«Πάνω από μισό αιώνα τώρα ο αγαπητός μας κ. Βασίλης Χαρωνίτης στηρίζει την εκπαίδευση, τη παράδοση και τον πολιτισμό. Με τη συνεχή παρουσία και σημαντική προσφορά του στα κοινά της πόλης και φυσικά με τα θαυμάσια βιβλία του! Τι να πρωτοθυμηθεί κανείς; Τα παιδικά του ποιήματα που ξεκινούν απ’ τις «ΧΑΡΟΥΜΕΝΕΣ ΣΤΡΟΦΕΣ» του 1960, τις «ΔΡΟΣΟΣΤΑΛΙΔΕΣ», τα «ΤΙΤΙΒΙΣΜΑΤΑ», το «ΚΑΛΗΜΕΡΑ ΣΤΗΝ ΑΝΟΙΞΗ» που διδάσκουν, γαληνεύουν και σε κάνουν ξανά παιδί; Τις μελέτες και τις διατριβές για θέματα εκπαιδευτικά, ψυχολογίας κι αγωγής; Τα ιστορικά του μυθιστορήματα, όπως το συγκινητικό «ΟΛΑ ΓΙΑ ΤΗ ΛΕΥΤΕΡΙΑ»; Ή το ανεκτίμητης πνευματικής αξίας, ιστορικό-λαογραφικό «Η ΚΡΗΤΗ ΤΩΝ ΘΡΥΛΩΝ» που σε συναρπάζει και σε ταξιδεύει σε χρόνους περασμένους; Τι να πρωτοθαυμάσει κανείς στο πολύχρονο, συγγραφικό του έργο; Τη συνέπεια και την αμεροληψία του; Τη γραφή, τη γλαφυρή και φιλική συνάμα, που σε κρατά κοντά της; Την ποικιλία θεμάτων και την απόλυτα τεκμηριωμένη επιχειρηματολογία του; Το χάρισμα που γενναιόδωρα του δόθηκε απ’ τη φύση; Ή τελικά, τη δύναμη του δημιουργού, που άντεξε τόσες δεκαετίες, όρθιος στις επάλξεις του Πολιτισμού;»
Αυτά κι άλλα πολλά είχα γράψει πριν μερικά χρόνια, κι ενώ η δημιουργία συνεχιζόταν είχα τη χαρά να μελετήσω κι άλλα πνευματικά παιδιά του, σχετικά με την αρχαιότητα, όπως το «ΓΙΑ ΕΝΑ ΚΛΑΔΙ ΕΛΙΑΣ» ή το θαυμαστό «ΖΕΙ Ο ΒΑΣΙΛΙΑΣ ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΣ;» Να μην παραλείψω και τα θρησκευτικά-λαογραφικά, όπως το «ΘΡΥΛΟΙ ΚΑΙ ΠΑΡΑΔΟΣΕΙΣ ΓΙΑ ΤΗΝ ΜΕΓΑΛΟΒΔΟΜΑΔΑ ΚΑΙ ΤΗ ΛΑΜΠΡΗ» και το «ΑΠΟ ΤΗ ΓΕΝΝΑ ΤΟΥ ΧΡΙΣΤΟΥ ΩΣ ΤΗΝ ΑΝΑΣΤΑΣΗ ΤΟΥ». Και βεβαίως τα δυο -κατά κάποιο τρόπο «αυτοβιογραφικά»- το «ΧΑΡΩΝΙΤΗΔΕΣ» και το «ΤΑ ΣΑΡΧΙΑΝΑ» που μας μυούν στον κόσμο των παιδικών του χρόνων και κάνουν πιο οικεία και σεβαστή τη σεμνή μορφή του.
Τον αγαπητό μας κ. Βασίλη Χαρωνίτη είχα τη τύχη να γνωρίσω στην αρχή της δικής μου, ερασιτεχνικής ενασχόλησης με τα Γράμματα, και με το να εκφράζει δημόσια τον καλό του λόγο για κάθε καινούργιο πόνημά μου, μου έδωσε ώθηση και φτερά να πετάξω…
Τον ευχαριστώ γι’ αυτό!
Και να πω πώς δεν ήμουν η μόνη που τον είχα συμπαραστάτη στο δύσκολο δρόμο μου της συγγραφής, καθώς πλήθος πρωτόπειροι Χανιώτες δημιουργοί έβαλαν τα δυνατά τους και προχώρησαν -δημιουργώντας στη πόλη μια νέα γενιά πνευματικών ανθρώπων- χάρη στα καλά σχόλια, στην αποδοχή του έργου τους, και στο ενδιαφέρον που έδειξαν γι’ αυτούς ο βετεράνοι μας!
Και τώρα, είκοσι χρόνια μετά, με το συγγραφικό έργο του κ. Βασίλη ν’ αριθμεί 21 εκδόσεις, με χαρά πήρα στα χέρια μου πριν μερικές ημέρες άλλο ένα εξαιρετικό έργο του, το «ΜΕ ΤΟΝ ΕΡΜΗ ΚΑΙ ΤΗΝ ΑΚΑΛΗ» το οποίο εξέδωσαν τα «Χανιώτικα νέα» και μας μιλά για την…άγνωστη Μινωική Κρήτη!
Το διάβασα, το χάρηκα, είναι σύντομο, ευκολοδιάβαστο, πλήρως κατατοπιστικό και πρέπει να παραδεχτώ πως παρά την πολύχρονη ενασχόλησή μου με το γράψιμο, για πολλά που αφορούν την ιστορία του τόπου μας -κυρίως για τον λαμπρό, Μινωικό Πολιτισμό του- είχα μπόλικα κενά γνώσης ή και παντελή άγνοια.
Δεν ήξερα, ας πούμε, πως η Μινωική πόλη Τάρρα, βρισκόταν πολύ κοντά μας, στην άκρη του Φαραγγιού της Σαμαριάς κι έχει κι αυτή λαμπρή ιστορία με δικό της νόμισμα, που απ’ την μια πλευρά είχε κεφαλή κρητικού αιγάγρου και βέλος, και από την άλλη μια μέλισσα και την επιγραφή «ΤΑΡ». Πλούσια σε αγαθά πόλη, που στα χρόνια των Δωριέων ξεχώριζε και σαν θρησκευτικό κέντρο αφιερωμένο στον θεό Απόλλωνα, στον ναό του οποίου -που πιθανότατα να ήταν και μαντείο- προσερχόταν πλήθος προσκυνητές ή άτομα που χρειαζόταν εξαγνισμό, συμβουλές ή καθοδήγηση.
Ούτε και γνώριζα πως το περίφημο κόσμημα «οι χρυσές μέλισσες», βρέθηκε κοντά στη Κνωσσό, στον λεγόμενο «Χρυσόλακκο» μαζί με άλλα πολύτιμα κτερίσματα. Πιθανότατα στην τοποθεσία να ήταν αρχαίο νεκροταφείο, μα ο θρύλος ήθελε τον κρυμμένο κάτω απ’ τη γη θησαυρό να έχει φύλακα, ο οποίος κάθε φεγγαρόλουστη βραδιά τον έφερνε στην επιφάνεια, τον άπλωνε κι έτσι που γυάλιζε και λαμποκοπούσε έκανε τη νύχτα μέρα…
Τον μυθικό, χάλκινο γίγαντα -κομιστή των νόμων και προστάτη της Κρήτης- τον Τάλω, τον είχα ακουστά, χωρίς να ξέρω πολλές λεπτομέρειες για το ποιος και με ποιο τρόπο -τάζοντάς του αθανασία!- προκάλεσε το θάνατό του…
Επειδή έχω επισκεφτεί την αρχαία Ελεύθερνα, γνώριζα τη περιπέτεια της πριγκίπισσας Φρονίμης, θυγατέρας του βασιλιά Ετέαρχου! Μιας… «Χιονάτης» των Μινωικών χρόνων που είχε την ατυχία να έχει… κακή μητριά!
Βρίσκεται κι αυτή στις σελίδες 31-32, έχει μεγάλο ενδιαφέρον κι αξίζει να τη διαβάσετε.
Όπως και τις υπόλοιπες, άκρως ενημερωτικές ιστορίες του βιβλίου!
Καλά να είστε κ. Βασίλη να δημιουργείτε και να μοιράζεστε!!
Και στο άλλο με το καλό!
