Η έμφαση στο σκίτσο μου είναι η τελευταία λέξη με Κρητική διατύπωση, «οι άνθρωποι τζη». Οι δικοί της δηλαδή άνθρωποι, τα σπλάχνα της.
Αυτοί που εργάστηκαν για την τράπεζα και την ανάδειξαν στις πρώτες της Ευρώπης, με ιστορία αντάξια της Εθνικής μας ιστορίας. Οι άνθρωποι που στάθηκαν όρθιοι στην κατοχή βοηθώντας ποικιλοτρόπως τον υποσιτισμένο κοσμάκη, της τότε εποχής, που πέθαινε από την πείνα δίπλα στους κάδους των απορριμμάτων. Οι άνθρωποι που έσωσαν και διαφύλαξαν την περιουσία της τράπεζας. Οι άνθρωποι που επένδυσαν και το τελευταίο τους υστέρημα στις κατά καιρούς αυξήσεις των μετοχικών της κεφαλαίων, για να τους το φάνε μετά οι επιτήδειοι των κουρεμάτων και των reverse split . Τέλος οι άνθρωποι που ανάλωσαν τα καλύτερα χρόνια της ζωής τους στη «μεγάλη τους φίλη» την τράπεζα, η οποία εκτιμώντας τα παραπάνω και άλλα πολλά, υπέγραψε με τους εκπροσώπους των εργαζομένων, πριν 70 χρόνια, τη «συμφωνία κυρίων» του ΛΕΠΕΤΕ και δεν μπορεί να την αμαυρώσει κανείςι. Ο ΛΕΠΕΤΕ είναι ιστορία και δεν μπορούν « αρχιερείς, γραμματείς και Πιλάτοι» να τη σβήσουν ή να τη γυρίσουν πίσω !
Ο ΛΕΠΕΤΕ, η Εθνική και «οι άνθρωποι τζη»
3 Comments
Αφήστε ένα σχόλιο
Εντός εκτός και επί τα αυτά
Μικρές αγγελίες
Μόνιμες στήλες
Πραγματικά μας καταδικάζουν σε αργό θάνατο,μας τα πήραν όλα!Υπάρχει κάποιος σοβαρός άνθρωπος που μπορεί ν ασχοληθεί σοβαρά με το θέμα αυτό?
Ο πατέρας μου που δούλευε στην Τράπεζα επί κατοχής μου έλεγε ότι τους μοίραζε και τρόφιμα. Αυτοί ήταν τότε οι διοικητές της και όχι σαν τους σημερινούς που κοιτάνε τι θα αρπάξουν.
Ο πατέρας μου που δούλευε στην Τράπεζα στην κατοχή μου έλεγε ότι τους μοίραζαν ακόμη και τρόφιμα, όχι σαν τους σημερινούς διοικητές που κοιτάνε τι θα αρπάξουν