O επισκέπτης του -καθόλου μακρινού μέλλοντος- των ευαίσθητα περιβαλλοντικά περιοχών θα θέλει να παρατηρήσει την ιδιαίτερη χλωρίδα-πανίδα, το θαλάσσιο ή το ορεινό τους περιβάλλον. Θα αναζητεί εναλλακτικές τουριστικές δράσεις: Περπάτημα, περιήγηση, παρατήρηση, αθλητικές δραστηριότητες, θα επιζητεί το μικρότερο δυνατό περιβαλλοντικό αποτύπωμα.
Όλα αυτά σε ποιες ευαίσθητες περιβαλλοντικά περιοχές; Για τα καθ’ ημάς στη Σαμαριά, στη λίμνη του Κουρνά, στις χερσονήσους της Σπάθας και της Γραμβούσας, στην κοιλάδα του Κερίτη, σε Καλλικράτη και Ασφένδου, στη Σούγια, στον ορεινό όγκο των Λευκών Ορέων, στο Αγ. Δίκαιο, στο Λαφονήσι, τα Φαλάσαρνα, το Μπάλο, στις χαρακτηρισμένες περιοχές του προγράμματος Natura 2000.
Ποιος τα λέει αυτά; Μα οι εξειδικευμένοι επιστήμονες που μελετούν την τουριστική ανάπτυξη του μέλλοντος αλλά και τη βιωσιμότητα των ευαίσθητων αυτών περιοχών! Τι δεν θα θέλει ο επισκέπτης; Μεγάλες και ενεργοβόρες ξενοδοχειακές μονάδες, καταπατημένες ακτές, μπαρ και ντίσκο πάνω στις οικολογικά ευαίσθητες παραλίες, βουνά κατειλημμένα από κάθε είδους δραστηριότητα που αποκλειστικό και μοναδικό στόχο θα έχει το “κέρδος” και το “χρήμα”.
Απέναντι στο σημερινό “χαλικουταριό” που διατηρούμε σε πολλές περιπτώσεις στις περιοχές Natura ένα διαφορετικό μοντέλο βιώσιμου τουρισμού.
Εμείς εδώ στα Χανιά προς ποια κατεύθυνση κινούμαστε, ποια είναι αυτή που επιλέγουμε, όχι στα λόγια αλλά στις πράξεις;
