Τον Μάρτη του 1938, γεννήθηκε στην Ιταλία ένας καλλιτέχνης, που πλέον µε περισσότερα από 60 χρόνια καριέρας, θεωρείται ένας από τους πιο γνωστούς και επιδραστικούς Ιταλούς animators.
Πρόκειται για τον Bruno Bozzeto, ο οποίος από µικρό παιδί έδειξε ιδιαίτερο ενδιαφέρον για τον κόσµο του κινηµατογράφου. Μάλιστα συµµετείχε ως ηθοποιός αλλά και ως σκηνοθέτης σε ταινίες µικρού µήκους. Το πρώτο animation που θα δει είναι το “Tooth, Whistle, Plunk and Boom”, το οποίο κυκλοφόρησε το 1953, το οποίο τον άφησε έκπληκτο µε το καλλιτεχνικό αποτέλεσµα. Έτσι αποφάσισε να στραφεί στην τέχνη του animation.
Ο παππούς του προέρχονταν από τον κόσµο της ζωγραφικής, και έτσι ο Bruno είχε την καλλιτεχνική ρίζα. Το στυλ που καθιέρωσε ήταν µια απλότητα στο σκίτσο, το οποίο συνυπάρχει µε ένα σεναριακό βάθος που κυριαρχείται από σαρκασµό και ειρωνεία. Το όνειρό του να ασχοληθεί µε αυτή την τέχνη, έγινε πραγµατικότητα χάρη στον πατέρα του, ο οποίος τον υποστήριξε σε όλη του την πορεία.
ΜΙΚΡΟΥ ΜΗΚΟΥΣ ΤΑΙΝΙΕΣ
Οι µικρού µήκους ταινίες του Bruno Bozzetto έχουν µια παγκόσµια θεµατική χωρίς… ηλικία. Αφορούν θέµατα της ιστορίας, της επιστήµης, της φύσης, της εξέλιξης του ανθρώπου µε όλες τις ψυχοκοινωνικές προεκτάσεις. Ο στόχος του ήταν οι ταινίες του να είναι εκπαιδευτικές, έχοντας µια δόση ωµού ρεαλισµού και συνήθως απαισιοδοξίας, κάτι που τον έκανε µη εµπορικό σε σχέση µε την κινηµατογραφική βιοµηχανία που αναπτυσσόταν εκείνη την περίοδο και αφορούσε κυρίως τις παιδικές ηλικίες.
To 1958, σε ηλικία 20 ετών, δηµιουργεί την ταινία µικρού µήκους “Tapum the history of Weapons”, η οποία βραβεύεται στο διεθνές φεστιβάλ των Καννών. Αυτό το βραβείο θα δώσει και το έναυσµα για την συνεργασία του µε πολλά µεγάλα ονόµατα της εποχής, όπως ο John Halas ή ο θρυλικός Norman McLaren.
Την δεκαετία του 1960 δηµιουργεί τον πιο γνωστό του ήρωα τον Mr Rossi. Αυτός αντικατοπτρίζει τον µέσο Ιταλό, έναν απλό άνθρωπο που βρίσκεται συνεχώς στα άκρα και προσπαθεί να συµβιβαστεί µε την εξευτελιστική κοινωνία στην οποία ζει. Με τον χαρακτήρα αυτόν θα φτιάξει πολλές µικρού µήκους ταινίας αλλά και τρεις µεγάλους µήκους, “Ο κύριος Ρόσι αναζητά την ευτυχία”, “Τα όνειρα του κυρίου Ρόσι” και “Οι διακοπές του κυρίου Ρόσσι”. Σε αυτές ο Mr Rossi, αναζητάει την ευτυχία, ενώ βρίσκουµε αναφορές πιθανόν και στον κινηµατογραφιστή Τατί, µε τον κύριο Ιλό.
ΟΙ ΜΕΓΑΛΕΣ ΤΑΙΝΙΕΣ
Το 1965 θα δηµιουργήσει µε το στούντιο που πια έχει φτιάξει τη µεγάλου µήκους ταινία “West and Soda”, το πρώτο σπαγγέτι γουέστερν κινουµένων σχεδίων, που πρόκειται ουσιαστικά για µια παρωδία των αµερικανικών γουέστερν. Την ταινία αυτή ακολουθεί 3 χρόνια αργότερα το “Vip my brother Superman”. Είναι άλλη µια παρωδία, αυτή τη φορά των σούπερ-ηρώων της Αµερικής. Η επόµενη µεγάλου µήκους ταινία του είναι το θρυλικό “Allegro non Troppo”, η οποία κυκλοφόρησε το 1976. Η ταινία αυτή αποτελεί την απάντηση του Bozzetto στην αµερικανική ταινία κινουµένων σχεδίων της Disney “Φαντασία”. Η ταινία, στα χνάρια της “Φαντασίας” συνδυάζει την κλασσική µουσική, µε έργα των Debussy, Ravel, Dvorak, Sibelius, Vivaldi, Stavinsky κ.ά. µε την τέχνη του animation. Είναι έτσι µια σπονδυλωτή ταινία µε 6 µέρη, ανάµεσα στα οποία παρεµβάλλονται live-action σκηνές µε ηθοποιούς. Αυτές οι σκηνές έχουν να κάνουν µε τον µαέστρο, την ορχήστρα και τον animatior και αποτελούν µια κωµική κριτική των συνθηκών εργασίας στα στούντιο της Disney. Παραδόξως η Disney είδε θετικά την ταινία αυτή και µάλιστα φιλοξένησε µια έκθεση προς τιµήν του Bruno Bozzeto στα στούντιό της.
Την δεκαετία του 1980 ο Bozzetto θα συνεργαστεί µε τον επιστηµονικό δηµοσιογράφο Piero Angela, µε τον οποίο θα δηµιουργεί περισσότερες από 100 ταινίες µικρού µήκους, εκλαϊκευµένης επιστήµης.
Συνολικά ο Bruno Bozzetto έχει πολλές διακρίσεις στο ενεργητικό του, που ξεπερνάνε τις 130. Υποψηφιότητα για Όσκαρ, Χρυσή Αρκούδα, 5 Αργυρές Κορδέλες, το βραβείο Winsor McCay, ένα τιµητικό πτυχίο και περισσότερα από 15 βραβεία για την καριέρα του, µεταξύ των οποίων το βραβείο De Sica που απονέµεται από τον Πρόεδρο της ∆ηµοκρατίας. Υπάρχουν επίσης πολλές πτυχιακές εργασίες που γράφτηκαν για τον ίδιο.
Τα τελευταία χρόνια έχει δηµιουργήσει αρκετές µικρούς µήκους ταινίες, µε ψηφιακή πια τεχνική, διατηρώντας ξανά την απλότητα στο σχέδιο και το βάθος του νοήµατος, που έχουν και αυτά επηρεάσει πολλούς δηµιουργούς.
