Η ιστορία και το έργο του, γνωστά σε όλους μας και σε όλο τον κόσμο. Σίγουρα στον περιορισμένο αριθμό των λέξεων ενός άρθρου δεν δύναται να χωρέσει το βίος, η πορεία, το έργο, η εξέλιξη και τέλος ενός εκ των σημαντικότερων αν όχι του σημαντικότερου στρατηλάτη – κατακτητή. Ο λόγος για τον Αλέξανδρο τον Μέγα ο οποίος σαν σήμερα στις 10 Ιουνίου 323 π.Χ απεβίωσε. (βέβαια σύμφωνα και με άλλες πηγές ο θάνατος του τοποθετείται είτε στις 11 Ιουνίου είτε στις 13 Ιουνίου 323 π.Χ).
Γεννήθηκε στην Αρχαία Πέλλα τον Ιούλιο του 356 π.Χ και ήταν τέκνο του Φιλίππου Β’ (Βασιλιά του Βασιλείου της Μακεδονίας) και της Ολυμπιάδας, κόρη του Νεοπτόλεμου Βασιλιά των Μολοσσών της Ηπείρου. Από μικρή ηλικία ο Φίλιππος, φρόντισε ιδιαίτερα για την φυσική και πνευματική αγωγή του γιού του. Ο Αλέξανδρος ήταν ιδιαίτερα προικισμένος με σωματική δύναμη και αντοχή, και με ένα σπάνιο πνεύμα που αγαπούσε την ποίηση και την Ιστορία. Πρότυπο του ήταν ο Αχιλλέας ενώ αγαπημένος του ποιητής ο Όμηρος. Από την ηλικία των 16 ετών ο Αλέξανδρος διακρίθηκε για την πολεμική του ευφυΐα στη μάχη της Χαιρώνειας (338 π.Χ), ενώ δύο έτη αργότερα το 336 π.Χ. και σε ηλικία μόλις 20 ετών ανέλαβε τον θρόνο έπειτα από την δολοφονία του πατέρα του, αντιμετωπίζοντας ταυτόχρονα αρκετές εσωτερικές και εξωτερικές δυναστικές διενέξεις, όπως την εξέγερση των Θρακών αλλά και τον αναβρασμό πολλών Ελληνικών πόλεων, όπου επιζητούσαν να ανακτήσουν την αυτονομία τους. Χρησιμοποιώντας όμως ισχυρή στρατιωτική οργάνωση σταθεροποίησε την εξουσία του στο εσωτερικό, κατασιγάζοντας των αναβρασμό των Ελληνικών πόλεων και υποτάσσοντας τους βαρβάρους.
Η στρατιωτική ιδιοφυία του Αλεξάνδρου, αποκαλύφθηκε περίπου το 335 π.Χ όταν και εξεστράτευσε εναντίον των Τριβαλλών, φυλή που είχε εγκατασταθεί στη σημερινή Βόρεια Βουλγαρία και απειλούσε τα βόρεια σύνορα του κράτους. Σε διάστημα μόλις 10 ημερών ο Μακεδονικός στρατός έφτασε στον Αίμο, συνέτριψε τους Τριβαλλούς, διέσχισε σε μία νύχτα το Δούναβη, τρομοκράτησε τους Γέτες (ομάδα Θρακικών φυλών) και εδραίωσε την Μακεδονική επιρροή. Ένα έτος αργότερα, ανέλαβε τη μεγάλη Ασιατική εκστρατεία εντάσσοντας το παλιό πατρικό σχέδιο, στο πλαίσιο μιας ανταπόδοσης του Ελληνικού κόσμου εναντίον των Περσών, για την παλαιότερη απρόκλητη επίθεση τους, εναντίον της Ελλάδας. Η πρώτη σύγκρουση, έγινε στον ποταμό Γρανικό περί τα τέλη του 334 π.Χ και ολοκληρώθηκε με συντριπτική ήττα των Περσών. Η νίκη του Αλέξανδρου, εξασφάλισε την εύνοια όλων των Ελληνικών πόλεων, που τις ανακήρυξε αυτόνομες και ελεύθερες. Ύστερα προχώρησε Νότια προς την Κιλικία και στρατοπεύδευσε στη Μυρίανθο, κοντά στη σημερινή Αλεξανδρέττα, όπου έσπευσε ο Δαρείος ερχόμενος από τη Βαβυλώνα. Οι δύο στρατοί συγκρούστηκαν στην Ιασσό το 333 π.Χ. σε μια μάχη που θα έκρινε την κυριαρχία στην Ασία. Οι Πέρσες νικήθηκαν και ο Δαρείος διέφυγε, εγκαταλείποντας αιχμάλωτη την οικογένεια του στον Μ. Αλέξανδρο. Στις αρχές του 329 π.Χ και αφότου κυρίευσε τη Βακτριανή και τη Σογδιανή, ο Αλέξανδρος συνεπαρμένος από το όραμα μιας παγκόσμιας αυτοκρατορίας, ανέλαβε την κατάκτηση των Ινδιών (εκστρατεία στην Ινδική) παρά τις φοβερές δυσκολίες όπου προδιέγραφαν οι τεράστιες αποστάσεις, το έδαφος και το κλίμα. Ο Μέγας, σημείωσε μια από τις λαμπρότερες νίκες εναντίον του ηγεμόνα της Ινδικής Πώρου το 326 π.Χ. Στη περιοχή ίδρυσε τη Νίκαια και τη Βουκεφάλα (προς τιμήν του αλόγου του που απεβίωσε), ενώ κυρίευσε μέρος της λεκάνης του Ινδού και βάδισε ως τον ποταμό Ύφαση, όπου και ολοκλήρωσε την εκστρατεία του, καθώς τα σχέδια του για να προχωρήσει στην κοιλάδα του Γάγγη, προσέκρουσαν στην αντίδραση του στρατού του, που είχε εξαντληθεί από τις συνεχόμενες πορείες και πολεμικές συγκρούσεις.
Η καταπληκτική μοίρα του Αλεξάνδρου η έκταση της αυτοκρατορίας που κατόρθωσε και δημιούργησε σε λίγα σχετικά έτη, οι νέες συνθήκες στα εδάφη που είχαν κατακτηθεί, τροποποίησαν σιγά σιγά τη νοοτροπία και διόγκωσαν τη φιλοδοξία του νεαρού βασιλιά. Μετά τη διάλυση του κράτους του Δαρείοιυ άρχισαν και οι πρώτες μεταβολές στον χαρακτήρα του. Ο Αλέξανδρος υιοθέτησε την εθιμοτυπία των Αχαιμενιδών, απαίτησε να τον περιβάλλουν με λατρεία, διατήρησε τις σατραπείες, απαίτησε το σεβασμό στις παραδόσεις και τη θρησκεία κάθε κατεκτημένου λαού, ενώ ταυτόχρονα ενθάρρυνε τους άντρες του να παντρεύονται Περσίδες. Οι πολιτική του όμως δημιούργησε αρκετές δυσαρέσκειες και αντιδράσεις στο περιβάλλον του αλλά και στον στρατό του, με αποτέλεσμα να δικάσει και να θανατώσει έξοχους στρατηγούς και προσωπικούς του φίλους. Πάντως η ένδοξη πορεία του συγκεντρωτικά μέσα στα έτη βασιλείας του είναι αδιανόητη, αν αναλογιστεί κανείς ότι στο 20ο έτος της ηλικίας του ανέλαβε τον θρόνο, στο 22ο έτος του εκστράτευσε στην Ασία εναντίον των Περσών, 24 ετών ενθρονίστηκε ως νόμιμος διάδοχος των Φαραώ, 25 ετών διέλυσε την Περσική Αυτοκρατορία, 27 ετών εισέβαλε στη Σογδιανή, 30 ετών εισέβαλλε στις Ινδίες, 32 ετών βρέθηκε στα Σούσα έπειτα από την καταπληκτικότερη εκστρατεία όλων των εποχών. Την άνοιξη του 323 π.Χ και σε ηλικία 33 ετών εγκαταστάθηκε στη Βαβυλώνα, όπου τον περίμεναν πρέσβεις από όλο τον τότε γνωστό κόσμο. Στα άμεσα σχέδια του ήταν η κατάκτηση της Αραβίας και της δυτικής λεκάνης της Μεσογείου. Λίγο πριν την αναχώρηση του για την Αραβία στις 3 Ιουνίου 323 π.Χ συμμετείχε σε συμπόσιο, έπειτα από το οποίο εκδήλωσε πυρετό αναγκάζοντας τον να μεταθέσει την ημερομηνία αναχώρησης του. Με τη ασθένεια του να διαρκεί αρκετές μέρες, περίπου στις 10 – 13 Ιουνίου 323 π.Χ ο Μ. Αλέξανδρος απεβίωσε.
Οι οργανωτικές ιδέες του διέδωσαν τον Ελληνικό πολιτισμό, ο οποίος ξέφυγε από τα τότε περιορισμένα όρια του, η Ανατολή εξελληνίστηκε, ο Ελληνικός κόσμος δέχθηκε ανατολικές επιδράσεις και ανέτειλε η Ελληνιστική εποχή.
