Ο μικρός Αϊλάν, η στατιστική και η θρυαλλίδα αφύπνισης

Ερχονται στιγμές στη ζωή που προβλήματα τα οποία μοιάζουν “βουνό” καταλαβαίνεις πόσο ασήμαντα είναι μπροστά στο δράμα του άλλου.
Μία τέτοια στιγμή ζούμε νομίζω τις τελευταίες ώρες. Με την εικόνα του τρίχρονου Σύρου πρόσφυγα να κείτεται νεκρός στα τουρκικά παράλια. Εικόνα που τη γνωρίζαμε, τη βλέπαμε στους εφιάλτες μας, αλλά δεν τολμούσαμε να τη δούμε κατάματα, μέχρι που εμφανίστηκε στο κατώφλι μας.
Για την Ευρώπη των αριθμών ο θάνατος του μικρού Αϊλάν είναι μία προσθήκη στα στατιστικά στοιχεία του αρμόδιου γραφείου… Κάπως έτσι άλλωστε αντιμετωπίζεται κάθε ανθρωπιστική κρίση εντός ή εκτός συνόρων της Γηραιάς Ηπείρου.
Τώρα πια ο μικρός Αϊλάν δεν αποτελεί “απειλή” για την Ευρώπη – φρούριο που σηκώνει φράχτες (πραγματικούς και νοητούς) στα σύνορά της για να εμποδίσει τους πρόσφυγες να ξεφύγουν από τον πόλεμο.
Για πολλούς Ελληνες πολιτικούς μάλιστα θα αποτελέσει και ευκαιρία για σπέκουλα ή ψηφοθηρία. Καθείς, αρμόδιος ή μη, καλείται να διαχειριστεί αυτές τις σκληρές εικόνες όπως κρίνει. Αλλος για να προκαλέσει φόβο, άλλος για να “πουλήσει” ευαισθησία και άλλος για να απαιτήσει επιτέλους αξιοπρέπεια για την αξία της ανθρώπινης ζωής.
Ας είναι όμως αυτός ο θάνατος ο τελευταίος. Ας είναι ο Αϊλάν η θρυαλλίδα αφύπνισης της ανθρωπιάς στην Ευρώπη. Ας είναι η ευκαιρία για να κατέβουν από το καράβι της ενημέρωσης οι λαθρεπιβάτες με τα ξενοφοβικά πρωτοσέλιδα.