» Στην ιστορία, τον πολιτισμό, τη θρησκεία, τον αθλητισμό, την υγεία και την οικονομία
Δεν ξέρω πόση ικανοποίηση αισθάνονται τα Χανιά μας που φιλοξενούν το Σύνδεσμο Ελαιοκομικών Δήμων Κρήτης (ΣΕΔΗΚ).
Ο ιδρυτής και επιστημονικός σύμβουλος του, δρ Νίκος Μιχελάκης, με το να έχει αφιερώσει τον εαυτό του στην ανάδειξη και προβολή τόσο του πολύτιμου δένδρου της ελιάς όσο και του εξ ίσου πολύτιμου καρπού της, προσφέρει πολλά καθώς κρατεί αμείωτο το ενδιαφέρον μας για την ελιά και το λάδι που εξακολουθεί να έχει σημαντική οικονομική και όχι μόνο σημασία για όλους μας.
Με τα συνεχή δημοσιεύματα, τους διαγωνισμούς, τις εκθέσεις τις βραβεύσεις κ.τ.λ. έχει αναδείξει και εξακολουθεί να αναδεικνύει το ιερό δένδρο και όλα όσα έχουν να κάμουν με την ελιά και το λάδι.
Σήμερα έχω στα χέρια μου την πρόσφατη (ελπίζω όχι τελευταία ) συγγραφή του με τον τίτλο « οι ρίζες της ελιάς». Πρόκειται για ένα βιβλίο μεγάλου σχήματος, 188 σελίδων, με εξαιρετική εικονογράφηση, εξαντλητική βιβλιογραφία και άλλα στοιχεία που το καθιστούν κυριολεκτικά πολύτιμο οδηγό.
Έχουν περάσει πολλά χρόνια από τότε που με έκπληξη διάβασα τη φράση από τον όρκο των νέων της Δρήρου, «και ελαίαν έκαστον φυτεύ(σ)ειν και τεθραμμέναν αποδείξαι» και έχουν περάσει αιώνες από τότε που οι κρητικοί φυτεύουν και περιποιούνται, καλλιεργούν δηλαδή και απολαμβάνουν όσα η ελιά και το λάδι αγγίζουν την ύπαρξή τους
Στο συγκεκριμένο βιβλίο του Μιχελάκη, ξαναζούν η μυθολογία, η παράδοση, η ιστορία, η ίδια η πολυαίωνη ζωή μας. Ένας πλούτος γνώσεων, ένας αληθινός θησαυρός πληροφοριών, όχι μόνο από τη χώρα μας αλλά από όλες εκείνες που έχουν βάλει στη ζωή τους το ιερό δέντρο βρίσκεται συγκεντρωμένος και με εξαιρετικό τρόπο ταξινομημένος στις σελίδες του βιβλίου.
Οι μυθολογικές αναφορές για την ελιά, τα αρχαιολογικά ευρήματα, οι ιστορι-κές μαρτυρίες, η καταγωγή και η εξάπλωση του δένδρου, η ελιά και το λάδι στη διατροφή, στην υγεία, στον αθλητισμό, στις θρησκείες, στο φωτισμό, τον καλλωπισμό, οι τεχνικές της καλλιέργειας, η έκθλιψη του ελαιόκαρπου, οι χρήσεις του ξύλου και των φύλλων της, η εμπορία του λαδιού κ.τ.λ., κ.τ.λ., ευαισθητοποίησαν τον συγγραφέα που έγραψε ένα βιβλίο, άρτιο, χρήσιμο και ευκολοδιάβαστο.
Για να τεκμηριώσει τις απόψεις του παραθέτει αποσπάσματα από κείμενα και μελέτες ειδικών ερευνητών, λογοτεχνών και άλλων.
Παραθέτω ένα μικρό απόσπασμα από κείμενο του ιστοριοδίφη, ποιητή και λογοτέχνη, Δημήτρη Καμπούρογλου που φανερώνει το βαθμό της ιερότητας που αποδίδεται στο δέντρο της Ελιάς από την κλασική εποχή:
«Τ’ ακούτε λοιπόν; Το άγρυπνον μάτι του Θεού θα τιμωρήσει εκείνον που καταστρέφει τα ελαιόδενδρα, κι η Παναγιά θα του κουλάνη το χέρι. Δεν ση- μαίνει τίποτε αν ο Σοφοκλής, που τα λέγει αυτά, είχεν άλλον Θεόν και άλλην Παναγιά. Η Δύναμις, η προστατευτική του ευεργετικού δένδρου και η τιμωρός του κακοποιού, είναι πάντοτε μία και η αυτή…
Ευλογημένος είναι πράγματι εκείνος που φυτεύει ελαιόδενδρα και κατάρα- μένος όποιος τα καταστρέφει. Αυτό διδάσκουν οι αιώνες και θα είναι λυπηρόν πράγμα να αποθάνη κανείς χωρίς να έχη φυτεύση με το χέρι του μια εληά. Κατά τους αρχαίους χρόνους, το να φυτεύση κανείς ένα ελαιόδενδρον, ισοδυναμούσε μα το να ιδρύση ένα ιερόν της Αθηνάς. Αλλά και τώρα πάλιν είναι σαν να κτίση κανείς ένα εκκλησάκι της Παναγιάς.»
Κι ακόμη άλλο ένα σύντομο επίσης απόσπασμα από τον πρόλογο της τέως καθηγήτριας του Γεωπονικού Πανεπιστημίου Αθηνών Άννας Κούρτη:
“ΟΙ ΡΙΖΕΣ ΤΗΣ ΕΛΙΑΣ” είναι ένας θησαυρός γνώσεων για τον αναγνώστη, είτε είναι επιστήμονας, είτε αγρότης, είτε πολίτης. Ένα βιβλίο που δεν πρέπει να λείψει από καμιά βιβλιοθήκη σε ελληνικό σπίτι, δημόσια υπηρεσία και πα-νεπιστήμιο, γιατί παραδίδει στοιχεία και αναλύσεις για ότι έχει σχέση με το δένδρο της ελιάς και τον καρπό του, σύμβολο της Ελλάδας και της Κρήτης.»
Θερμά συγχαρητήρια!
