» Ο Μάνος Τσιτσιριδάκης, μέλος του Πανελληνίου Συνδέσμου Τυφλών, περιγράφει την εμπειρία της καραντίνας στο ομοσπονδιακό κρατίδιο της Βάδης-Βυρτεμβέργης
Την εμπειρία του από τη Γερμανία εν μέσω της πανδημίας μεταφέρει στα “Χ.Ν.” ο Χανιώτης νομικός και μέλος του Πανελληνίου Συνδέσμου Τυφλών Μάνος Τσιτσιριδάκης ο οποίος βρίσκεται για Διδακτορικό στο πανεπιστήμιο της Konstanz στο ομοσπονδιακό κρατίδιο της Βάδης-Βυρτεμβέργης μέσω Υποτροφίας από την Ευρωπαϊκή Eνωση.
Αυτό το διάστημα στην Γερμανία καταγράφεται ελαφρά μείωση των κρουσμάτων και τα καταστήματα άνοιξαν υπό προϋποθέσεις.
Για τις συνθήκες που επικρατούν και την καθημερινή ζωή της χώρας, ο ίδιος αναφέρει στα “Χανιώτικα νέα” ότι: «δεν υπάρχει ο υπέρμετρος περιορισμός όσον αφορά τις μετακινήσεις (μέσω sms και έντυπες βεβαιώσεις) απλώς υπάρχουν οι περιορισμοί να μη συσσωρεύονται άτομα σε κλειστούς χώρους και για όσους συναθροίζονται να βρίσκονται σε 2 m απόσταση. Δύο άτομα μπορούν να κυκλοφορούν μαζί. Μέχρι και τη Δευτέρα ήταν κλειστά όλα τα καταστήματα εκτός από φαρμακεία και σουπερμάρκετ. Στα σουπερμάρκετ υπήρχε περιορισμός εισόδου. Μόνο ένα άτομο έμπαινε στο σουπερμάρκετ με απόσταση 2 m ο ένας από τον άλλον. Ωστόσο αυτό δεν τηρείται πάντα…».
Όπως μας λέει, «στα κρατίδια της Βάδης Βυρτεμβέργης της Βαυαρίας ψηφίστηκε Νόμος που θα ισχύει από τη Δευτέρα και κάθε πολίτης πρέπει να φοράει υποχρεωτικά μάσκα σε κάθε έξοδό του από το σπίτι. Το Μύνστερ αποφάσισε να ισχύσει το ίδιο μέτρο αλλά συζητιέται μήπως επεκταθεί και σε όλη τη Γερμανία».
Σχετικά με το πώς αντιμετωπίζουν την πανδημία οι Γερμανοί πολίτες επισημαίνει ότι «από τη μία υπάρχει κόσμος που φοβάται για τους ανθρώπους που είναι μεγάλοι σε ηλικία και προφυλάσσονται, από την άλλη υπάρχουν αρκετοί οι οποίοι αμφισβητούν την κατάσταση».
«ΑΚΟΜΑ ΜΑΘΑΙΝΩ…»
Όσο για το πώς περνά αυτό το διάστημα εν μέσω καραντίνας; «Ασχολούμαι με τη γεωγραφία και την ιστορία της Γερμανίας, μαθαίνω να χρησιμοποιώ τις εφαρμογές για το τρένο που γράφει τα δρομολόγια, τους προορισμούς, διαβάζω πράγματα για τις πόλεις τους, μαθαίνω να να διαπιστώνω πού βρίσκεται το καθετί, πώς χωρίζεται νομικά, που βρίσκονται τα ανώτατα δικαστήρια, το κοινοβούλιο…
Μαθαίνω σε ποιες πόλεις έχει νομικές σχολές και γενικά εκμεταλλεύομαι το διάστημα που πάει “χαμένο” ώστε να προετοιμαστώ για το επόμενο στάδιο και να γνωρίσω μία χώρα που μπορεί να μου χρειαστεί αν προκύψει να φτιάξω τη ζωή μου εδώ. Επειδή τα βλέπω λίγο δύσκολα στην Ελλάδα μετά τον κορωνοϊό, προσανατολίζομαι για μια εναλλακτική λύση».
Ο ΜΟΝΑΔΙΚΟΣ ΤΥΦΛΟΣ ΦΟΙΤΗΤΗΣ
Η πανεπιστημιούπολη της Konstanz (βρίσκεται στη νοτιοδυτική γωνία της Γερμανίας στα σύνορα με την Ελβετία) έκλεισε λόγω της πανδημίας από τον Μάρτιο κι έτσι ο Χανιώτης νομικός αποφάσισε να μετακινηθεί σε συγγενείς στο Krefeld (βορειοδυτικά του Ντίσελντορφ). Για να φτάσει στον προορισμό του όπως μας είπε, χρειάστηκε να πάρει τρία τρένα και να αλλάξει τρία κρατίδια.
Τον ρωτάμε εάν δυσκολεύτηκε λόγω της τυφλότητας με τις μετακινήσεις και μας απάντησε: «είναι εύκολα όλα εδώ. Εχουν περάσει στα φανάρια και στα πεζοδρόμια ηχητικά σήματα. Οι άνθρωποι είναι αρκετά εξυπηρετικοί.
Στο Πανεπιστήμιο βρίσκεται μια καταπληκτική, εξαώροφη βιβλιοθήκη με 2 εκατομμύρια βιβλία, προσβάσιμα σε όλους, με φοβερές υποδομές, σκάνερ και εκτυπωτές για τους φοιτητές. Πολλά κτήρια είναι συνδεδεμένα μεταξύ τους και έχουν υποδομές για άτομα με αναπηρία. Μάλιστα στο Πανεπιστήμιο της Konstanz, μου είπαν ότι δεν είχαν άλλο τυφλό φοιτητή και ότι υπήρχαν περιπτώσεις μειωμένης όρασης αλλά τυφλός κανείς. Στην αρχή υπήρχε κάποια διστακτικότητα όμως όλα τα προβλήματα ξεπεράστηκαν από την πρώτη βδομάδα.
Το πανεπιστήμιο διαθέτει εντός, παιδικό σταθμό και χώρο για να θηλάζουν οι μητέρες τα παιδιά τους, πράγματα αδιανόητα ίσως για την Ελλάδα. Παιδικό σταθμό έχει και το ΕΚΠΑ αλλά είναι αρκετά μακριά από τις εγκαταστάσεις που είναι διασκορπισμένες.
Ακόμη το πανεπιστήμιο διαθέτει ένα διώροφο εστιατόριο που το μεσημέρι την ώρα του φαγητού κάποιος παίζει πιάνο για να συνοδεύει τους υπόλοιπους που τρώνε! Το άλλο που έχω διαπιστώσει όσο βρίσκομαι εδώ είναι πως μπορεί ένα πανεπιστήμιο να διδάξει επιστήμη αλλά και μπορεί να ασκεί κάποιο είδος επιχειρηματικότητας…
Επίσης εδώ τα πανεπιστήμια βρίσκουν τα ιδιαίτερά σου χαρακτηριστικά και προσπαθούν να τα αξιοποιήσουν που είναι σημαντικό αυτό».
Όσον αφορά την έρευνα του, ο Μάνος εξηγεί στα “Χανιώτικα νέα” πως: «σκοπός μου είναι να μελετήσω συγκριτικά το Ελληνικό Συνταγματικό Δίκαιο με το Γερμανικό και συγκεκριμένα να συγκρίνω την νομοθετική διαδικασία μεταξύ των δύο χωρών». Ο τίτλος της Διδακτορικής του εργασίας είναι: «Οι Πράξεις Νομοθετικού Περιεχομένου στην τρίτη Ελληνική Δημοκρατία, 1975 έως σήμερα» ενώ στο πλαίσιο αυτο μελετάει και τα μέτρα που λαμβάνονται στην Ελλάδα και πόσο διαφορετικά επιλέγει να ενεργήσει κάθε κράτος.
Αναπόφευκτα τον ρωτάμε για τις δυσκολίες όσον αφορά την διαβίωση στην Ελλάδα και μας απαντά: «από τη μία θεωρώ ότι ίσως έχασα κάποια χρόνια στην Ελλάδα άδικα, από την άλλη έκανα δουλειά και στη χώρα μας, έτσι δεν πήγαν όλα άσκοπα.
Στη Γερμανία, θα βρίσκομαι μέχρι τον επόμενο Μάρτιο σίγουρα με υποτροφία, έπειτα θα δούμε αν μπορώ να πάρω από εδώ υποτροφία από την Ελλάδα ή μέσω Ευρωπαϊκής Ενωσης ή μήπως δουλέψω εδώ στο πανεπιστήμιο».
