Ο Μίκης Θεοδωράκης, η σημαντικότερη ίσως προσωπικότητα του νεότερου πολιτισμού μας, έφυγε δυστυχώς στις 2 Σεπτεμβρίου 2021. Όμως, άφησε αρχές και αξίες, που αν αξιοποιηθούν, κυρίως από νέους και νέες μας, υπάρχει ελπίδα να αναδυθεί μια νέα Ελλάδα υποδειγματική σε όλο τον κόσμο.
O Μίκης των Παν-Ελλήνων ήταν δημιούργημα της κοσμογονίας, που προέκυψε από τον Πόλεμο και την Αντίσταση, που στρατεύτηκε στα πλαίσια του μέτρου και πολέμησε διεκδικώντας το όραμα μιας καλύτερης Ελλάδας και τη θεραπεία των δεινών του παρελθόντος. Αυτό το όραμα υπηρέτησε ο Θεοδωράκης με την προσωπική του διαδρομή και το πρωτότυπο έργο του από τη δεκαετία του ’60, δίνοντάς του νέα διάσταση και προοπτικές.
Η μουσική και τα τραγούδια του ένωσαν τις καρδιές όλων μας, διείσδυσαν και ανάδειξαν καινούργιους πνευματικούς ορίζοντες και συνέδεσε την ιστορία με την εποχή μας. Όλοι τον ατενίζομε με τα φτερωτά χέρια του να διευθύνει τα τραγούδια του οικουμενισμού και των όνείρων μας, τα τραγούδια που έγιναν γνωστά και αγαπήθηκαν σε όλον τον πλανήτη και θα παραμείνουν έτσι για πάντα (Εικ. 1).
Δεν θα ήθελα να ασχοληθώ με την μουσική του, που είναι πασίγνωστη και βαθύτατα εκτιμώμενη σε διεθνές επίπεδο. Πολλά μελοποιημένα τραγούδια του θα είναι γνωστά σε όλο σχεδόν τον κόσμο εσαεί. Όμως, πέραν από την μουσική του ο Θεοδωράκης υπήρξε ίνδαλμα και πρότυπο παράδειγμα για όλα όσα θα θέλαμε να εκπροσωπεί ο μέσος Έλληνας, δηλαδή υπερηφάνεια, λεβεντιά, ανιδιοτέλεια, αξιοπρέπεια, δημιουργικότητα, πρόοδο, αγάπη και Ελληνικότητα σε κάθε σκέψη και πράξη του. Υπήρξε συνομιλητής των Ελλήνων πολιτικών ανδρών και γυναικών και ιδιαίτερα των αρχηγών κομμάτων και ίδρυσε πολιτικά κινήματα, που σημάδεψαν την Ελληνική πολιτική ζωή. Δημιούργησε πολιτική ιστορία, που θα έπρεπε να διδάσκεται στα σχολεία μας από άξιους δασκάλους. Είχε ασίγαστο πάθος για ελευθερία και δημοκρατία.
Ο Μίκης ήταν μια εμβληματική φυσιογνωμία για πολλές εποχές, πολλές γενεές και πολλούς λαούς. Αναδείκνυε από πολύ ενωρίς με το παράδειγμά του τις ανεξάντλητες πολιτικές αρετές των Ελλήνων. Πιθανόν η πρώτη πολιτική του πράξη ήταν μετεμφυλιακά, πριν από τη δικτατορία του 67, όταν στόχευσε την επίτευξη της ψυχικής επανένωσης των Ελλήνων για την πρόοδο και την ευημερία της χώρας. Και ενώ ευρύτερα θεωρήθηκε ως μια κορυφαία πολιτική πράξη, τα κόμματα την πολέμησαν λυσσαλέα. Αντιτάχθηκε στη δικτατορία και στα πολιτικά κόμματα με την φράση ‘’δεν άλλαξα εγώ, τα κόμματα αλλάζουν’’. Πολύ ορθά ! Από τότε και ιδιαίτερα μετά τα μνημόνια, που άρχισαν το 2010, τα κόμματα έγιναν αγνώριστα.
Έτσι με βάση την εμπειρία, τις γνώσεις του και το πανανθρώπινο μήνυμα του, θα μπορούσαν να εξευρεθούν νέοι και νέες Έλληνες, γεμάτοι ψυχή και πνεύμα και χαρές και λύπες, έτοιμοι να φτιάξουν την Ελληνική κοινωνία του μέλλοντος, αξιοποιώντας τις γνωστές και απίστευτα σταθερά και αταλάντευτες πολιτικές θέσεις του. Σήμερα είναι ορατό στους πάντες ότι πρέπει να φτιάξομε μια νέα Ελλάδα, με βάση τις παρακαταθήκες που μας άφησε. Οι μόνοι που μπορούν να το κάνουν είναι νέες και νέοι Έλληνες, με ήθος, με πίστη σε αρχές και αξίες, αξιοποιώντας τα οράματα και τα πιστεύω του. Μακάρι να τον μιμηθούν και να διδαχθούν νέοι και νέες και να ξανά οργανώσουν ένα υγιές σοσιαλιστικό κίνημα, που τόσο ανάγκη το έχει αυτός ο τόπους. Το πρώτο που χρειαζόμαστε είναι μια βαθιά εκκαθάριση των παλιών φθαρμένων πρακτικών και λογικών.
Ο Θεοδωράκης πάντα οραματιζόταν την επιστροφή του στον αγαπημένο του «τόπο», να ξαναβρεί εκείνο το ακρογιάλι από το οποίο βγήκε νερό που μας ξεδίψασε, εκεί όπου το όραμα και οι κακουχίες δέθηκαν με ένα τεράστιο ταλέντο δημιουργώντας ένα αξεπέραστο έργο. Εύχομαι να βρεθούν νέες και νέοι που με αγάπη και πάθος θα αξιοποιήσουν, ότι μας κληρονόμησε.
