Ωσεί παρών τις προάλλες, το βράδυ της προπερασμένης Τετάρτης, 26 Απριλίου, ο “ξεχασμένος” ποιητής Κώστας Κρυστάλλης στο Μουσείο Τυπογραφίας του Γιάννη και της Ελένης Γαρεδάκη, που λειτουργεί και λειτουργείται στο ΒΙΟΠΑ Χανίων, στους πρόποδες της Μαλάξας. Γι’ αυτόν, και το σύνολο έργο του, ποιητικό και πεζό, στον μοναδικό στο είδος του χώρο, η εκδήλωση, που διοργάνωσε ο Ορειβατικός Σύλλογος Χανίων. Και τυπογράφος, (στις εκδόσεις ΦΕΞΗ), βλέπετε, ο εκ Συρράκου της Ηπείρου “ποιητής του βουνού και της στάνης”, ο ποιητής της Πίνδου και της Πεντέλης, που έφυγε χτυπημένος απ’ τη φυματίωση, μόλις στα 26 του χρόνια, για τον Επουράνιο Παρνασσό τον Απρίλη του 1894. Έχοντας προσφέρει πολλά στη νεοελληνική λογοτεχνία, πλην όμως λιγότερα από αυτά που θα είχε προσφέρει αν… “χαμήλωνε” ο σταυραητός, τον έπαιρνε στις “φτερούγες” του και δεν άφηνε να τον “φάει ο κάμπος”.
“Το τραγούδι του Αη Γιώργη” που μου έμαθε η μάνα μου, πριν ακόμα αρχίσω να διαβάζω, “ο γεροβοσκός” του Ζαχαρία Παπαντωνίου, που τον “είδα” πρώτη φορά σ’ ένα αναγνωστικό του Δημοτικού και ο “Σταυραητός” του Κώστα Κρυστάλλη, που τον “συνάντησα” πρώτη φορά ως μαθητής της Γ΄ Γυμνασίου, οι βάσεις της αγάπης μου για την ποίηση. Απ’ τον “Σταυραήτο” οι παρακάτω, οι πρώτοι και οι τελευταίοι του στίχοι: «Από μικρό κι απ’ άφαντο πουλάκι, σταυραητέ μου,/ παίρνεις κορμί με τον καιρό και δύναμη κι αγέρα/ κι απλώνεις πήχες τα φτερά και πιθαμές τα νύχια/ και μεσ’ στα σύγνεφα πετάς, μεσ’ στα βουνά ανεμίζεις·/ φωλιάζεις μεσ’ στα κράκουρα, συχνομιλάς με τ’ άστρα,/ με τη βροντή ερωτεύεσαι κι απιδρομάς και παίζεις/ με τ’ άγρια τ’ αστροπέλεκα και βασιλιά σε κράζουν/ του κάμπου τα πετούμενα και του βουνού οι πετρίτες […] Θέλω ν’ ακούω τα νύχια σου να τα τροχάς στα βραχιά,/ ν’ ακούω την άγρια σου κραυγή τον ίσκιο σου να βλέπω./ Θέλω, μα δεν έχω φτερά, δεν έχω κλαπατάρια,/ και τυραννιέμαι και πονώ και σβήεμαι νύχτα μέρα./ Παρακαλώ σε, σταυραητέ, για χαμηλώσου ολίγο,/ και δος μου τις φτερούγες σου και πάρε με μαζί σου,/ πάρε με απάνω στα βουνά, τι θα με φάει ο κάμπος!»
“Ο ποιητής που τον έφαγε ο κάμπος”… Και αυτό τον τίτλο σκέφτηκα για τις σημερινές Στάσεις, ακούγοντας τη φιλόλογο Γιώτα Παπαδημητράκη ν’ απαγγέλει στην περί ης ο λόγος εκδήλωση, μια εκδήλωση μυσταγωγία, μεταξύ των άλλων και τον “Σταυραετό”. Αν δεν γινόταν στον συγκεκριμένο χώρο… Αν δεν είχε κάνει ήδη κατοχή στο μυαλό μου αυτός που χρησιμοποίησα… Ωσεί παρών ο Ποιητής σε όλη τη διάρκεια της εκδήλωσης. Και στην ξενάγηση που έγινε από την υπεύθυνη του Μουσείου δημοσιογράφο Ελένη Φουντουλάκη. Και στον χαιρετισμό που έκαμε ο πρόεδρος του Ορειβατικού Συλλόγου Χανίων Σταύρος Μπαδογιάννης, που “στάθηκε” ιδιαίτερα στην επίσκεψη των Χανιωτών Ορειβατών στο σπίτι του Ποιητή, στο Συρράκο της Ηπείρου, όπου λειτουργεί ως Μουσείο αλλά και στη “μοναδικότητα” του Μουσείου Τυπογραφίας. Και βέβαια στην εξαιρετική ομιλία της Γιώτας που “διανθιζόταν” με κλασική μουσική από βιολονιστές και φλαουτίστες, μέλη του Ορειβατικού. Εξαρχής μέχρι τέλους. Με παρόντα τον ιδρυτή και εμπνευστή του Μουσείου Γιάννη Γαρεδάκη και ωσεί παρόντες τους πρώην προέδρους του Ορειβατικού Χανίων, τον Αντώνη Πλυμάκη και τον Τάκη Χουλιόπουλο, αλλά και τον παλαίμαχο δημοσιογράφο – τυπογράφο των “Χανιώτικων νέων” Γιώργο Μαρουλοσηφάκη που απέστειλε χαιρετισμό, εκ μέρους (έτσι μου φάνηκε) όλων που εισέπνευσαν τη “μυρωδιά” του αντιμόνιου…
Και… στα πεταχτά
“Καλό μήνα! «Ο Μάιος μας έφτασε εμπρός, βήμα ταχύ».. «Τον πέμπτο μήνα τσ’ άνοιξης προχθές υποδεχθήκαμε/ στεφάνια τση πρωτομαγιάς στα χέρια μας κρατήσαμε», μας λέει στην πρώτη σημερινή μαντινάδα της η Νεκταρία Θεοδωρογλάκη. «Με βιόλες και γαρύφαλλα της έπλεξα στεφάνι,/ τ’ άρωμα τσ’ αγάπης μου, κανένας δεν το φτάνει», μας λέει στη δεύτερη κάνοντας μια… ερωτική παρένθεση. Για να μας μιλήσει για τα καλούδια του μήνα στην τρίτη. «Κεράσια και ροδάκινα ο Μάιος θα φέρει/ και ένα βήμα πιο κοντά τ’ όμορφο καλοκαίρι»…
“Κίνημα φτωχών”, “Βόρεια Λέγκα-Κράμα”, “Τόλμα”, “Ευ-κίνηση”, “Κότες”, “Ελληνικό Λευκό Κίνημα Σημερινής Ιδεολογίας”, “Φιλόνομη Δημεγερσία”, “Πράσινο και μωβ”, “Μαζί”… Μερικά απ’ τα κόμματα που κατεβαίνουν στις εκλογές της 21ης Μαΐου και ζητούν την ψήφο μας. Ο καθείς και ο τίτλος του!
