τώρα αντικείμενο παράνομης εμπορίας στην Ελληνική και Ευρωπαϊκή «αγορά». Ιδιαίτερα πολλά από τα ενδημικά φυτά της χώρας μας (όπως της Κρήτης), βρίσκονται σε ξένους Βοτανικούς Κήπους, αλλά και σε ιδιωτικές συλλογές! Ορισμένα από αυτά τα είδη είναι καταγεγραμμένα στο “Κόκκινο Βιβλίο/ Red Data Βook of Rare and Threatened Plants” (σπάνια και απειλούμενα είδη), ή προστατεύονται από ευρωπαϊκές Συμβάσεις (Natura 2000).
-Εξάλλου, σύμφωνα με την μεταπτυχιακή διατριβή στο Τμήμα Βιολογίας ΑΠΘ της κας Βικτώριας Μεντέλη, τη σχετική με το «Ηλεκτρονικό Εμπόριο Φυτικών Ειδών», περισσότερα από 145 είδη βοτάνων και αρωματικών φυτών της ελληνικής φύσης, δηλαδή το 10% της ενδημικής Ελληνικής Χλωρίδας, διακινείται παράνομα μέσω Διαδικτύου, παρά τον απαγορευτικό νόμο (ν. 3937/2011 ΦΕΚ 60/Α/2011).
-(3) “Η Μυστική Ζωή των Δέντρων” του Peter Wohlleben, εκδ. Πατάκη. Μια εκπληκτική επιστημονική αποκάλυψη του τί συμβαίνει στο δάσος-ένα άγνωστο, ελκυστικό και μυστηριώδες σύμπαν.
