Ο κυκλικός ρυθμός της φύσης μας χάρισε επίγνωση. Η αντιστοίχιση του «τι» με το «πότε» για πρώτη φορά χρονολογεί σειριακά τα γεγονότα. Η επανάληψη και ο κύκλος γίνονται συνώνυμα της τάξης. Έτος στα Ιταλικά λέγεται anno από το Λατινικό anulus «κύκλος». Στα Ελληνικά οι λέξεις κορώνα-χώρος-Κρόνος-χρόνος περιλαμβάνουν όλες την ιδέα του κύκλου. Ακόμα και το ρολόι είναι κυκλικό. Στον σημερινό ετήσιο κύκλο παραμένουν απομεινάρια του Αιγυπτιακού ημερολογίου των 12 μηνών και 360 ημερών, και τoυ Βαβυλωνιακού εξηνταδικού συστήματος.
Χάρη στο ημερολόγιο μπορούν να διαχειρίζονται τα «τι» και τα «πότε». Ρυθμίζοντας αιτίες και αποτελέσματα ο άνθρωπος τακτοποιεί σε πρώτο πρόσωπο τον κόσμο. Μία κατάσταση είναι τώρα «προβλεπόμενη», δηλαδή και «βλέπω πριν συμβεί» και «τώρα είναι κατάλληλο για το εξής». Η εμπειρία γίνετε ισχύς επειδή όσους περισσότερους κύκλους έζησα, τόσο καλύτερα προβλέπω τον επόμενο επαναλαμβανόμενο γεγονός . Η κοινωνία πια βασίζεται στη γνώση εφόσον το χέρι υποτάσσεται στον νου. Παρόν και μέλλον είναι απλά μία διαφορετική εμφάνιση του παρελθόντος, αιώνια επανάληψη του γνωστού.
Ο κυκλικός χρόνος είναι επίκεντρο της φιλοσοφίας του «αιώνιου γυρισμού» του Φρίντιριχ Νίτσε που γράφει:
“…Η αιώνια κλεψύδρα της ζωής θα ξαναγυρίζει ακατάπαυστα, κι εσύ μαζί της…έχεις ζήσει κάποια θαυμαστή στιγμή… ; » (1)
Με αυτό τον τρόπο καταπολεμείται η εσχατολογική υπέρβαση της ζωής ως σωτηρία στο τέλος του χρόνου. Το νόημα της ζωής είναι εδώ στο αιώνιο τώρα.
Μαγεμένος από τον Νίτσε γράφει ο Νίκος Καζαντζάκης:
“…Ύστερα από χιλιάδες αιώνες ένας άνθρωπος σαν και μένα, εγώ ο ίδιος, θα σταθώ πάλι στο βράχο τούτον τον ίδιο και θα ξαναβρώ την ίδια ιδέα…κι η πιο ασήμαντη πράξη παίρνει ανυπολόγιστη πια σημασία…..» (2)
Ερωτήσεις αρμονικής συμβουλευτικής:
1η Παρατηρώ ότι οι ενέργειές μου πλάθουν κάθε Δευτέρα ίδια με την προηγούμενη;
2η Παρατηρώ ότι η παραμικρή αλλαγή μού δημιουργεί αναστάτωση;
3η Μπορώ να πλάσω μία καινούργια πραγματικότητα ρυθμίζοντας το «τι» και το «πότε», δηλαδή αιτίες και αποτελέσματα;
Συμπέρασμα
• Η σκοτεινή πλευρά του κυκλικού χρόνου είναι η δυσκολία του να βγούμε από τις συνήθειες μας.
• Η λαμπερή πλευρά του είναι η δυνατότητα να προγραμματίσουμε τις πράξεις μας εν όψη της επόμενης Δευτέρας, που το μόνο σίγουρο είναι ότι θα επαναλαμβάνεται.
Μας μιλούν ο Νίτσε και ο Καζαντζάκης :
Ας ζήσουμε κάποια θαυμαστή στιγμή ώστε να πάρει κ η πιο ασήμαντη πράξη ανυπολόγιστη πια σημασία! (1)-(2)
(1) «Η Χαρούμενη Επιστήμη» – Αφορισμός 341, Φρίντιριχ Νίτσε
(2) «Αναφορά στον Γκρέκο» – Νίκος Καζαντζάκης
*O Tiziano Calabrese είναι σύμβουλος Αρμονικής Σκέψης
e-mail: ask@tizianocalabrese.com
Facebook: “Αρμονική Σκέψη”
