Λυπάμαι, δε θα γίνω αυτοκράτορας,
Δεν το μπορώ, δεν είναι η δουλειά μου
Κι ούτε και θέλω να αποβώ σκληρός δικτάτορας
τους γράφω στα παπούτσια τα παλιά μου.
Θέλω να βοηθήσω όλο τον κόσμο,
Εβραίους, Χριστιανούς, μαύρους, λευκούς,
όλη η Γη μας να μυρίζει δυόσμο
και να μη δίνω χώρο στους κακούς.
Επιθυμώ ο γεις τον άλλο να βοηθούμε,
είναι στη φύση του ανθρώπου το καλό,
την ευτυχία κάποια ώρα να τη βρούμε
και να περνούμε σαν το ψάρι στο γυαλό.
Για όλους έχει αυτός ο κόσμος χώρο
και η Γη μας να μας θρέψει το μπορεί
αν τον καλό της σπείρουμε το σπόρο
κι αν γίνουμε επιτέλους σοβαροί.
Όμως τον χάσαμε το δρόμο,
η απληστία δηλητηριάζει τις ψυχές,
γεμίσαμε με μίσος και με τρόμο
και με αρένας και πολέμου Ιαχές.
Έλεος! δυνατοί με τα κανόνια,
Δώστε μας περισσότερη ανθρωπιά
γαλήνη, καλοσύνη και συμπόνια
πριν πάτε στα τσακίδια. Άμα πια!
Και σεις στρατιώτες μην αφήνεστε στην δίνη
αυτών που σας περιφρονούν και σας δουλώνουν.
Εσείς είστε ανθρώποι, αυτοί είναι κτήνη
που το ανθρώπινο το γένος εξοντώνουν.
