» Πρωτ. Αντωνίου Κ. Σαπουνάκη
Στην καρδιά της Νέας Χώρας, της δυτικής συνοικίας της πόλης των Χανίων, υψώθηκε µεγαλοπρεπής, πριν από έναν αιώνα, ο ενοριακός ναός των Αγίων Κωνσταντίνου και Ελένης, στολίδι και καύχηµα όλης της περιοχής, σηµείο αναφοράς και στήριγµα για «κοπιώντες και πεφορτισµένους», τον οποίο οι Νεοχωρίτες οικοδόµησαν µε το περίσσευµα της καρδιάς των και από το υστέρηµα της τσέπης των.
Την αξιοµνηµόνευτη ιστορία του Ιερού Ναού όπως εξελίχθηκε στη µακρά διαδροµή των εκατό τόσων χρόνων, έρχεται ο σηµερινός ιερατικός προϊστάµενός του, πρωτοπρεσβύτερος π. Αντώνιος Σαπουνάκης (καταθέτοντας και τα προσωπικά του βιώµατα), να ιστορήσει µε µιαν ιδιαίτερα εντυπωσιακή µονογραφία µε τον τίτλο ‘‘ΤΟ ‘ΜΟΝΑΣΤΗΡΙ’ ΤΗΣ ΚΑΙΝΟΥΡΓΙΑΣ ΧΩΡΑΣ – Ο Ιερός Ναός και η Ενορία των Αγίων Κωνσταντίνου και Ελένης, Νέας Χώρας Χανίων – Συµβολή στην εκατοντάχρονη ιστορική πορεία της ζωής και της δράσης της’’.
Η ογκώδης εργασία του π. Αντωνίου, 430 σελίδων µεγάλου σχήµατος, βασίζεται σε πλούσιο βιβλιογραφικό υλικό, και τεκµηριώνεται µε εικονογράφηση, παραποµπές, πίνακες, καταλόγους, έγγραφα κ.λπ. και εξετάζει από τις τρεις ουσιώδεις πλευρές τον Ιερό Ναό, δηλαδή από ιστορική, αρχιτεκτονική και αγιογραφική.
Έτσι ο αναγνώστης πληροφορείται ταυτόχρονα και για τα ενδιαφέροντα και άγνωστα εν πολλοίς αρχιτεκτονικά και αγιογραφικά στοιχεία των χριστιανικών ναών.
Το βιβλίο διατρέχει ένας ζεστός λόγος και ένας ιερός παλµός και γι’ αυτό διαβάζεται όχι απλώς προς διανοητική, αλλά και για ψυχική ωφέλεια.
Όπως γράφει ο συγγραφέας στον πρόλογο, «Ο Ιερός αυτός Ναός έχει τη δική του ιστορία η οποία συνδέεται άρρηκτα µε την πορεία και την ιστορία της Συνοικίας. Είναι το ιερό σύµβολο της συνοικίας, τόπος και χώρος καταφυγής, κοινωνίας προστασίας και πνευµατικού εφοδιασµού εδώ και µια εκατονταετία».
Τα ψαλµικά, «Κύριε ηγάπησα ευπρέπειαν οίκου σου και τόπον σκηνώµατος δόξης σου» και «ο ζήλος του οίκου σου κατέφαγέ µε» πρέπει να αισθάνθηκαν όλοι όσοι έκαµαν τα πρώτα βήµατα για την απόκτηση ενοριακού ναού. Ο π. Αντώνιος δεν «εφείσθη κόπων» προκειµένου να παρουσιάσει, όλα όσα συνέβησαν από εκείνα τα αξιοµνηµόνευτα χρόνια, ίσαµε τα τωρινά.
Με λεπτοµέρειες, εξαντλητικά µπορώ να πω, ιστορούνται τα αρχικά βήµατα για την απόκτηση ναού από τους ενορίτες. Ο αγώνας, η λαχτάρα, ο θείος ζήλος που οδηγούσε πολλές φορές σε έντονες διαφωνίες, αναγράφονται µε όλα τα στοιχεία.
Το βιβλίο δεν είναι απλή καταγραφή ονοµάτων και γεγονότων. Είναι µια επαινετική – ευχαριστήρια αναφορά για όλους τους διατελέσαντες Ιερείς, Ιεροψάλτες, Επιτρόπους, Συνδροµητές και Συνεργάτες του Ναού για την όποια προσφορά τους.
Εντυπωσιάζει το πλήθος των Νεοχωριτών, ανδρών και γυναικών που εργάστηκαν κατά καιρούς και που έχουν καταχωρηθεί στα διάφορα κεφάλαια του βιβλίου. Έκπληκτος διαβάζει ο αναγνώστης τα ονόµατα όλων όσων αναγράφονται στο κεφάλαιο ‘‘Η Κοινωνική ∆ιακονία του Ιερού Ναού’’ µε τους δώδεκα(!) ‘‘Τοµείς ∆ιακονίας’’, όπως επίσης και εκείνων που ασχολήθηκαν µε την αγιογράφηση του Ιερού Ναού, την ανέγερση και λειτουργία του Πνευµατικού Κέντρου, µε το όνοµα ‘‘Κωνσταντινοπουλειάδα’’, το Συσσίτιο Απόρων, τα διάφορα ‘‘Εργαστήρια’’, την Εξωτερική Ιεραποστολή κ.λπ., κ.λπ. µε δυο λόγια την πλούσια προσφορά υλικής και πνευµατικής τροφής, που φανερώνουν ότι παρά την όποια κρίση, ο ζήλος των παλαιών κατοίκων εξακολουθεί να παραµένει θερµός.
Και είναι άξιος πολλών συγχαρητηρίων ο συγγραφέας, επειδή µε την εργασία του αυτή ανέσυρε από τη λήθη του χρόνου, αξιοµνηµόνευτα γεγονότα τα οποία µε κέντρο τον Ι. Ναό σηµάδεψαν και σηµαδεύουν ολόκληρη τη µεγάλη Ενορία µας…
