Πρωί πρωί, με τη δροσιά της βροχής. Κι όμως ο Λιοτρόπης, ο Θεριστής, ο Κληδονάτος Ιούνης εισέβαλε στον χρόνο μας σήμερα!
Κι αφού σηματοδοτεί το καλοκαίρι, τον προτιμώ ιδιαίτερα…
Ανοίγω λοιπόν το αλμανάκι μου, για να… αναγγείλω ότι κομίζει φορτισμένος με τις επετείους, τις γιορτές, τις ιστορικές του αναφορές. Σφύζουν οι μέρες του πολύ ενδιαφέροντα πράγματα, εκτός από την Παγκόσμια Ημέρα των Γονιών, σήμερα, κι ας αφήσουμε τη νοσταλγία για τον ωραίο ποιητή Ναζίμ Χικμέτ και την Κάκια Αναλυτή, που έφυγαν την τρίτη μέρα του.
Ημέρα περιβάλλοντος έπεται, κι ο Λόρκα βλέπει το φως του κόσμου στην Ανδαλουσία, ενώ ο Άντονι Κουίν, ο θρυλικός Ζορμπάς αναχωρεί από τα εγκόσμια… Η Σμυρνιά γιαγιά Φιλιώ Χαϊδεμένου κλείνει τα ματάκια της, με όσα είδαν στον ξεριζωμό, ο Ντίνος Ηλιόπουλος υστερεί την Τέχνη με το φευγιό του κι η ακαταμάχητη Μαλβίνα τ’ αφήνει όλα, μα όλα, για πάντα, στα πενήντα της χρόνια!
Παγκόσμια Ημέρα Ωκεανών θαυμάστε τους, αλλά μην τους… διασχίσετε, αποκαλυφτείτε στο Δίστομο της πατρίδας, που ματώνει…
Ο εθνεγέρτης μας Ρήγας στα 1798 κλείνει τους οραματικούς οφθαλμούς του, και μια Αννούλα, η Άννα η Φρανκ ποτίζει την υφήλιο μ’ ένα ημερολόγιο…
“Ένα μικρό ιερατικό”, των Εβραίων. Τονίζεται η Άρνηση στην Παιδική Εργασία, τι εκμετάλλευση κι αυτή, τι βαρβαρότητα, κι η Πατρίδα στα μέσα του Μήνα επιφυλάσσει την ακρόασή της στις Μελωδίες του Μάνου Χατζηδάκι. Μας τις άφησε, μαζί με την υψηλή του διανόηση!
Ο Σικελιανός φεύγει επίσης, για να ταφεί στους Δελφούς, ύστατη επιθυμία του!
Και, και, “ο Βιολιστής στη στέγη” τι έργο, κατεβαίνει από το “Γκερσουΐν” ύστερα από 241(!) παραστάσεις.
Ο Άρης Βελουχιώτης φεύγει το 45 κι η Νήσος, η Λεβεντογέννα, υποκλίνεται με βούρκωμα και σέμνωμα και Τιμή, στον μαρτυρικό θάνατο του Δασκαλογιάννη!
Εγκαινιάζεται το Μουσείο της Ακρόπολης, η Μουσική γιορτάζει κι οι μελωδίες είναι εδώ, ο Ανδρέας Παπανδρέου χαρισματικός ηγέτης, τερματίζει τον πολιτικό του βίο, και βιολογικό βεβαίως, κι ο Χαρίλαος Φλωράκης, αργότερα, κόβει το νήμα των αγώνων του. Ο Μανώλης Αναγνωστάκης αφήνει κενό και θλίψη, όπως κι η πονεμένη αγωνίστρια και μάνα Άννα Αχμάτοβα (είχα την τιμή να απαγγείλω ποίησή της στο 5ο Ποιητικό γεγονός στα Χανιά με τον αείμνηστο Δ. Κακαβελάκη).
Η όμορφη στιχουργός Ιφιγένεια Γιαννοπούλου, φεύγει νέα, μα τόσο νέα, για να κοιμηθεί στου φεγγαριού την αγκαλιά, τα ναρκωτικά πολεμούνται δικαίως, έντονα όπως και τα βασανιστήρια, φρικτό φαινόμενο βαρβαρότητας από άνθρωπο σε άνθρωπο κι οι φίλοι της διανόησης ανάβουν κεράκι στο ξόδι του Μήτσου Ευθυμιάδη. Η Κάθριν Χέμπορν, πάλαι ποτέ ντίβα του σινεμά, πέρασε στην ιστορία, και τέλος, κλείνοντας την 30η μέρα του ο θεριστής -χρονολογία δεν λέμε- γεννιέται ένα τρομερό κορίτσι του στίχου, που δεν χρειάστηκε να… κυνηγήσει το Μέλος. Εκείνο “κυνήγησε” τον στίχο της Λίνας Νικολακοπούλου και του Μίκη, ακόμη, το μέλος!
Καλό μήνα Ιούνη, Λιοτρόπη, θεριστή!
