Ο Λούκυ Λουκ και οι Ντάλτον στα Χανιά

Κύριε διευθυντά,
ολοένα και περισσότερο αυτή η πόλη θυμίζει κόμικς από το Φαρ Ουέστ. Καθένας κάνει ό,τι θέλει και δεν φοβάται και κανέναν.
Οι ταβερνιάρηδες απλώνουν τραπεζοκαθίσματα και κλείνουν πεζοδρόμια και πλατείες, οι άλλοι παρκάρουν όπου βολεύει, οι παρά-άλλοι με αντικλείδια λειτουργούν παράνομα τις καντίνες του Δήμου.
Μιά ωραία ατμόσφαιρα.
Τα εξάσφαιρα προς το παρόν είναι μόνο για απειλή αν κάποιος τολμήσει και διαμαρτυρηθεί.
Υπάρχει και ένα Δημοτικό Συμβούλιο που θυμίζει σαλούν. Ο πιανίστας παίζει αδιάφορα ενώ τριγύρω Συμπολίτευση και Αντιπολίτευση διαπληκτίζονται σε λίγο θα παίζουν μπουνιές.
Εδώ είμαστε! Δήμος και Δημοτικό συμβούλιο Χανίων.
Κάπου όμως υπήρχε και ένας Λούκυ Λούκ. Προσπαθούσε να πάρει διοικητικά μέτρα, να επιβάλει κάποιους κανόνες. Αλλά παρέμενε μοναχικός και μόνος καβαλάρης.Παραιτήθηκε σταδιακά από αρμοδιότητες μην βρίσκοντας υποστήριξη από πουθενά.
Κάπου τριγύρω περιφέρεται άβουλος και αμέτοχος ένας δήμαρχος. Οι ελπίδες παραμένουν για ανασυγκρότηση του Δήμου όταν και αν βεβαίως αυτός αναλάβει κάποτε καθήκοντα…
Θόδωρος Παγιαυλάς