Ι.-“ΕΜΕΙΣ, του ’60 οι εκδρομείς”, εμείς που συνταιριάξαμε και συμβιώσαμε κάθε τραγούδι και κάθε στίχο σου Μίκη…
ΕΜΕΙΣ, που οι μέρες μας τρέχανε ξέφρενα πίσω από γεγονότα που όμως δεν τα προφταίναμε γιατί τά ‘σκιαζε ο βαρύς ουρανός του κράτους της βαθιάς δεξιάς…
ΕΜΕΙΣ, οι ανήσυχοι νέοι της μετεμφυλιακής πρώτης φιλελεύθερης γενιάς του
1-1-4, της γενιάς που έβλεπε άλλους να πηγαίνουν στ’ άστρα κι αυτή να ζει στα μίζερα υπόγεια της Παιδείας όπως την όριζε το καθεστώς της “επάρατης”…
ΕΜΕΙΣ, που κατεβαίναμε στους δρόμους και τρώγαμε ξύλο για ένα “πάσο”, για ένα κουπόνι φαγητού, για την κατάργηση των εγγραφών στο Πανεπιστήμιο, των διδάκτρων και εξετάστρων, της αγοράς συγγραμμάτων και της πολύ σφιχτής κοινωνικής ζωής…
ΕΜΕΙΣ, ένα ορμητικό ποτάμι νέων με κοινούς στόχους που φωνάζαμε στους δρόμους “Ψωμί, Παιδεία, Δημοκρατία”…
ΕΜΕΙΣ, που εναποθέσαμε τις ελπίδες μας στο Γέρο της Δημοκρατίας φέρνοντάς τον στην εξουσία το ’63 και το ’64…
ΕΜΕΙΣ “τα μεγάλα αδέλφια” του αξεπέραστου φοιτητικού κινήματος του ’72 (Νομική) και του ’73 (Πολυτεχνείο)…
ΕΜΕΙΣ, που εκείνα τα σκληρά χρόνια, με τον ορυμαγδό των γεγονότων στην Ελλάδα και τον κόσμο, τραγουδούσαμε τα τραγούδια σου Μίκη,
ΘΑ ΣΕ ΕΥΓΝΩΜΟΝΟΥΜΕ για πάντα και παντού,
• γιατί έδωσες φωνή και ενότητα στα όνειρά μας,
• γιατί διαμόρφωσες την εποχή μας αλλά και σε διαμόρφωσε αυτή,
• γιατί έφερες κοντά-κοντά αριστερούς και δεξιούς,
• γιατί έδειξες στον κόσμο ότι Ελλάδα σημαίνει πολιτισμός
• γιατί η μουσική σου ένωσε τους ταπεινούς και καταφρονεμένους όλου του κόσμου,
• γιατί ξεσήκωνες ψυχές και σώματα, για όμορφους ελπιδοφόρους αγώνες
• γιατί έδωσες νόημα στη νεανική μας ύπαρξη,
• γιατί μας έκανες να νοιώθουμε πολίτες “μπροστάρηδες” μιας πανέμορφης χώρας, όμως σκοτεινής και διαιρεμένης
• γιατί μας έμαθες με τα τραγούδια σου πως πρώτιστο αγαθό είναι η ελευθερία, η δικαιοσύνη, η φιλοπατρία και η ευθύνη.
IΙ.-ΔΕΝ ήσουν βέρος πολιτικός, μα ενθουσίαζες τα πλήθη πιότερο από οποιονδήποτε πολιτικό
ΙΣΩΣ, πίστεψες, με πολλούς άλλους ομοϊδεάτες σου σε μια χίμαιρα που έγινε πεπρωμένο· αλλά κατάφερες να μετουσιώσεις αυτή τη χίμαιρα σε ένθεες νότες
ΞΑΝΑΦΕΡΕΣ στο προσκήνιο τιμώντας και αγωνιζόμενος περισσότερο από κάθε άλλο Έλληνα τις έννοιες πατριώτης και πολίτης.
ΔΕΝ ήσουν ποιητής με τη στενή σημασία του όρου· όμως, με τη μουσική σου πήρες την ποίηση απ’ τα νεφελώματα του απρόσιτου, την κατέβασες στο λαό που την τραγούδησε σε καημούς και χαρές κι έπειτα την ξανασήκωσες στα υπερουράνια του σύμπαντος κόσμου
Η ΜΟΥΣΙΚΗ σου, λαϊκή, συμφωνική, εκκλησιαστική, ορατόριο, μπαλέτο, όπερα, κινηματογράφος/θέατρο, μουσική δωματίου, ήταν και παραμένει ορφική: σήμαινε και σημαίνει εγερτήριο και σ’ αυτούς που δεν την καταλαβαίνουν. Ο ρυθμός της ανασταίνει ψυχές, κορμιά και συνειδήσεις.
ΗΣΟΥΝ ένθεος, γι’ αυτό διεισδυτικός, οικείος, ώστε να βρίσκεσαι στα χείλη Ελλήνων και ξένων πάντα…
ΙΙΙ.-ΛΕΜΕ πως ο Μίκης (φωτ.) ξεπέρασε τη Ρωμιοσύνη και βρίσκεται στο μέγεθος της οικουμενικότητας: ότι είναι ένας παγκόσμιος δημιουργός που δεν χωράει σε μουσεία, τάφους και φυσικά σε λέξεις.
ΜΗΠΩΣ, λοιπόν, εμείς οι Χανιώτες θα πρέπει να τον σκεφτόμαστε κάθε χρόνο, κάθε μέρα, κάθε ώρα; Για τους Ελ. Βενιζέλο, Κ. Καραμανλή, Ανδρέα Παπανδρέου, Κ. Μητσοτάκη και άλλους σημαντικούς Έλληνες -όχι κατ’ανάγκη πολιτικούς, υπάρχουν “Ιδρύματα” αξιοποίησης αλλά και έρευνας του έργου τους.
Για τον τεράστιο Δημιουργό με το απειράριθμο μουσικό και άλλο έργο, δεν θα έπρεπε να υπάρχει ένα ανάλογο Εθνικό Ίδρυμα εδώ στα Χανιά;
