Λες και έτρεξε ο ιστορικός χρόνος, αµέσως µετά τον θάνατο του Κώστα Σηµίτη, µε την ταχύτητα του φωτός. Έτσι έγινε ταύτιση του ιστορικού µε τον πραγµατικό χρόνο.
Όλοι ήξεραν τώρα και χρόνια το σηµαντικό έργο του Κώστα Σηµίτη, που σηµάδεψε και ανέδειξε την πορεία της Μεταπολίτευσης. Τώρα, αµέσως µετά τον θάνατό του το διακηρύσσουν. Ακολούθησε µε µεθοδικότητα και συνέπεια την προσωπική του πορεία η οποία κορυφώθηκε µε την οκταετή διακυβέρνηση της χώρας. Πέτυχε πολλά και σπουδαία πορευόµενος σε ένα σύνθετο και δύσκολο ελληνικό και παγκόσµιο περιβάλλον. Κατάφερε να αξιοποιήσει τις ικανότητες του µε επιτυχία προς όφελος της χώρας πετυχαίνοντας να συναντηθεί µε την ιστορική συγκυρία.
Με τον θάνατό του ειπώθηκαν αρκετά, πρώτα απ’ όλα για τα επιτεύγµατα µε τα οποία συνέδεσε την πορεία του (µεγάλα έργα υποδοµής, ένταξη της Ελλάδας στην ΟΝΕ και το ευρώ, ένταξη της Κύπρου στην ΕΕ υπό καθεστώς τουρκικού casus belli-ανακόπτοντας έτσι την ανεξέλεγκτη επέκταση της Τουρκίας στην Ανατολική Μεσόγειο, προετοιµασία των Ολυµπιακών Αγώνων του 2004, επέκταση και εκσυγχρονισµός του κοινωνικού κράτους, καθιέρωση ανεξάρτητων αρχών ελέγχου της διοίκησης και προστασίας των ανθρωπίνων δικαιωµάτων). Ταυτόχρονα πρέπει να παραδεχθούµε ότι αν και ήταν Πρόεδρος του ΠΑΣΟΚ δεν ήλεγχε απολύτως τον κοµµατικό οργανισµό και δεν µπορούσε να εφαρµόσει πλήρως το πρόγραµµά του και να κάνει όλες τις δικές του επιλογές.
Προσωπικά ανήκω στην ίδια γενιά µε τον Κώστα Σηµίτη. Είναι αυτή που µεγάλωσε µε τα βιώµατα της Εθνικής Αντίστασης, του Εµφυλίου, του µετεµφυλιακού κράτους, του αγώνα κατά της Χούντας, του αγώνα για τη ∆ηµοκρατία και τη Μεταπολίτευση. Η γενιά µας µπήκε στην αρένα της πολιτικής ως φυσική συνέχεια και συνέπεια αυτών των προσωπικών σκληρών βιωµάτων και ως ανάγκη δηµοκρατικής συµµετοχής για τη διαµόρφωση ενός καλύτερου µέλλοντος για την πατρίδα µας.
Η θητεία µου στο Ελληνικό Κοινοβούλιο (1977-1989 και 1993-2000) µου επέτρεψε να γνωρίσω τον Κώστα Σηµίτη από κοντά, να αντιληφθώ τον χαρακτήρα του και την µεθοδικότητα του.
Τον γνώρισα αµέσως στην πρώτη κοινοβουλευτική µου θητεία το 1977. Από την αρχή µου φάνηκε να έχει ένα ήπιο, σταθερό και λιτό χαρακτήρα. Τον είδα να διαµορφώνει τις απόψεις του µε γνώση και σχέδιο. Αισθάνθηκα φιλία µαζί του.
Ήρθε στα Χανιά ως στέλεχος του ΠΑΣΟΚ επί κυβέρνησης Κωνσταντίνου Καραµανλή και τον υποδέχτηκα στο αεροδρόµιο. Το γεγονός κατέγραψε η υπηρεσία της Ασφάλειας στα Χανιά, όπως κατέθεσε το σχετικό έγγραφο ως Πρωθυπουργός ο Σηµίτης σε µια αντιπαράθεσή του µε τον Κώστα Καραµανλή.
Του οργάνωσα εκδηλώσεις – οµιλίες σε διάφορα µέρη του Αποκόρωνα από την εποχή που ήταν Υπουργός Γεωργίας στην πρώτη κυβέρνηση ΠΑΣΟΚ και µια συνεστίαση πολύ αργότερα στα Χανιά στην οποία παραβρέθηκε και ο Βαγγέλης Βενιζέλος που είχε ενταχθεί στο ΠΑΣΟΚ.
Τον συνάντησα στην κηδεία του σπουδαίου Έλληνα των Γραµµάτων Ιωάννη Κακριδή και του είπα ότι αν διεκδικήσει την ηγεσία του ΠΑΣΟΚ υπάρχει διάθεση από στελέχη και βουλευτές να τον στηρίξουµε.
Μπαίνοντας ένα βράδυ στο εντευκτήριο των βουλευτών τον είδα να κάθεται µόνος του ενώ ήταν γεµάτο από βουλευτές. Ήταν ήρεµος και αξιοπρεπής. Είχε πέσει σε δυσµένεια στο ΠΑΣΟΚ, δεν ήταν Υπουργός πλέον, ούτε και στο Εκτελεστικό Γραφείο. Κάθισα µαζί του και του είπα ότι ορισµένοι, παρά την δύσκολη θέση του, τον αναγνωρίζαµε ως πιθανό µελλοντικό διάδοχο του Ανδρέα Παπανδρέου. Έτσι τον έβλεπαν και πολλά ηγετικά στελέχη ξένων κρατών στο Συµβούλιο της Ευρώπης.
Όταν θα ξεκινούσε η διαδικασία εκλογής πρωθυπουργού από την κοινοβουλευτική οµάδα του ΠΑΣΟΚ, στην αίθουσα της Γερουσίας, τον Γενάρη του 1996 µου είπε και του κράτησα µια θέση δίπλα µου. Έτσι έζησα από πολύ κοντά όλη την διαδικασία. Τον ρώτησα γιατί κρατούσε δύο φακέλους. Μου είπε ότι ο ένας φάκελος έχει τον λόγο του εάν θα εκλεγεί πρωθυπουργός και ο άλλος τον λόγο σε περίπτωση αποτυχίας.
Μετά την πρώτη ψηφοφορία που ήταν αρνητική για αυτόν και οι άνθρωποι του Τσοχατζόπουλου πανηγύριζαν του είπα ότι εντέλει θα κερδίσει την εκλογή και µε ρώτησε που το στηρίζω. Του είπα ότι οι βουλευτές θέλουν να επανεκλεγούν και ξέρουν ότι µόνο αυτός µπορεί να κερδίσει τις εθνικές εκλογές. Τα ίδια του είπε και ο Χρήστος Ροκόφυλλος. Περιορίστηκε να πει µε ένα χαµόγελο: «Σε λίγο θα δούµε». ∆εν φαινόταν να έχει αγωνία. Σε λίγο ανακοινώθηκε η µεγάλη του επιτυχία, έστω µε µικρή διαφορά.
Με κάλεσε µαζί µε άλλους λίγους φίλους στη σύσκεψη που οργάνωσε στο σπίτι του Σουµάκη στον Πειραιά για να οργανωθούµε ενόψει του Συνεδρίου του ΠΑΣΟΚ που θα εξέλεγε τον Πρόεδρο του ΠΑΣΟΚ. Όταν ρώτησε και την δική µου γνώµη του είπα ότι ένας Πρωθυπουργός δεν µπορεί να χάσει την προεδρία. Παρατήρησε ότι χρειάζεται µεγάλη προσπάθεια.
Ως Πρωθυπουργός µε κάλεσε ορισµένες φορές σε συσκέψεις στο σπίτι του στην οδό Αναγνωστοπούλου µε αντικείµενο γενικά πολιτικά θέµατα . Όταν σταµάτησα να πολιτεύοµαι τον συνάντησα µετά το 2004 στην οδό Βασιλίσσης Σοφίας µε την φρουρά του και του είπα ότι ήδη έχει γράψει χρυσές σελίδες στην ελληνική Ιστορία. Οι τελευταίες φορές που τον είδα ήταν τα συνέδρια του ΠΑΣΟΚ.
Θυµάµαι έντονα την επίσκεψη του Πρωθυπουργού Κώστα Σηµίτη στο Παρίσι. Ήταν προσκεκληµένος της Κοινοβουλευτικής Συνέλευσης της ∆υτικοευρωπαϊκής Ένωσης. Μας προσκάλεσε, τους Έλληνες βουλευτές όλων των κοµµάτων που συµµετείχαµε στην Συνέλευση, στο ξενοδοχείο που έµενε, πράγµα που δείχνει τη δηµοκρατικότητα και τη µεθοδικότητά του, για να συζητήσουµε τις ερωτήσεις που ήδη του είχαν υποβάλει οι ευρωπαίοι βουλευτές, για να απαντήσει ενώπιον της Συνέλευσης. Προεισαγωγικά µας ανέφερε την πολιτική κατάσταση της Γαλλίας όπου είχα το θάρρος να του πω ότι ο Ζοσπέν έχασε τις εκλογές γιατί τις έκανε πριν την ώρα τους ακολουθώντας το παράδειγµα του Σηµίτη, «Άρα κύριε Πρόεδρε τον πήρατε στο λαιµό σας» του είπα. Κατά τη διάρκεια των απαντήσεων του στη Συνέλευση µε κάλεσε ο Ισπανός Πρόεδρος της Συνελεύσεως και µου είπε ότι αυτός είναι ένας δυνατός Πρωθυπουργός στην Ευρώπη και ότι στην Ισπανία δεν έχουν τόσο δυνατούς πολιτικούς. Απαντούσε στους Γάλλους στα γαλλικά, στους Άγγλους στα αγγλικά, στους Γερµανούς στα γερµανικά, ξέροντας βέβαια το τι έλεγε.
Για τα τοπικά µας θέµατα στη διάρκεια της δικής του διακυβέρνησης µεταξύ των άλλων ολοκληρώθηκε το Νοσοκοµείο Χανίων και προχώρησε η τότε επέκταση του αεροδροµίου. Χαρακτηριστική πρέπει να πω ότι ήταν η απόφαση που πήρε ο Κώστας Σηµίτης µετά από δική µου παρέµβαση για το όνοµα του Αεροδροµίου Χανίων ‘‘Ιωάννης ∆ασκαλογιάννης’’. Ο αρµόδιος τότε Υπουργός Μαντέλης δεχόταν πολλές πιέσεις για να δοθεί στο αεροδρόµιο όνοµα άλλου ιστορικού προσώπου. Προσωπικά ασχολήθηκα ύστερα από πρόσκληση της Ένωσης Σφακιανών Χανίων συµφωνώντας απόλυτα µαζί τους για το όνοµα Ιωάννης ∆ασκαλογιάννης. Η Ένωση Σφακιανών µε ευχαρίστησε αναγνωρίζοντας την προσφορά µου µε µία θερµή επιστολή. Επί Σηµίτη εξάλλου δηµιουργήθηκε και ιδρύθηκε µε την έµπνευση του Ειρηναίου Γαλανάκη και την συµµετοχή των 4 βουλευτών του Νοµού το Εθνικό Ίδρυµα Ερευνών και Μελετών Ελευθέριος Βενιζέλος ενώ επιπλέον παραχωρήθηκε σε αυτό από το Ελληνικό ∆ηµόσιο η ιστορική πατρική οικία του Ελευθερίου Βενιζέλου στη Χαλέπα. Η οικία αγοράστηκε επί Υπουργίας Νίκου Χριστοδουλάκη.
Ο Κώστας Σηµίτης ήταν ο καταλληλότερος να διαχειριστεί όταν ανέλαβε Πρωθυπουργός τη νέα εποχή για τον εκσυγχρονισµό και την πρόοδο της Ελλάδας, που έπρεπε να γίνει ισχυρή και να πλησιάσει περισσότερο τις άλλες ευρωπαϊκές χώρες.
Ο αγώνας για την πρόοδο, τον εκσυγχρονισµό και την κοινωνική δικαιοσύνη είναι δύσκολος αλλά µας κρατά στην απαραίτητη επαφή µε το φως, την ελπίδα και την αισιοδοξία.
Το όνοµα του Κώστα Σηµίτη έχει ήδη χαραχθεί στον γρανίτη της ελληνικής Ιστορίας. Το έργο του θα εκτιµηθεί στο µέλλον πολύ περισσότερο.
*Ο Σήφης Μιχελογιάννης είναι
π. βουλευτής Χανίων