Ο λαϊκισμός, όπως πάντα

Ο λαϊκισμός της ριζοσπαστικής(!) αριστεράς (ΣΥΡΙΖΑ) που, με τους ΑΝΕΛ, μοιράζει εδώ κι εκεί όνειρα (διορισμοί, μερίσματα φτώχειας, μη περικοπή συντάξεων, αντίμετρα κ.ά.), αλλά και φρούδες ελπίδες (δίκαιη ανάπτυξη, όχι πώληση μνημείων, έξοδος από τα μνημόνια(!), λύση του Σκοπιανού κ.λπ.) μπορεί να της εξασφαλίσει στήριξη για λίγο καιρό ακόμη. Μπορεί όμως και να την οδηγήσει σε μια περαιτέρω πτώση. Ηδη όλες οι δημοσκοπήσεις εδώ και πολύ καιρό δείχνουν μια ανεπίστροφη κατάσταση στην οποία η αριστερά φαίνεται να χάνει σχεδόν πάντα μεγάλες ποσοστιαίες εκλογικές μονάδες.
ΣΙΓΟΥΡΑ η πολιτική δεν είναι εύκολη υπόθεση. Μάλιστα η διαχείριση μιας τόσο δύσκολης περίπτωσης, όπως η “πτωχευμένη” χώρα μας, θα απαιτούσε μιας άλλης μορφής διακυβέρνησή της. Μιας κυβέρνησης, δηλαδή, στην οποία θα συμμετείχαν, ασχέτως κομματικής τους προέλευσης, κορυφαίες προσωπικότητες των οποίων αποκλειστικό έργο θα ήταν η επαναφορά της εμπιστοσύνης στη χώρα (βλέπουμε τι γίνεται κάθε μέρα στο Χρηματιστήριο). Αυτό θα εξασφάλιζε επίσης μια σταθερή πολιτική γραμμή, λιγότερο δημόσιο-γραφειοκρατία και αξιοποίηση όλων των δυνάμεων της κοινωνίας, για μια υγιή και ομαλή έξοδο και ανάπτυξη.
ΑΛΛΑ, αλλού το όνειρο κι αλλού το… κόμμα!